rez biz
rez biz
خواندن ۷۴ دقیقه·۴ سال پیش

رژیم کتوژنیک یا کتو چیست؟


رژیم کتوژنیک یک رژیم غذایی بسیار کم کربوهیدرات و پرچرب است که برای برخی از افراد فوایدی را به همراه دارد

رژیم کتوژنیک میتواند در پیشگیری از بروز برخی بیماری ها مثل ، صرع و آلزایمر مفید باشد.

رژیم کتوژنیک چیست؟

رژیم کتوژنیک شباهت بسیار زیادی با رژیم اتکینز و رژیم کم کربوهیدرات دارد.

در رژیم کتوژنیک باید کربوهیدرات دریافتی کاهش یافته و با چربی جایگزین شود.


در رژیم کتوژنیک بدن به جای استفاده از قند ها، از چربی ها برای تامین انرژی استفاده میکند و چربی ها برای استفاده به عنوان منبع انرژی در مغز مورد استفاده قرار میگیرند.

رژیم غذایی کتوژنیک یا کتو یک برنامه غذایی محبوب و شناخته شده برای سریع لاغر شدن است و افراد مشهور زیادی برای کاهش وزن از این رژیم لاغری استفاده کردند. رژیم کتوژنیک شاید در نگاه اول یک رژیم لاغری به‌نظر نرسد، چون یک رژیم کاهش وزن با کربوهیدرات کم و چربی بالا است!

چطور میشه با خوردن چربی، لاغر شد؟ در رژیم کتوژنیک منبع سوخت و ساز بدن از کربوهیدرات به چربی تغییر می‌کند که به آن کتوزیس گفته می‌شود. یعنی شما چربی سالم (چربی‌های اشباع نشده) می‌خورید تا چربی بسوزانید.

چطور کتوژنیک را شروع کنیم؟ در این مطلب نکات اولیه برای شروع رژیم کتوژنیک را توضیح دادیم و همچنین در پایان، کتاب کتوژنیک را برای افرادی که می‌خواهند کتوژنیک را حرفه‌ای شروع کنند، معرفی کرده‌‌ایم.

آنچه در ادامه می‌خوانید:

رژیم کتوژنیک چیست؟

کتوژنیک، رژیم کیتو یا رژیم کتون‌زا (Keto Diet)، یک برنامه غذایی با چربی بالا؛ رژیم کم کربوهیدرات و پروتئین متوسط است که برای کاهش وزن سریع بسیار مورد توجه قرار گرفته است. در رژیم غذایی کتو، سوزاندن چربی‌های اضافی و انباشته بدون اینکه شخص احساس گرسنگی کند، انجام می‌شود.

این رژیم غذایی چطور کار می‌کند؟

روش کار رژیم کتوژنیک اینطور است که شما کالری بیشتری را از پروتئین و چربی بدست آورید و کربوهیدرات کمتری را مصرف کنید. شما در رژیم کتو باید بیشتر کربوهیدراتی که هضم آنها آسان است مانند شکر، نوشابه، شیرینی‌ها و نان سفید را حذف کنید.

در حالت طبیعی سوخت تامین کننده‌ی انرژی بدن از کربوهیدرات‌ها (فرآورده‌های قندی) بدست می‌آید. اما در این رژیم، سوخت بدن از ذخایر چربی و در صورت لزوم از پروتئین تامین می‌شود. در واقع استفاده از بافت چربی به عنوان سوخت، موجب کاهش وزن می‌شود. در رژیم کتو اساس رژیم بر کاهش مصرف کربوهیدرات‌ها (فرآورده‌های قندی، نشاسته، برنج، نان و… ) و افزایش مصرف پروتئین و چربی است.

در رژیم کتوژنیک باید روزانه کمتر از ۵۰ گرم از کربوهیدرات‌ها را مصرف کنید، در نهایت انرژی بدن شما (قندخون که بدن می‌تواند سریع مصرف کند) تمام می‌شود. این معمولا بین ۳ تا ۴ روز طول می‌کشد. سپس بدن برای انرژی شروع به شکستن پروتئین و چربی می‌کند که می‌تواند به کاهش وزن شما کمک کند.

کتوژنیک، شاید آسان‌ترین رژیم غذایی نباشد، اما در صورتی که دستورالعمل‌های آن را در برنامه غذایی خود ایجاد کنید، طولی نخواهد کشید که بدن شما شروع به چربی سوزی کند. در ادامه درباره کاهش وزن با کتوژنیک بیشتر توضیح داده‌ایم.

چند نوع رژیم کتوژنیک وجود دارد؟

انواع رژیم کتوژنیک عبارتند از:

  • رژیم استاندارد (SKD)؛
  • رژیم دوره‌ای (CKD)؛
  • رژیم هدفمند (TKD)؛
  • رژیم با پروتئین بالا.

با اینکه بیشتر مطالعات بر روی رژیم استاندارد و پروتئین بالا صورت گرفته‌ است، ولی رژیم هدفمند و دوره‌ای روش‌های پیشرفته‌تری هستند و عمدتا توسط ورزشکاران و بدنسازان مورد استفاده قرار می‌گیرند.

مقایسه رژیم کتوژنیک با بین سایر رژیم‌های غذایی

کتوژنیک در میان ۳۹ رژیم غذایی در رده‌بندی U.S.News رتبه ۳۷ را کسب کرده است. سایر رتبه‌ها را در ادامه می‌بینید:

  • بین تمام رژیم‌های غذایی: رتبه ۳۷؛
  • بین رژیم‌های کاهش وزن سریع: رتبه ۴؛
  • بین رژیم‌های کاهش وزن: رتبه ۱۵؛
  • بین رژیم‌های سلامت قلب: رتبه ۳۴؛
  • بین رژیم‌های مناسب دیابت: رتبه ۲۷؛
  • بین رژیم‌های با تغذیه سالم: رتبه ۳۹؛
  • بین ساده‌ترین رژیم‌ها: رتبه ۳۴؛

با توجه به این مقایسه، آیا رژیم کتوژنیک خطرناک است؟

رژیم‌های غذایی باید در کنار کاهش وزن، روی سلامت کلی بدن تاثیر مثبت بگذارند، مانند رژیم دش با رتبه ۲ یا رژیم مدیترانه‌ای که رتبه ۱ است. اما روش کار رژیم کتوژنیک مصرف چربی و کاهش مصرف کربوهیدرات است که همین موضوع می‌تواند بر روی سلامت کلی بدن تاثیر منفی بگذارد. به همین دلیل رژیم کتوژنیک برای همه مناسب نیست.

کتوژنیک برای چه کسانی ممنوع است؟

رژیم غذایی کتوژنیک برای کسانی که دارای اضافه وزن هستند، مبتلایان به دیابت یا کسانی که به دنبال بهبود سوخت و ساز بدن خود هستند، فوق‌العاده است. اما برای ورزشکاران حرفه‌ای، کسانی که قصد عضله سازی در بدن خود دارند و یا به دنبال افزایش وزن هستند، رژیم مناسبی نیست. این رژیم غذایی هم مانند تمام رژیم‌های غذایی دیگر تنها زمانی موثر خواهد بود که به مدت طولانی به آن پایبند باشید.

?

رژیم کتوژنیک چه فواید یا عوارضی دارد؟

رژیم کیتو به مانند بسیاری از رژیم‌های غذایی فواید و عوارض جانبی دارد:

برخی فواید این رژیم غذایی عبارتند از:

  • افزایش مقاومت بدن در مقابل سرطان؛
  • مقابله با آکنه؛
  • کنترل دیابت؛
  • درمان صرع؛
  • رفع اختلالات سیستم عصبی؛
  • درمان سندرم تخمدان پلی کیستیک.

اگر می‌خواهید درباره‌ی فواید و مزایای رژیم کتوژنیک بیشتر بدانید، پیشنهاد می‌کنیم مطلب فواید رژیم کتوژنیک را بخوانید.

برخی عوارض کتوژنیک عبارتند از:

اگر می‌خواهید درباره عوارض جانبی کتو بیشتر بخوانید، در یک مطلب جداگانه درباره عوارض رژیم کتوژنیک توضیح داده‌ایم.

?

چگونه رژیم کتوژنیک بگیریم؟

تا اینجا درباره عملکرد این رژیم غذایی توضیح دادیم، اما چطور باید کتوژنیک را شروع کرد؟ اگرچه روش‌های مختلف زیادی برای شروع کتو وجود دارد که می‌توانید امتحان کنید، اما بهترین نتایج معمولاً از ۵ مرحله زیر به دست می‌آید:

  • مرحله اول: قطع سریع مصرف گلوکز از غذاهای دارای کربوهیدرات، شامل دانه‌ها، سبزیجات نشاسته‌ای، میوه و غیره؛
  • مرحله دوم: این بدن شما را مجبور به یافتن یک منبع سوخت جایگزین می‌کند: چربی (به آووکادو، روغن نارگیل، ماهی قزل آلا فکر کنید).
  • مرحله سوم: در این ضمن، در غیاب گلوکز، بدن نیز شروع به سوختن چربی و تولید کتون می‌کند.
  • مرحله چهارم: زمانی که سطح کتون در خون به نقطه خاصی می‌رسد، به حالت کتوز وارد می‌شوید.
  • مرحله پنجم: این حالت از سطح کتون بالا باعث کاهش وزن سریع و پایدار می‌شود تا زمانی که شما به وزن سالم و پایدار بدن برسید.

توصیه‌هایی برای رعایت رژیم کتوژنیک

شما سال‌های سال به یک الگوی غذایی عادت داشته‌اید. رژیمی که در آن گندم و برنج بخش عمده غذایتان را تشکیل می‌داد. حالا ماجرا متفاوت شده است. قرار است برخلاف معمول چربی بیشتر و کربوهیدرات کمتر مصرف کنید. این تغییر برای بسیاری از افراد گیج کننده است. توصیه می‌کنیم که اگر برایتان مقدور است، قبل از شروع رژیم با متخصص مشورت کنید.

نمونه هرم غذایی کتوژنیک

?

مواد غذایی غیرمجاز در کتوژنیک!

در رژیم کتو، مصرف هر غذایی که میزان زیادی کربوهیدرات داشته باشد باید محدود شود. در اینجا لیستی از غذاهایی که مصرف آن‌ها در رژیم غذایی کتوژنیک باید محدود یا حذف شود آورده‌ایم.

