رویداد برند کارفرمایی در نوع خودش یک اتفاق بود. آدم‌های حوزه‌ای تخصصی که پیش از این تنها در دو جا فرصت حضور و دیدار داشتند، این بار در محفلی جمع شدند که تماماً به آنها، دغدغه‌ها، دستاوردها و چالش‌هایشان اختصاص داشت.
مدیران و متخصصان منابع انسانی و برند کارفرمایی اگر خوش‌اقبال باشند، می‌توانند در رویدادها، کنگره‌ها و همایش‌های علمی و دانشگاهی گهگاهی تعدادی از همکاران و هم‌صنفان خود را ملاقات کنند و در رقابتی دانشی معمولاً سرگرم یادگیری مباحثی تئوریک می‌شوند. یا نهایتاً در حاشیه دورهمی‌های محدود و کم‌جمعیتی که عنوان‌های کلی را یدک می‌کشند، این امکان را پیدا می‌کنند که به‌صورت پراکنده از دغدغه‌ها یا اولویت‌های حوزه خود بگویند.
اما در رویداد برند کارفرمایی در یکی از معدود فرصت‌های جمعی که با حضور بیش از ۶۰۰ چهره اکوسیستم نوآوری کشور برگزار شد، هم متخصصان، مشاوران و مدیران این حوزه از آنچه اولویت این روزهایشان بود گفتند و هم بنیان‌گذاران و مدیران عامل کسب‌وکارهای بزرگ و کوچک فرصت یافتند با مفهوم منابع انسانی از دریچه نیازها و چالش‌های کسب‌وکاری مواجه شوند؛ یک رویداد پرشور که برای اولین‌بار تلاش کرد منابع انسانی را از زاویه کسب‌وکار (نه صرفاً مباحث دانشگاهی و نه صرفاً مباحث آموزشی-کارگاهی) ببیند.
آنچه برای من در دو هفته گذشته و در ارتباط با رویداد برند کارفرمایی برجسته و پررنگ شد، این بود که منابع انسانی اکوسیستم نوآوری کشور هم از نظر دانشی و هم از نظر مدیریتی در وضعیت مناسبی قرار ندارد. از کمبود نیروی متخصص و ماهر گرفته تا فرایندهای نخ‌نماشده و تاریخ‌گذشته شرکت‌ها برای جذب و نگهداشت نیروی انسانی، چالشی است که اگر امروز برای آن چاره‌ای اندیشیده نشود، در دو، سه سال آینده همان‌طور که مدیران اسنپ، دیجی‌کالا و فناپ گفتند یک بحران تمام‌عیار برای همه درست خواهد کرد.
اما چاره کوتاه‌مدت و بلندمدت کار چیست؟ برای بلندمدت تنها می‌توان امیدوار بود به بهتر شدن شرایط کشور و گشایش‌های اقتصادی-اجتماعی و کار زیادی از دست کسب‌وکارها برنمی‌آید، اما در کوتاه‌مدت به نظر می‌رسد باید نیروی آماده‌به‌کار یا بهتر بگویم آماده آموزش شهرستان‌های مختلف کشور را دریابیم؛ آن هم نه با انتظار داشتن از بدنه بوروکراتیک دولت.
باید شرکت‌ها و استارتاپ‌های بزرگ آستین بالا بزنند، برنامه‌های منسجم تعریف و هزینه کنند و برای آموزش‌های تخصصی مهارت‌هایی که این روزها کمبود آنها بیداد می‌کند، از همین امروز در گوشه‌گوشه ایران دست‌به‌کار شوند. وقتش رسیده از دیجی‌کالا تا فناپ و اسنپ در برنامه‌های مشترک یا مستقل به دل اقیانوس آبی شهرستان‌ها بزنند و از رقابت بیش از پیش و خسته‌کننده بر سر شکار جمعیت محدود نیروهای ماهر تهران دست بکشند.