  • غلات و نشاسته: خوراکی‌های حاوی آرد گند و نان، برنج، پاستا، جو پرک، ذرت و غیره؛
  • غذاهای شیرین: عسل، نوشابه، آبمیوه، کیک، آب نبات، بستنی و غیره؛
  • میوه: سیب، موز، پرتقال و غیره؛
  • گندم: سیب زمینی، هویج، و غیره؛
  • دانه‌ها و حبوبات: نخودفرنگی، لوبیا، عدس و نخود؛
  • لبنیات: شیر و ماست و دوغ کارخانه‌ای؛
  • چربی‌های ناسالم: مصرف محصولاتی مانند روغن‌های گیاهی تصفیه شده و مایونز باید محدود شود.

?

مواد غذایی مجاز در کتوژنیک

در رژیم کیتو مواد غذایی با کربوهیدرات کم اما چربی بالا انتخاب شود، در ادامه لیستی از خوراکی‌هایی که باید حجم اصلی وعده‌‌های غذایی شما را تشکیل دهند را تهیه کرده‌ایم.

  • گوشت: ماهی، گوشت گاو، گوسفند، مرغ، تخم مرغ و غیره؛
  • سبزیجات: اسفناج، کلم، گوجه فرنگی، پیاز و فلفل‌ها، بروکلی، گل کلم و قارچ؛
  • میوه‌های مجاز با کربوهیدرات کم: زردآلو، کیوی، آووکادو، شاتوت، گوجه‌فرنگی، ریواس، تمشک، طالبی، توت فرنگی، هندوانه، لیمو؛
  • لبنیات با چربی بالا: پنیر بز، پنیر چدار، پنیر خامه‌ای، موزرلا یا بلوچیز، خامه با چربی بالا، کره و غیره؛
  • آجیل و دانه: گردو، دانه‌های آفتابگردان، بادام، تخم‌کدو، دانه چیا و بذر کتان؛
  • آووکادو و انواع توت‌ها: تمشک، تمشک و دیگر انواع توت‌هاى با گلیسمی پایین؛
  • شیرین کننده‌ها: استویا، اریتیتول، میوه جادو و سایر شیرین کننده‌های کم کربوکسیل؛
  • ادویه‌جات: نمک، فلفل، ادویه‌جات و انواع سبزیجات خشک رایج؛
  • چربی‌های سالم: روغن نارگیل، روغن آووکادو، روغن زیتون، روغن MCT، سس مایونز؛

مواد غذایی شما باید دربرگیرنده ۷۰ درصد چربی، ۲۵ درصد پروتئین و ۵ درصد کربوهیدرات باشند. معمولاً در همه جا بین ۲۰ تا ۳۰ گرم کربوهیدرات خالص در رژیم روزانه توصیه شده است. اما هرچه شما کربوهیدرات و گلوکز کمتری مصرف کنید، نتیجه بهتری می‌گیرید. اگر شما رژیم کتو را برای کاهش وزن می گیرید، بهتر است هم کربوهیدرات کل مصرفی و هم کربوهیدرات خالص مصرفی را کنترل کنید. پروتئین و باقیمانده چربی روزانه شما باید به اندازه نیاز مصرف شود.

کربوهیدرات خالص چیست؟ کربوهیدرات خالص مجموع کربوهیدرات غذایی منهای مجموع فیبر است. توصیه می‌کنیم مصرفی کربوهیدرات کل خود را زیر ۳۵ گرم و کربوهیدرات خالص را زیر ۲۵ گرم نگه دارید.

?

میان وعده‌های مناسب در کتوژنیک

اگر در بین وعده‌های غذایی تان احساس گرسنگی کردید، در زیر نمونه‌های خوبی از میان وعده‌های مناسب برای کاهش وزن متناسب با رژیم کتوژنیک آمده است:

  • گوشت یا ماهی چرب؛
  • پنیر؛
  • یک مشت از آجیل و دانه‌ها؛
  • پنیر به همراه زیتون؛
  • ۱ تا ۲ تخم مرغ آب پز؛
  • شکلات تلخ ۹۰ درصد؛
  • میلک‌شیک با شیر بادام، پودر کاکائو و کره‌ی بادام زمینی؛
  • ماست پرچرب (سنتی) همراه با کره‌ی بادام زمینی و پودر کاکائو؛
  • توت فرنگی و خامه؛
  • کرفس به همراه آووکادو و سس سالسا؛
  • مقدار کمی از غذای باقی مانده از وعده‌ی قبل.

?

نمونه برنامه رژیم کتوژنیک

در ادامه نمونه برنامه‌ی یک هفته‌ای رژیم کتوژنیک را ببینید:

شنبه

  • صبحانه: املت گوشت با پنیر و سبزیجات؛
  • ناهار: همبرگر (خانگی) بدون نان با برش هایی از پنیر و مغزها؛
  • شام: ماهی قزل آلا، تخم مرغ و اسفناج تفت داده شده در روغن نارگیل.

یکشنبه

  • صبحانه: تخم مرغ به همراه گوشت و قارچ؛
  • ناهار: همبرگر با سُس سالسا، پنیر و آووکادو؛
  • شام: استیک به همراه تخم مرغ و سالاد دورچین.

دوشنبه

  • صبحانه: گوشت، تخم مرغ و گوجه فرنگی؛
  • ناهار: سالاد مرغ با روغن زیتون و پنیر فتا؛
  • شام: ماهی سالمون با مارچوبه که در کره درست شده است.

سه شنبه

  • صبحانه: تخم مرغ، گوجه فرنگی؛
  • ناهار: شیر بادام، کره‌ی بادام زمینی، میلک شیک پودر کاکائو؛
  • شام: کوفته قلقلی، پنیر و سبزیجات.

چهارشنبه

  • صبحانه: میلک شیک کتوژنیک مانند میلک شیک بادام زمینی و میلک شیک توت فرنگی؛
  • ناهار: سالاد میگو با روغن زیتون و آووکادو؛
  • شام: گوشت گوساله با پنیر پارمزان، کلم بروکلی و سالاد.

پنج شنبه

  • صبحانه: املت با آووکادو، سالسا، فلفل، پیاز و ادویه جات؛
  • ناهار: یک مشت آجیل به همراه کرفس، آووکادو و سالسا؛
  • شام: مرغ با سُس پستو، پنیر خامه ای و سبزیجات.

جمعه

  • صبحانه: ماست (سنتی) با کره ی بادام زمینی، پودر کاکائو و شکر برگ؛
  • ناهار: گوشت گوساله ی سرخ شده در روغن نارگیل همراه با سبزیجات؛
  • شام: همبرگر یا کباب کوبیده بدون نان و برنج همراه با تخم مرغ و پنیر.

چرا نمونه برنامه غذایی برای یک هفته!

این نمونه برنامه فقط برای آشنایی شما با رژیم کتوژنیک است و نباید از آن استفاده کنید. در رژیم کتوژنیک خودتان باید برنامه غذایی را تهیه کنید و برای یک هفته یا ۳۰ روز خودتان برنامه‌ریزی کنید.

چطور خودمان برنامه غذایی تهیه کنیم؟

برای اینکه بتوانید رژیم غذایی مناسب خودتان را داشته باشید، باید لیست غذاهای مجاز و غیرمجاز کتوژنیک را بشناسید و با توجه به شرایط جسمانی و مالی خودتان، وعده‌های غذایی را مشخص کند.

نکته مهم  این است که باید بدانید مواد غذایی شما باید دربرگیرنده ۷۰ درصد چربی، ۲۵ درصد پروتئین و ۵ درصد کربوهیدرات باشند.

توصیه‏ نهایی‏ به افرادی که قصد شروع این رژیم غذایی را دارند:

  • ادامه دادن این رژیم غذایی کار سختی است. در روزهای اول و شاید هفته‌های اول باید وسوسه خوردن شیرینی و قندها را کنترل کنید. در روزهای آتی رژیم کتوژنیک، مصرف قند مصنوعی را کاهش دهید. با دیدن نتایج علاقه‌مند خواهید شد رژیم خود را ادامه دهید.
  • آب و مایعات الکترولیتی را فراموش نکنید. مواد غذایی که شما می‌خورید باید الکترولیت‌های کافی همانند نمک داشته باشد.
  • آنچه که می‌خورید را به شدت زیر نظر داشته باشید. کربوهیدرات‌ها موادی هستند که به صورت پنهان در بسیاری از مواد غذایی وجود دارند و شما ممکن است ناخواسته مقدار زیادی کربوهیدرات روزانه مصرف کنید.

اگر دوست دارید رژیم کتوژنیک را شروع کنید اما هنوز مطمئن نشدید، برای آشنایی بیشتر با رژیم کتوژنیک و شروع کاهش با این برنامه غذایی، پیشنهاد می‌کنیم کتاب رژیم کتوژنیک را در ادامه تهیه کنید و همراه خودتان داشته باشید.

?

کتاب PDF رژیم کتوژنیک

برای دانلود محتوای همین مطلب بصورت فایل PDF اینجا کلیک کنید. همچنین توصیه می‌کنیم برای شروع اصولی این رژیم غذایی، کتاب کتوژنیک را تهیه کنید.

مزایای خرید کتاب کتونیک برای شما عبارتند از:

  • دسترسی به کامل‌ترین منبع رژیم کتوژنیک؛
  • آشنایی کامل با عملکرد کتوژنیک و رسیدن به کاهش وزن؛
  • آشنایی با تمام نکات مورد نیاز برای شروع رژیم کتوژنیک؛
  • دسترسی به چندین برنامه غذایی و دستور آشپزی؛
  • ورزش‌های مناسب در کتوژنیک؛
  • و هرآنچه که باید درباره رژیم کتوژنیک بدانید.
  • رژیم غذایی کتوژنیک[الف] یا رژیم کتون‌زا[۱] یا رژیم پُرچربی یک گونه رژیم غذایی است با چربی زیاد، اندازهٔ کافیِ پروتئین و قندِ اندک، که بدن را وادار می‌کند تا به‌جای قند، از چربی برای تأمین انرژی استفاده کند. از این رژیم برای درمان صرع‌های مقاوم به درمان در کودکان استفاده می‌شود.
  • در حالت عادی، قندهای موجود در غذا در بدن انسان به گلوکز مبدل شده و در سرتاسر بدن — به‌ویژه مغز — پخش می‌شود تا به عنوان منبع انرژی، سوزانده شود. حال اگر در رژیم غذایی، مقدار قند کم باشد، کبد، چربی را به اسید چرب و اجسام کتونی مبدل می‌کند. این اجسام کتونی به مغز رفته و جایگزین گلوکز می‌شود. هرگاه سطح اجسام کتونی در خون (و مغز) بالا برود و کتوزیس ایجاد شود، شمار حملات صرعی کاهش می‌یابد.[۲]
  • تقریباً نیمی از کودکان و جوانان مبتلا به صرع که یکی از اینگونه رژیم‌ها را آزموده‌اند، شاهد کاهش شمار حملات صرعی‌شان به نصف بوده‌اند و این اثرِ مطلوب، حتی پس از قطع کردن رژیم ادامه داشته‌است.[۳] شواهدی در دست است که نشان می‌دهد بزرگسالان مبتلا به صرع هم ممکن است از این رژیم غذایی سود ببرند و یک رژیم نه‌چندان سفت‌وسخت نظیر «رژیم غذائی اتکینز تعدیل‌شده»[ب] نیز به همان اندازه مؤثر است.[۲]برخی از عوارض جانبی رژیم کتوژنیک عبارتند از یبوست، بالا رفتن کلسترول، کاهش سرعت رشد و سنگ‌های کلیوی.[۴]
  • رژیم اولیه درمانی که در صرع کودکان بکار می‌رود، فقط آن اندازه‌ای پروتئین دارد که برای رشد و ترمیم بدن و تأمین کالری[پ] لازم برای تناسب قد و وزن در آن سن، کافی باشد. رژیم کتوژنیکِ درمانیِ کلاسیک در دههٔ ۱۹۲۰ میلادی گسترش یافت و یک دهه بعد نیز همچنان رایج بود، ولی با ساخت داروهای ضد صرع، کم‌کم‌رو به فراموشی رفت. در این رژیم کلاسیک، نسبتِ وزنی چربی به پروتئین‌های ترکیبی و کربوهیدرات ۴ به ۱ است که برای به دست آوردنش می‌بایست از خوراکی‌هایی که محتوای کربوهیدراتشان بالاست (مثلاً میوه‌ها و سبزیجات نشاسته‌ای، نان، پاستا، غلات و شکر) اجتناب کرد و در عوض مصرف غذاهای حاوی چربی، همچون مغزدانه‌ها، خامه و کره را افزایش داد.[۲] اغلب چربی‌های غذایی، از ملکول‌هایی به نام «تری‌گلیسرید با زنجیره بلند» تشکیل شده‌اند؛ ولی تری‌گلیسریدها با زنجیره متوسط (ام‌سی‌تی)[ت] که از اسیدهای چرب با زنجیره‌های کربنی کوتاه‌تر ساخته شده‌اند، ویژگی کتوژنیک بیشتری دارند. یک نمونه از رژیم کلاسیکِ کتوژنیک موسوم به «رژیم کتوژنیک ام‌سی‌تی» از گونه‌ای روغن نارگیل بهره می‌برد که غنی از تری‌گلیسریدهای زنجیره متوسط است و نیمی از کالری مورد نیاز را فراهم می‌کند. از آنجایی که در این نوع رژیم، چربی کمتری بکار می‌رود، میزان بیشتری از پروتئین و کربوهیدرات را می‌توان به آن افزود و در نتیجه بیمار، گوناگونی غذایی و حق انتخاب بیشتری دارد.[۵][۶]
  • در میانهٔ دههٔ ۹۰ میلادی، جیم آبراهامز که پسرش از صرع شدید و مقاوم‌به‌درمان رنج می‌برد و با این روش به خوبی درمان شده بود، با تأسیس «بنیاد چارلی» ،[ث] به ترویج دوباره آن پرداخت. از جمله کارهای تبلیغاتی وی حضور در برنامهٔ تلویزیونی دیتلاین ان‌بی‌سی و کارگردانی و تهیهٔ تله‌فیلم …اول، آسیب نرسان با هنرنمایی مریل استریپ بود. این بنیاد همچنین، پشتیبانی مالی از یک مطالعهٔ پژوهشی در چندین مرکز را به‌عهده گرفت که نتایجش در ۱۹۹۶ میلادی منتشر شد و آغازی برای توجه علمی دوباره به این رژیم غذایی درمانی بود.[۲] به‌غیر از صرع، چندین استفادهٔ درمانی احتمالی دیگر برای این رژیم وجود دارد که در دست پژوهش و بررسی است و برخی از آن‌ها عبارتند از: درمان بیماری آلزایمر، اسکلروز جانبی آمیوتروفیک، اوتیسم، تومور مغزی، سردرد، آسیب مغزی، درد، بیماری پارکینسون و اختلالات خواب.
  • فهرست
  • ۱ صرع
  • ۲ تاریخچه
  • ۲.۱ پرهیز از غذا
  • ۲.۲ رژیم غذایی
  • ۲.۳ ضد صرع‌ها و افول
  • ۲.۴ رژیم ام‌سی‌تی
  • ۲.۵ بازگشت
  • ۳ اثربخشی
  • ۳.۱ طرح مطالعه
  • ۳.۲ نتایج مطالعات
  • ۴ موارد مصرف و منع مصرف
  • ۵ تداخل اثر
  • ۶ عوارض جانبی
  • ۷ نحوهٔ اجرا
  • ۷.۱ آغاز
  • ۷.۲ باقی ماندن در درمان و ادامه آن
  • ۷.۳ قطع درمان
  • ۸ انواع
  • ۸.۱ کلاسیک
  • ۸.۲ روغن MCT
  • ۸.۳ رژیم تعدیل‌شدهٔ اَتکینز
  • ۸.۴ درمان با شاخص پائین گلوکز
  • ۹ فرمول‌بندی‌های نسخه‌ای و از پیش ساخته‌شده
  • ۱۰ سایر نقاط جهان
  • ۱۱ مکانیسم اثر
  • ۱۱.۱ بیماری‌شناسی تشنج
  • ۱۱.۲ کنترل تشنج
  • ۱۲ غذاهای مجاز و غیرمجاز
  • ۱۳ سایر موارد مصرف
  • ۱۴ رژیم کتوژنیک در بیماری های خاص
  • ۱۵ یادداشت‌ها
  • ۱۶ منابع
  • ۱۷ جستارهای وابسته
  • ۱۸ پیوند به بیرون
  • صرع
  • صرع پس از سکته مغزی یکی از شایع‌ترین اختلالات مغزی-عصبی است و در حدود ۵۰ میلیون نفر در سرتاسر جهان، از آن رنج می‌برند.[۷] صرع با وقوع تشنج‌های مکرر و بی‌جهت در افراد تشخیص داده می‌شود؛ تشنج زمانی رخ می‌دهد که رشته‌های عصبی در قشر مغز به‌طور همزمان و غیرقابل کنترلی، پالس‌های الکتریکی «شلیک» کنند که موجب درهم‌ریختگی عملکرد طبیعی مغز شود. به‌عنوان مثال این واقعه می‌تواند ماهیچه‌ها، حواس پنجگانه، هوشیاری یا ترکیبی از همگی را مختل کند. تشنج‌ها یا «موضعی» هستند (محدود به یک نقطهٔ خاص از مغز) یا «فراگیر و منتشر» (که در سرتاسر مغز منتشر شده و منجر به کاهش سطح هوشیاری می‌شود). دلایل بروز صرع گوناگون است، برخی از آن‌ها در دستهٔ سندرم‌های صرعی جای دارند که اغلب در دوران کودکی آغاز می‌شوند. اگر صرعی با تجویز دو یا سه داروی ضدتشنج کنترل و درمان نشود به آن «مقاوم‌به‌درمان» می‌گویند. حدود ۶۰٪ از بیماران با تجویز نخستین داروی ضد صرع، تشنج‌هایشان کنترل می‌شود؛ از سوی دیگر، در نزدیک به ۳۰٪ بیماران صرع با تجویز دارو کنترل و مهار نمی‌شود. اگر دارودرمانی بی‌نتیجه باشد، آنگاه گزینه‌های دیگری همچون «جراحی صرع»، «تحریک عصب واگ» و «رژیم کتوژنیک» مطرح می‌شود.[۸]
  • تاریخچه
  • رژیم کتوژنیک اصلی‌ترین قسمت تغذیه‌درمانی است که علت به‌وجود آمدنش، بازآفرینی موفقیت‌های به‌دست‌آمده در روش‌های درمانی نامتداولی چون «گرسنگی طولانی‌مدت»[ج] در درمان صرع و رفع محدودیت‌های آن‌ها بود.[چ] گرچه این رژیم در دهه‌های ۲۰ و ۳۰ میلادی بسیار رایج بود، اما به سبب کشف و تولید داروهای جدید ضد تشنج رها شد.[۲] بسیاری از افراد می‌توانند تشنج‌هایشان را با مصرف دارو و با موفقیت کامل، کنترل کنند. با این وجود، ‎۲۰–۳۰‏٪ از این درمان‌های دارویی، علیرغم استفاده از داروهای گوناگون، با شکست مواجه می‌شوند.[۹] از همین رو در چنین بیمارانی و به‌خصوص در کودکان، رژیم کتوژنیک مجدداً دارای اهمیت و نقش درمانی شده‌است.[۲][۱۰]
  • پرهیز از غذا
  • اسکنی از یک ستون روزنامه.
  • یک گزارش جدید از درمان با «رژیم آب» توسط دکتر هیو کانکلین، ۱۹۲۲ میلادی
  • طبیبان یونان باستان برخی بیماری‌ها و از جمله صرع را با تغییر در رژیم غذایی بیماران درمان می‌کردند. یک رسالهٔ قدیمی در «مجموعه‌نوشته‌های بقراطی»[ح] با عنوان «دربارهٔ بیماری مقدس»[خ] به بیماری صرع می‌پردازد و زمان نگارش آن به حوالی سال ۴۰۰ پیش از میلاد مسیح بازمی‌گردد. نویسندهٔ این رساله استدلال‌هایی علیه این باور عمومی و غالب می‌آورد که بیماری صرع و درمانش، منشأ آسمانی و فراطبیعی دارند و رژیم‌درمانی را بر پایهٔ دلایل منطقی و طبیعی پیشنهاد می‌کند.[۱۱] در همین مجموعه، نویسندهٔ رسالهٔ «بیماری‌های همه‌گیر»[د] مردی را شرح می‌دهد که صرع‌اش با پرهیز کامل از خوردن و آشامیدن، با همان سرعتی که ایجاد شده بود برطرف شد.[۱۲] اراسیستراتوس، پزشک سلطنتی سلوکوس یکم، اظهار داشت «فرد مبتلا به صرع را باید بدون ترحم از خوردن و آشامیدن منع کرد و غذایش را در جیره‌هایی با اندازه کم به او داد.»[۱۳] جالینوس اعتقاد داشت «تقلیل و کاهش خورد و خوراک»[۱۴] ممکن است منجر به درمان قطعی موارد خفیف بیماری شده و در سایر موارد نیز مفید باشد.[۱۵]
  • نخستین پژوهش معاصر در زمینهٔ اثرات پرهیز غذایی در درمان صرع، در ۱۹۱۱ میلادی در فرانسه انجام شد.[۱۶] بیست بیمار صرعی از تمامی گروه‌های سنی را با استفاده از یک رژیم گیاه‌خواری کم‌کالری در کنار گرسنگی طولانی‌مدت و تصفیهٔ مزاج، «سم‌زُدایی»[ذ] کردند. از این روش درمانی، دو بیمار به‌شدت سود بردند اما بیشترشان نتوانستند به محدودیت‌های اعمال‌شده، پایبند بمانند. در ضمن این رژیم، توانایی‌های ذهنی بیماران را در مقایسه با دارویشان پتاسیم برمید که ذهن را کُند و مغشوش می‌کرد، بهبود بخشید.[۱۷]
  • در همین هنگام، برنار مک‌فدن، یکی از چهره‌های شاخص جنبش تناسب اندام در آمریکا، پرهیز غذایی را در جامعهٔ آمریکا، به‌عنوان وسیله‌ای برای دست‌یابی به سلامتی جسمانی ترویج نموده و مورد توجه عامهٔ مردم قرار داد. یکی از شاگردان او که یک پزشک استیوپاتی به نام «هیو کانکلین»[ر] از اهالی بتل‌کریک، میشیگان بود، بیماران صرعی خود را با توصیه به تحمل گرسنگی و پرهیز غذایی درمان نمود. کانکلین گمان داشت که تشنج‌های صرعی به سبب نوعی سم ایجاد می‌شود که از پلاک‌های پی‌یر در روده ترشح شده و به خون می‌ریزند. او به بیمارانش توصیه می‌کرد که به مدت ۱۸ الی ۲۵ روز، پرهیز شدید از غذا داشته باشند تا این سم از خون پاک شود. کانکلین شاید صدها بیمار صرعی خود را با «رژیم آب»[ز] درمان نمود و میزان موفقیتش در درمان قطعی کودکان و بزرگسالان، به ترتیب ۹۰ و ۵۰ درصد بود. بررسی‌های بعدی نشان داد که ۲۰٪ از بیماران صرعی وی تا آخر عمر دچار تشنج نشدند و ۵۰٪ آنان هم بهبود نسبی پیدا کردند.[۱۰]
  • روش رژیم‌درمانی کانکلین از سوی متخصصان مغز و اعصاب مورد پذیرش واقع شد و در درمان رایج صرع، فراگیر شد. در ۱۹۱۶ میلادی، دکتر مک‌مورای[ژ] گزارشی برای «ژورنال پزشکی نیویورک» نوشت و مدعی شد که بیماران مبتلا به صرع خود را، از سال ۱۹۱۲ با موفقیت کامل با استفاده از همین پرهیز غذایی و سپس یک رژیم فاقد نشاسته و قند درمان نموده‌است. در سال ۱۹۲۱، متخصص برجستهٔ غدد درون‌ریز «اچ. رال گایلین» تجربیات خود را در گردهمایی انجمن پزشکی آمریکا گزارش نمود. او مستقیماً شاهد موفقیت‌های کانکلین بود و تلاش کرده بود همان نتایج را در ۳۶ بیمار خود بدست آورد. وی نتایج مشابهی در بیماران خود به‌دست‌آورد اما بیمارانش را تنها به مدت کوتاهی پیگیری نمود. بررسی‌های بعدی نشان داد که تشنج‌های بیماران پس از قطع رژیم غذایی، دوباره بازگشته بودند. چارلز هاولند،[س] پدر یکی از کودکان معالجه‌شده توسط کانکلین و یک وکیل ثروتمند نیویورکی، به برادرش جان هاولند که متخصص اطفال و استاد بیمارستان جانز هاپکینز بود، ۵٬۰۰۰ دلار هدیه کرد تا دربارهٔ «کتوز ناشی از گرسنگی»[ش] تحقیقاتی کند. جان هاولند نیز این پول را صرف پژوهشی نمود که توسط استنلی کاب و ویلیام گوردون لنوکس انجام شد.[۱۰]
  • رژیم غذایی
  • در سال ۱۹۲۱ میلادی، «رولین وودیات»[ص] مطالعه و مروری بر روی پژوهش‌های مرتبط با رژیم غذایی و دیابت انجام داد. او گزارش کرد سه مادهٔ محلول در آب به نام‌های بتا-هیدروکسی‌بوتیریک اسید، اسید استواستیک و استون (که در مجموع و با هم اجسام کتونی نامیده می‌شوند) در کبد افراد سالم، هنگامی که گرسنه بمانند یا رژیم غذایی کم‌کربوهیدرات و پُرچرب داشته باشند، تولید می‌شوند. راسل وایلدر[ض] در مایو کلینیک بر پایهٔ همین پژوهش، اصطلاح «رژیم کتوژنیک» را ابداع کرد تا اشاره‌ای به تولید سطوح بالای اجسام کتونی در خون در اثر مصرف فراوان چربی و مصرف اندک کربوهیدرات داشته باشد. او امیدوار بود که سودمندی غذا نخوردن و گرسنگی در اینگونه رژیم‌های غذایی، پایدار و دائمی باشد. کارآزمایی‌های بالینی وی بر روی چند بیمار مبتلا به صرع در ۱۹۲۱ میلادی، نخستین کاربرد رژیم کتوژنیک در درمان صرع محسوب می‌شود.[۱۰]
  • یکی از همکاران وایلدر که متخصص اطفالی به نام «مینی پیترمن»[ط] بود، رژیم کلاسیک کتوژنیک را فرمول‌بندی و تنظیم کرد. مطابق فرمول او، پروتئین مصرفی می‌بایست ۱ گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن کودکان به همراهِ ۱۰ تا ۱۵ گرم کربوهیدرات در روز باشد و مابقی کالری مورد نیاز از چربی بدست آید. کارهای پیترمن در دهه‌های ۲۰ میلادی روش‌های «القا»[ظ] و «نگهدارنده»[ع] این رژیم را تبیین نمود. پیترمن اثرات مثبت (بهبود هوشیاری، رفتاری و خواب) و عوارض جانبی (تهوع و استفراغ ناشی از کتوزیس زیاد) را ثبت کرد. کاربرد این رژیم در کودکان مبتلا، بسیار موفق بود. پیترمن در ۱۹۲۵ میلادی گزارش کرد که ۹۵٪ از ۳۷ بیمار جوان او، کنترل موفقیت‌آمیزی در تشنج‌هایشان داشته‌اند و ۶۰٪ شان از بند این بیماری رهایی یافته‌اند. تا ۱۹۳۰ میلادی، این رژیم در ۱۰۰ نوجوان و بزرگسال مورد آزمایش واقع شد. «کلیفورد باربورکا»[غ] از مایو کلینیک گزارش نمود که ۵۶٪ بیماران بزرگسال، تشنج‌هایشان کمتر شد و ۱۲٪ عاری از هرگونه تشنج شدند. با آنکه نتایج بدست‌آمده در بزرگسالان با مطالعات معاصر هم‌خوانی دارد، باربورکا نتیجه گرفت بزرگسالان از این نوع رژیم درمانی چندان بهره نمی‌گیرند و رژیم کتوژنیک از آن زمان تا ۱۹۹۹ میلادی، دیگر در بزرگسالان بررسی نشد.[۱۰][۱۸]
  • ضد صرع‌ها و افول
  • در دهه‌های ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰ میلادی، هنگامی که تنها داروهای ضد صرع موجود، برمیدها (کشف‌شده در ۱۸۵۷) و فنوباربیتال (۱۹۱۲) بودند، رژیم کتوژنیک به‌طور گسترده‌ای مورد استفاده و پژوهش بود. این روند در ۱۹۳۸ میلادی تغییر کرد. در آن سال، اچ. هیوستون مریت و تریسی پوتنام داروی فنی‌توئین (با نام تجاری «دیلانتین») را کشف کردند و تمرکز پژوهش‌ها به سمت کشف داروهای جدیدتر رفت. با معرفی والپروات سدیم در دههٔ ۱۹۷۰ میلادی، دیگر داروهای مؤثر کافی برای درمان طیف وسیعی از سندرم‌های تشنجی در اختیار بود و استفاده از رژیم کتوژنیک، تنها محدود به سندرم لنوکس-گستو گشت و بیش‌ازپیش رو به افول نهاد.[۱۰]
  • رژیم ام‌سی‌تی
  • یک بطری ۲۵۰ میلی‌لیتری از لیکوئیژن، نوعی روغن مایع سفیدرنگ
  • امولسیون روغنی تری‌گلیسرید با زنجیره متوسط (MCT)
  • در دههٔ ۱۹۶۰ میلادی، کشف شد که تری‌گلیسریدهای با زنجیره متوسط (ام‌سی‌تی‌ها) به‌نسبت چربی‌های رایج در رژیم عادی غذایی (که بیشتر حاوی تری‌گلیسریدهای با زنجیرهٔ بلند هستند)،[۱۹] اجسام کتونی بیشتری در هر واحد غذایی یکسان ایجاد می‌کنند. ام‌سی‌تی‌ها جذب بهتری دارند و به‌سرعت از طریق سیستم پورتال کبدی به کبد حمل می‌شوند (چربی‌های عادی غذاها، از طریق دستگاه لنفاوی حمل می‌شوند).[۲۰] از آنجایی که در رژیم کلاسیک کتوژنیک میزان قند بسیار اندک است، والدین نمی‌توانستند غذاهای خوش‌طعم و دلپذیر برای کودکانشان درست کنند. در ۱۹۷۱ میلادی، پیتر هوتنلوخر نوعی رژیم کتوژنیک ابداع کرد که ۶۰٪ کالری آن از روغن ام‌سی‌تی به‌دست می‌آمد. این موضوع اجازه می‌داد که پروتئین بیشتری در رژیم غذایی بکار گرفته شود و میزان قند آن نیز سه برابر رژیم کلاسیک باشد. روغن ام‌سی‌تی را با دست‌کم دو برابر حجمش از شیر رقیق (شیر خامه‌گرفته) مخلوط و سپس سرد می‌کردند و هنگام غذا به کودکان می‌خوراندند یا با غذایشان قاطی می‌کردند. هوتنلوخر این رژیم را بر روی ۱۲ کودک و نوجوان مبتلا به صرع مقاوم آزمود. بیشتر کودکان هم از لحاظ تشنج‌ها و هم از لحاظ سطح هوشیاری بهبود قابل ملاحظه یافتند و نتایج مشابهی با مصرف رژیم کلاسیک قدیمی به‌دست آمد. گرچه ناراحتی‌های گوارشی، یکی از عوارض این رژیم بود و یکی از بیماران به‌همین دلیل از مصرف آن منصرف شد، اما تهیهٔ غذاهای قابل تحمل و خوش‌طعم برای کودکان آسان‌تر بود.[۱۹] رژیم ام‌سی‌تی در بسیاری از بیمارستان‌ها جایگزین رژیم کلاسیک قبلی شد، اما برخی مراکز هم رژیم‌هایی ابداع کردند که ترکیبی از هر دو بود.[۱۰]
  • بازگشت
  • رژیم کتوژنیک بار دیگر در اکتبر ۱۹۹۴ میلادی و پس از نمایش گزارشی در برنامهٔ تلویزیونی دِیتلاین دربارهٔ بیماری چارلی آبراهامز، فرزندِ تهیه‌کنندهٔ هالیوود جیم آبراهامز، مورد توجه عمومی رسانه‌ای در سراسر آمریکا قرار گرفت. این کودک دو ساله، از یک صرع مقاوم‌به‌درمان رنج می‌بُرد که به داروهای رایج پاسخ نمی‌داد. پدرش پس از خواندن مطلبی دربارهٔ رژیم کتوژنیک در یک کتابچهٔ راهنمای بیماران، پسرش را نزد جان فریمن در بیمارستان جانز هاپکینز برد که هنوز از این روش قدیمی برای درمان صرع استفاده می‌کرد. با به‌کارگیری این رژیم، صرع چارلی به‌سرعت تحت کنترل درآمد و شاخصه‌های رشد و تکامل به حالت عادی برگشت. این موضوع سبب شد تا جیم آبراهامز، «بنیاد چارلی» را پایه‌گذاری کند تا علاوه بر ترویج این روش درمانی، برای پژوهش‌های آتی نیز پول تهیه کند.[۱۰] بدین ترتیب یک پژوهش آینده‌نگر چندمرکزی در سال ۱۹۹۴ آغاز شد و نتایج آن در ۱۹۹۶ منتشر شده[۲۱] و به «انجمن صرع آمریکا» ارائه شد. در سال ۱۹۹۸، موج عظیمی از علاقمندی علمی به این رژیم درمانی پدیدار گشت. در ۱۹۹۷ میلادی، آبراهامز تهیه‌کنندگی فیلمی را به نام …اول، آسیب نرسان با بازی مریل استریپ به عهده گرفت که در آن صرع شدید یک کودک با استفاده از رژیم کتوژنیک با موفقیت درمان می‌شود.[۲]
  • تا ۲۰۰۷ میلادی، این رژیم در ۷۵ مرکز در ۴۵ کشور جهان در دسترس بود و انواعی از آن همچون رژیم تعدیل‌شدهٔ اتکینز که محدودیت کمتری داشتند هم به‌ویژه در نوجوانان و بزرگسالان مورد استفاده قرار گرفت. پژوهش‌های دیگری نیز جهت استفاده از این رژیم برای درمان بیماری‌های دیگری بجز صرع به جریان افتاد.[۲]
  • اثربخشی
  • رژیم کتوژنیک، تعداد تشنج‌ها را در بیش از نیمی از مصرف‌کنندگان به میزان ۵۰٪ و در یک سوم بیماران به میزانِ بیش از ۹۰٪ کاهش می‌دهد.[۴] پاسخ‌دهی درمانی در سه چهارم کودکان ظرف ۲ هفتهٔ اول پدیدار می‌شود، اما متخصصان می‌گویند این رژیم باید دست‌کم ۳ ماه ادامه یابد تا بتوان گفت اثربخش نیست.[۹] انتظار بیشتری می‌رود که کودکان مبتلا به صرع‌های مقاوم‌به‌درمان، در مقایسه با مصرف یک داروی ضد صرع دیگر، از رژیم غذایی بهرهٔ بهتری بگیرند.[۲] شواهدی موجود است که نشان می‌دهد نوجوانان و بزرگسالان نیز می‌توانند از این رژیم غذایی بهره‌مند شوند.[۹]
  • طرح مطالعه
  • بررسی‌های پیشین موفقیت این روش را بالا گزارش نموده بود. در یک مطالعه که در سال ۱۹۲۵ میلادی صورت گرفت نشان داده شد ۶۰٪ بیماران از تشنج رهایی یافتند و ۳۵٪ از آنان، کاهش پنجاه درصدی در تعداد تشنج‌ها را تجربه کردند. در اینگونه مطالعات (که به آن «مطالعهٔ هم‌گروهی گذشته‌نگر» می‌گویند) اغلب یک گروه از بیماران که اخیراً توسط پزشک درمان شده‌اند را با گروه دیگری از بیماران مشابه که تنها رژیم غذایی را به‌درستی رعایت کرده‌اند مورد مقایسه قرار می‌دهند. اما این مطالعات قدیمی را به سختی می‌توان با مطالعات امروزی مقایسه کرد؛ مطالعات قدیمی اغلب دچار سوگیری گزینش بودند، چرا که بیمارانی را که قادر به آغاز یا ادامهٔ این رژیم نبودند از مطالعه حذف می‌کردند و در نتیجه فقط افرادی در مطالعه لحاظ می‌شدند که می‌توانستند نتایج نهایی آن را بهبود بخشند. به‌منظور رفع این نقیصه، پژوهش‌های امروزی از روش «مطالعهٔ هم‌گروهی آینده‌نگر» استفاده می‌کنند که در آن تمام بیماران قبل از شروع پژوهش، انتخاب می‌شوند و تا انتهای پژوهش دنبال می‌شوند. در این روش نتایج نهایی، تمامی بیماران را فارغ از اینکه توانستند درمان مورد نظر را آغاز یا تکمیل کنند در بر می‌گیرد و به آن اصطلاحاً «تحلیل با قصد درمان»[ف] می‌گویند.[۲۲]
  • یک تفاوت دیگر میان پژوهش‌های قدیمی و جدیدتر نوع بیمارانی است که با این رژیم درمان شده‌اند. در مطالعات قدیمی رژیم کتوژنیک برای درمان کودکان، آخرین چاره محسوب نمی‌شد ولی در مطالعات جدید، کودکان مبتلا اغلب از پیش چندین داروی ضد صرع را مصرف کرده‌اند و پاسخی دریافت نکرده‌اند و تشنج‌شان از نوع مقاوم‌به‌درمان تلقی شده‌است. مطالعات اولیه و معاصر همچنین در پروتکل‌های درمانی هم متفاوت هستند. در پروتکل‌های قدیمی، درمان به صورت یک گرسنگی طولانی‌مدت آغاز می‌شد تا بیمار محدودیت شدید دریافت کالری داشت ۵–۱۰٪ وزن بدنش را از دست بدهد، اما نگرانی‌هایی که بر سرِ سلامتی و رشد کودک وجود داشت سبب شد تا در پروتکل‌های جدید محدودیت‌های رژیمی کمتر شود.[۲۲] محدودیت دریافت مایعات در گذشته یکی از ویژگی‌های این رژیم درمانی بود، اما چون موجب یبوست و سنگ کلیه می‌شد، دیگر آن را مفید نمی‌دانند.[۴]
  • نتایج مطالعات
  • مطالعه‌ای در بیمارستان جانز هاپکینز[۲۳] با روش «تحلیل با قصد درمان» طراحی شد و نتایجش در ۱۹۹۸ میلادی منتشر گشت و سپس با یک گزارش دیگر در سال ۲۰۰۱ پیگیری شد.[۲۴] همچون اغلب اینگونه مطالعات، هیچگونه «گروه شاهد» (بیمارانی که درمان مورد نظر را دریافت نکردند) برای مقایسه وجود نداشت. ۱۵۰ کودک در این بررسی حضور داشتند که پس از سه ماه، ۸۳٪ توانستند به این رژیم ادامه دهند و از آن میان، ۲۶٪ کاهش خوب در تشنج‌ها، ۳۱٪ کاهش عالی در تشنج‌ها و ۳٪ رهایی کامل از بند تشنج‌ها داشتند.[ق] ظرف ۱۲ ماه، ۵۵٪ همچنان به رژیم اِعمال‌شده پایبند ماندند، ۲۳٪ کاهش خوب در تشنج‌ها، ۲۰٪ کاهش عالی در تشنج‌ها و ۷٪ رهایی کامل از بند تشنج‌ها داشتند. بیمارانی که تا این مرحله، رژیم را رها کرده بودند آن‌هایی بودند که یا هیچ تأثیری از آن ندیدند، یا نوع رژیم غذایی برایشان بیش‌ازحد محدودکننده بود، یا دچار بیماری دیگری شدند. بیشتر کودکانی که توانستند به رژیم پایبند باشند، از آن سود بردند. درصد آن‌هایی که توانستند رژیم کتوژنیک را به‌مدت دو، سه و چهار سال ادامه دهند به ترتیب، ۳۹٪، ۲۰٪ و ۱۲٪ بود. طی این مدت، شایع‌ترین دلیل قطع رژیم آن بود که یا کودک به‌کلی از تشنج‌ها رهایی یافت یا آن که بهبود قابل‌ملاحظه‌ای یافت. طی چهار سال، ۱۶٪ از ۱۵۰ بیمار اولیه، کاهش قابل‌ملاحظه، ۱۴٪ کاهش عالی و ۱۳٪ رهایی کامل از تشنج‌ها را داشتند که البته این آمار، آن‌هایی را هم که قادر به ادامهٔ رژیم نبودند، در بر می‌گیرد. آن‌هایی که پس از این مدت همچنان رژیم را ادامه دادند، بیمارانی بودند که تشنج‌هایشان بکلی قطع نشد، اما کاهش عالی در تعداد آن‌ها داشتند.[۲۴][۲۵] همچنین چندین فراتحلیل (متا-آنالیز) نتایج به‌دست آمده از چند مطالعه کوچک را با هم آمیخته‌اند تا نتیجه‌ای به‌دست آید که معمولاً به‌لحاظ آماری قوی‌تر از هر یک از آن‌ها به‌تنهایی است؛ یکی از آن‌ها که در ۲۰۰۶ میلادی انجام شد ۱۹ پژوهش را با تعداد کلی ۱٬۰۸۴ بیمار تحلیل کرد،[۲۶] و نتیجه گرفت که یک‌سوم از این بیماران کاهش عالی در تعداد تشنج‌ها و نیمی از آن‌ها کاهش قابل‌قبول و خوبی در آن‌ها داشتند.[۴]
  • یک مرور سیستماتیک در ۲۰۱۶ میلادی، ۷ کارآزمایی بالینی تصادفی کنترل‌شده از به‌کارگیری رژیم کتوژنیک را در کودکان و نوجوانان دچار صرع مورد بررسی قرار داد.[۳] این کارآزمایی‌های بالینی در کودکانی انجام شده بود که به داروهای رایج ضد تشنج پاسخی نداده بودند و تنها در یکی از این کارآزمایی‌های بالینی، یک گروه اختصاص‌داده‌شده به رژیم کتوژنیک را با یک گروه دیگر که این رژیم را دریافت نکرده بودند (گروه شاهد) مقایسه کرده بودند.[۲۰] کارآزمایی‌های دیگر، نوع خاصی از رژیم یا روش‌های القای آن را استفاده کردند بودند که برای کودکان قابل تحمل باشد.[۳] حدود ۴۰٪ از کودکان و نوجوانان مبتلا، در مقایسه با گروه شاهد کاهش پنجاه‌درصدی یا کمتر در تعداد تشنج‌ها داشتند. ۱۰٪ آن‌ها پس از چند سال، همچنان رژیم را ادامه دادند.[۳] عوارض جانبی همچون گرسنگی و از دست دادن انرژی شایع بود و ۳۰٪ نیز دچار یبوست شدند.[۲۰]
  • یک مرور سیستماتیک در ۲۰۱۸ میلادی، ۱۶ پژوهش دربارهٔ رژیم کتوژنیک را در بالغین بررسی کرد و نتیجه گرفت که این روش، روزبه‌روز فراگیرتر می‌شود و نتایج آن مشابه کودکان است و عوارض خفیف‌تری نیز دارد. با این حال، بسیاری از بیماران، این رژیم را بنا به دلایل گوناگون رها کردند و کیفیت شواهد علمی نیز در مقایسه با کودکان پائین‌تر بود. مشکلات پیش‌آمده شاملِ ال‌دی‌ال بالا، کلسترول تام بالا و کاهش وزن بود.[۲۷]
  • موارد مصرف و منع مصرف
  • Anticonvulsants
  • متخصصان رژیم کتوژنیک، آن را در کودکانی که صرع کنترل‌نشده دارند و به دو یا سه درمان دارویی هم پاسخی نداده‌اند، قویاً توصیه می‌کنند.[۹] بیشتر کودکانی که رژیم کتوژنیک را آغاز می‌کنند، دست‌کم سه برابرِ این میزان، شکست درمانیِ قبلی داشته‌اند.[۲۸]
  • رژیم کتوژنیک به عنوان یک درمانِ همراه (مکمل) در کودکان و نوجوانان مبتلا به صرع‌مقاوم‌به‌دارو، کاربرد دارد.[۲۹][۳۰] در اسکاتلند،[۳۰] انگلستان و ولز،[۲۹] این روش، مطابق بر «دستورالعمل‌های بالینی کشوری» است و در ایالات متحده آمریکا، تقریباً تمامی شرکت‌های بیمه آن را تحت پوشش خود قرار داده‌اند.[۳۱] کودکانی که ضایعهٔ فوکال مغزی دارند (یعنی یک نقطهٔ خاص در مغزشان شروع‌کننده تشنج است) و نامزد انجام جراحی هستند با احتمال بیشتری پس از جراحی و آغاز این رژیم، بهبود کامل (عاری از تشنج) خواهند یافت.[۹][۳۲] حدود یک سوم از مراکزی که رژیم کتوژنیک را به کودکان ارائه می‌کنند رژیم‌های مشابهی هم برای بالغین مبتلا دارند.[۹] برخی پزشکان، دو گونهٔ کم‌تر محدودکننده از این رژیم غذایی — «درمان با شاخص گلوکز پائین»[ک] و «رژیم تعدیل‌شدهٔ اَتکینز» — را برای نوجوانان و بالغین مفیدتر می‌دانند. نوع مایع این رژیم، در شیرخواران و کودکانی که با لوله تغذیه می‌شوند، آسان‌تر آماده و بهتر تحمل می‌گردد.[۶][۳۳]
  • طرفداران این رژیم می‌گویند هرگاه بیماری به دو داروی ضد تشنج پاسخ نداد، این رژیم را باید جداً مد نظر داشت چرا که احتمال پاسخ به سایر داروها در چنین بیمارانی تنها ۱۰٪ است.[۹][۳۴][۳۵] ثابت شده که رژیم کتوژنیک در برخی سندرم‌های تشنجی، فایده و تأثیرگذاری خاصی دارد و باید زودتر آغاز شود. برخی از این سندرم‌ها عبارتند از: سندرم دراوه، اسپاسم‌های صرعی، صرع میوکلونیک آستاتیک، و سندرم توبروز اسکلروزیس.[۹][۳۶]
  • در ۲۰۰۵ میلادی در یک نظرسنجی از ۸۸ متخصص مغز و اعصاب اطفال در آمریکا، مشخص شد که تنها ۳۶٪ آن‌ها پس از شکست درمان با دو دارو، رژیم کتوژنیک را تجویز می‌کنند، ۲۴٪ به‌طور گاه‌به‌گاه از این رژیم به‌عنوان آخرین چاره بهره بردند و ۲۴٪ به‌ندرت و تنها در چند مورد، آن را به کار بسته بودند و ۱۶٪ نیز به‌هیچ‌وجه آن را تجویز نکرده بودند. چندین توضیح برای چنین شکافی مابین «شواهد علمی» و «تجویز بالینی» وجود دارد.[۳۷] یکی از آن‌ها شاید، فقدان حضور متخصصان تغذیه‌ای باشد که در این زمینه آموزش‌های کافی دیده‌اند و وجودشان برای انجام این درمان لازم است.[۳۴]
  • از آنجایی که این رژیم غذایی، متابولیسم بدن را تغییر می‌دهد، رژیم کتوژنیک، درمانِ خطِ اول در کودکانی است که دچار برخی «خطاهای ارثی متابولیسم» همچون کمبود پیرووات دهیدروژناز و کمبود Glut۱ هستند[۳۸] و در آنها، بدن اجازه نمی‌یابد تا از کربوهیدرات به عنوان سوخت استفاده کند و به همین سبب وابسته به اجسام کتونی است. رژیم کتوژنیک در درمان تشنج‌ها و برخی از علائم دیگر اینگونه بیماری‌ها سودمند است و از موارد مطلقاً ضروری تجویز آن است.[۳۹] از طرفی، این رژیم در بیماران مبتلا به کمبود پیرووات کربوکسیلاز، پورفیری و سایر خطاهای ارثی نادر در متابولیسم چربی منع مصرف مطلق دارد.[۹] افرادی که دچار اختلال در اکسیداسیون اسید چرب هستند، قادر به سوخت‌وساز اسیدهای چرب موجود در این رژیم (که جایگزین کربوهیدرات برای تأمین انرژی شده) نیستند. با رژیم کتوژنیک، بدن ایشان شروع به مصرف ذخایر پروتئینی خود کرده و کتواسیدوز و در نهایت کما و مرگ حادث می‌شود.[۴۰]
  • تداخل اثر
  • رژیم کتوژنیک معمولاً همزمان با داروهای ضد صرع آغاز می‌شود و اگر موفق باشد، داروها را کم‌کم قطع می‌کنند. شواهدی موجود است که استفادهٔ همزمانِ این رژیم به‌همراه «تحریک عصب واگ» یا داروی زونیساماید، ممکن است اثر هم‌افزایی داشته باشند، و همچنین تجویز همزمان با فنوباربیتال در کودکان موفقیت چندانی ندارد.[۴]
  • عوارض جانبی
  • رژیم کتوژنیک، یک رژیم جامع، بی‌خطر و طبیعی برای درمان صرع نیست و همانند هرگونه دارودرمانی دیگر، احتمال بروز عوارض وجود دارد.[۳۱] این عوارض، عموماً کمتر و خفیف‌تر از عوارض داروهای ضد صرع یا جراحی است.[۳۱] عوارض شایعی که به آسانی درمان می‌شوند عبارتند از یبوست، اسیدوز خفیف و هیپوگلیسمی، در صورتی که فرد در آغاز گرسنگی طولانی داشته باشد. حدود ۶۰٪ از کودکان دچار افزایش چربی خون می‌شوند[۴۱] و سطح کلسترول در حدود ۳۰٪ بالا می‌رود.[۳۱] این مشکل را می‌توان با تغییراتی در نوع چربی موجود در رژیم غذایی کنترل کرد و به‌عنوان مثال، چربی‌های اشباع را به چربی‌های غیراشباع چندگانه تغییر داد و اگر مشکل ادامه یافت، نسبت کتوژنیک[گ] را کاهش داد.[۴۱] همچنین برای جبران کاهش ریزمغذی‌ها لازم است مکمل‌های لازم به آن غذا افزوده شود.[۴]
  • مصرف طولانی‌مدت این رژیم در کودکان با خطر کاهش نرخ رشد یا حتی توقف آن، شکستگی استخوان‌ها و سنگ‌های کلیوی همراه است.[۴] این رژیم سطح فاکتور رشد شبه انسولین ۱ را کاهش می‌دهد که برای رشد در دوران کودکی ضروری است. همچون داروهای ضد صرع، این رژیم غذایی بر روی سلامت استخوان‌ها اثرات سوء دارد. عوامل مختلفی همچون بروز اسیدوز و کاهش هورمون رشد در این موضوع دخیلند.[۴۱] در حدود یک نفر از هر ۲۰ کودکی که رژیم کتوژنیک مصرف می‌کنند دچار سنگ کلیه خواهند شد (در مقام مقایسه، در کودکان سالم سنگ کلیه شیوعی در حدود یک در چندین هزار کودک دارد). یکی از عوارض شناخته‌شدهٔ داروهای خانوادهٔ بازدارنده‌های کربنیک آنهیدراز (همچون توپیرامات و زونیساماید) افزایش احتمال ابتلا به سنگ‌های کلیوی است، اما مصرف همزمان این داروها با رژیم کتوژنیک، این خطر را در مقایسه با مصرف رژیم غذایی به‌تنهایی، افزایش بیشتری نمی‌دهد. سنگ‌های کلیوی را می‌توان درمان کرد و دلیل خوبی برای قطع رژیم کتوژنیک نیست.[۴۲] بیمارستان جانز هاپکینز امروزه به بیماران مکمل‌های پتاسیم سیترات می‌دهد که احتمال سنگ‌های کلیوی را ۷ برابر کم می‌کند.[۴۳] با این‌حال این تجویز تجربی، تاکنون در کارآزمایی‌های آینده‌نگر شاهددار بررسی و تأیید نشده‌است.[۹] علت بروز سنگ‌های کلیوی ناشی از رژیم غذایی ۴ چیز است:[۴۲]
  • به‌دلیل اسیدوز ایجاد شده، استخوان‌های بدن شروع به از دست دادن مواد معدنی خود کرده و بدین ترتیب میزان کلسیم دفع‌شده در ادرار بالا می‌رود. استخوان‌ها از ترکیب فسفات کلسیم ساخته شده‌اند؛ فسفات با اسید واکنش نشان می‌دهد، اما کلسیم اضافی از ادرار دفع می‌شود.[۴۲]
  • کاهش سیترات ادرار: در مصرف‌کنندگان این رژیم، سطح سیترات ادرار به‌طور غیرعادی پائین است. سیترات در حالت معمول به انحلال کلسیم آزاد کمک می‌کند.[۴۲]
  • پی‌اچ ادرار در این بیماران، پائین (اسیدی) است. در نتیجه اجازهٔ انحلال به اوریک اسید نمی‌دهد و بدین ترتیب کریستال‌هایی از این ماده تشکیل می‌شود که همچون هسته‌ای برای سنگ‌های کلسیمی عمل می‌کنند.[۴۲]
  • بسیاری از مراکز به‌طور سنتی میزان مصرف آب بیماران را به ۸۰٪ نیاز روزانه کاهش می‌دهند و این موضوع خود مزید بر علت است و امروزه دیگر توصیه نمی‌شود.[۴]
  • در نوجوانان و بالغین، عوارض شایع گزارش شده عبارتند از: کاهش وزن، یبوست، دیس‌لیپیدمی و در بانوان قاعدگی دردناک.[۴۴]
  • نحوهٔ اجرا
  • تجویز رژیم کتوژنیک یک روش درمانی تغذیه‌ای پزشکی است و نیازمند حضور و همکاری متخصصان گوناگونی از حوزه‌های مختلف سلامت است. اعضا این تیم معمولاً شامل یک «متخصص پروانه‌دار تغذیهٔ کودکان» که مسئول هماهنگ‌سازی برنامهٔ رژیم غذایی است و یک «پرستار دارای پروانه رسمی» که با صرع کودکان آشنایی کافی داشته باشد. ممکن است به یاری یک «مددکار اجتماعی طبی» جهت همکاری با خانوادهٔ بیمار و همچنین یک داروساز جهت رایزنی و توصیهٔ محتوای کربوهیدرات داروهایی که بیمار مصرف می‌کند، نیز نیاز باشد. در نهایت، لازم است والدین کودک و همهٔ کسانی که به نحوی از کودک مراقبت می‌کنند، آموزش‌های لازم را در مورد جنبه‌های مختلف رژیم کتوژنیک گذرانده باشند تا بتوان تا حد امکان، این رژیم را با خطر کمتری اجرا کرد.[۶] اجرای این رژیم ممکن است به‌سبب نیاز به صرفِ وقت برای اندازه‌گیری دقیق و برنامه‌ریزی برای نوع و میزان غذاها، با مشکلاتی برای والدین و مراقبین کودک همراه باشد. از آنجایی که مصرفِ هرگونه مادهٔ غذایی خارج از این برنامه، می‌تواند تعادل لازم برای کارکرد صحیح آن را مختل کند، بسیاری از افراد، مقررات و انضباط لازم برای اجرا و ادامه‌اش را ناخوشایند و دشوار می‌یابند. برخی افراد رژیم را رها کرده و به رژیم‌های ساده‌تری همچون «رژیم غذائی اتکینز تعدیل‌شده» و «رژیم غذایی با شاخص گلوکز پائین» روی می‌آورند، چرا که مشکلات اجرای رژیم کتوژنیک را بیش از حد می‌دانند.[۴۵]
  • آغاز
  • پروتکل بیمارستان جانز هاپکینز برای آغاز این رژیم، امروزه رواج گسترده‌ای یافته‌است.[۴۶] در آغاز یک جلسهٔ مشاوره با والدین و سایر مراقبین کودک انجام می‌شود و سپس کودک، به مدت کوتاهی در بیمارستان بستری می‌شود.[۲۲] از آنجایی که در آغاز این رژیم، خطر عوارض گوناگونی موجود است، بسیاری از مراکز ترجیح می‌دهند تا شروع آن، تحتِ نظارتِ نزدیک و دقیقِ پزشکی در بیمارستان باشد.[۹] در جلسهٔ مشاورهٔ اولیه، والدین را از لحاظ وجود شرایط یا وضعیتی که با این رژیم منع تجویز دارند، غربالگری می‌کنند. یک تاریخچه کامل از وضعیت تغذیه‌ای کودک تهیه و پارامترهای رژیم غذایی‌اش انتخاب می‌شود، این عوامل شامل نسبت کتوژنیک چربی به ترکیبی از پروتئین و کربوهیدرات، نیازهای انرژی (کالری) و میزان مایعات دریافتی می‌باشد.[۲۲] یک روز قبل از بستری در بیمارستان، محتوای قندی غذای کودک را کاهش داده و کودک پس از شام، دیگر هیچ چیزی نمی‌خورد. هنگام بستری تا زمان شام، به بیمار فقط مایعات بدون کالری و بدون کافئین داده می‌شود.[۴۰] شام، شامل اگ‌ناگ[ل] و محدود به یک سوم کالری موجود در غذای عادی است. صبحانه و نهار روز بعد هم همین است و در شام روز دوم، محتوای کالری اگ‌ناگ را به دو سوم کالری موجود در غذاهای عادی افزایش می‌دهند. شام روز سوم، محتوای کالری‌اش کامل است و دیگر اگ‌ناگ نیست، بلکه رژیم اصلی کتوژنیک است که آغاز می‌شود. پس از صبحانهٔ کتوژنیک در روز چهارم، بیمار مرخص می‌شود. تا حد امکان، تمامی قرص‌ها و داروهای ضد تشنج بیمار را باید به انواعی تغییر داد که فاقد قند در فرمولاسیون خود هستند.[۲۲] هنگامی که کودک در بیمارستان بستری است، قند خون را چندین مرتبه در طی روز، آزمایش می‌کنند و او را از لحاظ بروز کتوزیس علامت‌دار زیر نظر می‌گیرند (که با تجوی مقادیر اندکی از آب پرتقال قابل درمان است). فقدان انرژی و لتارژی به‌طور شایع دیده می‌شود اما ظرف دو هفته برطرف می‌شوند.[۲۱] والدین سه روز اول را به‌طور کامل در کلاس‌های آموزشی می‌گذرانند که شامل مباحثی دربارهٔ تغذیه، مدیریت رژیم غذایی، تهیه غذا، خودداری از مصرف قند و رسیدگی و ادارهٔ بیماری است.[۲۲] سطح آموزش والدین و میزان تعهد آنان به اجرای صحیح رژیم بیشتر از آنانی است که فقط دارو مصرف می‌کنند.[۴۷]
  • گوناگونی و چندسانی در اجرای پروتکل بیمارستان جانز هاپکینز شایع است. آغاز رژیم ممکن است در کلینیک‌های سرپایی انجام شود و بیمار در بیمارستان بستری نشود. بیشتر مراکز، آن گرسنگی اولیه را به کودک نمی‌دهند. (گرسنگی طولانی، خطر اسیدوز و کاهش قند خون و از دست رفتن وزن را افزایش می‌دهد). به‌جای افزایش تدریجی میزان غذا در سه روز اول، برخی مراکز درمانی، اندازهٔ غذا را ثابت نگه می‌دارند، اما نسبت کتوژنیک را از ۲:۱ به ۴:۱ تغییر می‌دهند.[۹]
  • در بیمارانی که این رژیم مفید واقع می‌شود، نیمی ظرف ۵ روز، شاهد کاهش تشنج‌ها هستند (در صورتی که رژیم غذایی با ۱ تا ۲ روز گرسنگی اولیه شروع شده باشد)، سه چهارم ظرف ۲ هفته و ۹۰٪ ظرف ۲۳ روز، شاهد کاهش تشنج‌ها خواهند بود. اگر رژیم را با گرسنگی اولیه آغاز نکنند، زمان رسیدن به بهبودی نسبی در نیمی از بیماران کمی طولانی‌تر (۲ هفته) است، اما میزان کاهش تشنج‌ها در درازمدت، تفاوتی ندارد.[۴۷] والدین تشویق می‌شوند که پیش از هرگونه قضاوت دربارهٔ اثربخشی این رژیم غذایی، دستکم به‌مدت ۳ ماه به آن پایبند مانده و آن را ادامه دهند.[۹]
  • باقی ماندن در درمان و ادامه آن
  • پس از آغاز رژیم، کودک به‌طور منظم در کلینیک‌های سرپایی توسط متخصص مغز و اعصاب و متخصص تغذیه ویزیت می‌شود و آزمایش‌های گوناگونی انجام می‌شود. این ویزیت‌ها و آزمایش‌ها باید در سال اول، هر سه ماه یکبار، و در سال‌های بعدی، هر شش ماه یکبار باشد. نوزادان کمتر از یکسال را باید بیشتر و زودتر ویزیت کرد و نخستین ویزیت باید ظرف ۲ تا ۴ هفته از آغاز رژیم باشد.[۹] در ابتدا، اصلاح و تعدیل‌های اندکی لازم است تا اطمینان حاصل شود کتوزیس به سطح مورد نیاز رسیده و بیمار به برنامه غذایی عادت کند. این اصلاح و تعدیل‌های جزئی و دقیق، اغلب توسط متخصص تغذیهٔ بیمارستان و از طریق تلفن انجام می‌شود[۲۲] و شامل تغییر در میزان کالری، تغییر نسبت کتوژنیک یا افزودن مقداری تری‌گلیسرید با زنجیره متوسط یا روغن نارگیل به رژیم کلاسیک است.[۴] سطح کتون ادرار، روزانه اندازه‌گیری می‌شود تا مطمئن شوند کتوزیس دلخواه بدست آمده و بیمار به رژیمش پایبند بوده یا خیر، با این وجود، سطح کتون ادرار ارتباطی با اثرات ضد تشنجی آن ندارد.[۲۲] این آزمایش با نوارهای آزمایش کتون نیتروپروساید انجام می‌شود که رنگش در حضور اَستواَستون (یکی از سه اجسام کتونی) از «صورتی براق» به «قرمز آلبالویی» تغییر می‌کند.[۴۸]
  • یک دورهٔ کوتاه‌مدت از افزایش تشنج‌ها در طی بیماری یا در اثر نوسان سطح کتون‌های خون محتمل است. اگر تشنج‌ها همچنان زیاد باشد یا کودک وزن کم کند، باید رژیم را تعدیل کرد.[۲۲] از دست‌رفتن کنترل تشنج‌ها، ممکن است دلایل دور از انتظاری داشته باشد. حتی غذاهای به‌اصطلاح «بی قند»، ممکن است حاوی کربوهیدرات‌هایی مثل مالتودکسترین، سوربیتول، نشاسته و فروکتوز باشند. میزان سوربیتول موجود در لوسیون‌های ضدآفتاب و سایر محصولات بهداشتی پوست گاهی آن اندازه بالاست که قادر به جذب از طریق پوست و بی اثر کردن کتوزیس باشد.[۳۴]
  • قطع درمان
  • حدود ۲۰٪ از کودکان با این رژیم به‌طور کامل از تشنج‌ها رهایی می‌یابند و بسیاری دیگر نیز می‌توانند مصرف داروهای ضد صرع را کاهش داده یا به کلی قطع کنند.
  • به‌طور شایع پس از ۲ سال، یا ۶ ماه بعد از قطع کاملِ تشنج‌ها، می‌توان اندک‌اندک ظرف دو تا سه ماه رژیم را قطع کرد. اینکار از طریق کاهش نسبت کتوژنیک انجام می‌شود تا آنجایی که دیگر کتون در ادرار قابل ردیابی نباشد و سپس، تمامی محدودیت‌های کالری برداشته می‌شود.[۴۹] روش و زمان‌بندی قطع رژیم کتوژنیک، مشابه قطع تدریجی داروهای ضد صرع، پس از بهبود کاملِ تشنج‌ها در کودکان است. آنگاه که رژیم کتوژنیک برای درمان برخی اختلالات متابولیک استفاده شود، زمانش طولانی‌تر می‌گردد. مدت زمان استفاده از رژیم غذایی کتوژنیک بستگی به والدین و تیم تغذیه دارد و دوره‌های درمانی تا ۱۲ سال هم، بررسی و سودمندی‌شان ثابت شده‌است.[۹]
  • کودکانی که پس از رهایی کامل از بند تشنج‌ها، این رژیم را قطع می‌کنند، ۲۰٪ احتمال دارد که تشنج‌شان مجدداً عود کند. زمان وقوع عود بسیار متغیر، اما به‌طور میانگین دو سال است. احتمال عود با «جراحی تکه‌برداری» (که بخشی از مغز برداشته می‌شود) قابل مقایسه می‌باشد که ۱۰٪ است. این میزان برای داروهای ضد صرع ۳۰–۵۰٪ می‌باشد. کمی بیش از نصف کسانی که دچار عود می‌شوند، با داروهای ضد صرع یا اجرای مجدد رژیم کتوژنیک، بهبودی کامل را بازمی‌یابند. کسانی که نوار مغزی‌شان دارای امواج نیزه‌ای صرعی باشد، حتی اگر بهبود کامل اولیه داشته باشند، احتمال عودشان بیشتر است، چرا که نشان می‌دهد، هنوز در مغز فعالیت‌های تشنجی خفیف موجود است، اما هنوز به آن سطحی نرسیده که تشنج ایجاد کند. همچنین احتمال عود در کسانی که تصویر ام‌آرآی مغزشان، دارای شواهدی از ضایعات موضعی باشد (مثلاً در کودکان مبتلا به توبروز اسکلروزیس) بیشتر است. چنین کودکانی باید بیش از میانگین در این رژیم باقی بمانند و حتی توصیه شده، کودکان مبتلا به توبروز اسکلروزیس تا پایان عمر، رژیم کتوژنیک را اجرا کنند.[۴۹]
  • انواع
  • کلاسیک
  • A series of four pie charts for the typical American diet, the induction phase of the Atkins diet, the classic ketogenic diet and the MCD ketogenic diet. The typical American diet has about half its calories from carbohydrates where the others have very little carbohydrate. The Atkins diet is higher in protein than the others. Most of the fat in the MCT diet comes from MCT oil.
  • نسبت کالری بدست‌آمده از هر یک از اجزاء تشکیل‌دهندهٔ غذا، بر حسب وزن
  • رژیم کتوژنیک توسط متخصص تغذیه، برای هر کودک به‌طور اختصاصی برآورد و طراحی می‌شود. سن، وزن، میزان فعالیت، فرهنگ و اولویت‌ها و علائق غذایی، طراحی این رژیم را تحت‌الشعاع خود قرار می‌دهند. نخست آنکه میزان کالری مورد نیاز را روی ۸۰–۹۰٪ میزان انرژی توصیه‌شدهٔ روزانه (RDA) برای سن کودک تنظیم می‌کنند. (رژیم پُرچربی به میزان انرژی کمتری نسبت به رژیم‌های قنددار معمولی نیازمند است). کودکانی که فعالیت زیادی دارند یا آن‌هایی که دچار اسپاستیسیته و گرفتگی ماهیچه‌ای هستند، به انرژی بیشتری نیاز دارند و کودکانی که تحرک کافی ندارند، نیازشان به کالری، کمتر است. نسبت کتوژنیک در این رژیم، مقایسهٔ وزن چربی به ترکیبی از پروتئین و قند است. این نسبت معمولاً ۴:۱ است، اما کودکان کمتر از ۱۸ ماه یا بزرگتر از ۱۲ سال، یا آن‌هایی که چاق هستند، با نسبت ۳:۱ آغاز می‌کنند. چربی، سرشار از انرژی است و هر گرم از آن، ۹ کیلوکالری (۳۸ کیلوژول) انرژی دارد. در مقایسه، پروتئین و قند هریک، دارای ۴ کیلوکالری (۱۷ کیلوژول) انرژی به ازای هر گرم وزن هستند، در نتیجه وعده‌های غذایی رژیم کتوژنیک معمولاً کمتر از وعده‌های غذایی معمولی است. میزان چربی موجود در رژیم را می‌توان با توجه به انرژی کلی مورد نیاز و نسبت کتوژنیک، محاسبه کرد. سپس پروتئین آن را بر اساس نیازهای روزانه جهت رشد مناسب بیمار و حفظ سلامت بدن محاسبه می‌کنند که حدوداً ۱ گرم پروتئین به ازای هر کیلو وزن بدن است. در انتها، کربوهیدرات را بر اساس باقی‌ماندهٔ نیاز انرژی، ضمن حفظ نسبت کتوژنیک، تعیین می‌کنند. هرگونه قند موجود در ترکیبات دارویی یا مکمل‌های غذایی را باید از میزان قند محاسبه‌شده رژیم روزانه کم کرد. سپس میزان کلی چربی، پروتئین و قند روزانه را مابین وعده‌های غذایی پخش می‌کنند.[۴۰]
  • می‌توان از برنامه‌های کامپیوتری نظیر «کتوکَلکیولیتور»[م] برای دستورالعمل پخت غذا و تهیه آن استفاده کرد.[۵۰] غذاها اغلب دارای ۴ بخش اصلی هستند: خامهٔ غلیظ زده‌شده، یک غذای سرشار از پروتئین (معمولاً گوشت)، میوه یا سبزی و یک منبع چربی همچون کَره، روغن گیاهی یا سس مایونز. تنها میوه‌ها و سبزیجاتی که حاوی مقادیر اندک قند هستند، قابل تجویزند و طبعاً شامل موز، سیب‌زمینی، نخود فرنگی و ذرت نمی‌گردد. میوه‌های و سبزیجات مناسب، بر پایهٔ میزان قندشان، هر کدام به دو گروه تقسیم می‌شوند. خوراکی‌های هر یک از این چهار گروه را به منظور تنوع غذایی، می‌توان به راحتی و بدون نیاز به محاسبهٔ مجدد، جابجا کرد. به‌عنوان مثال، کلم بروکلی پخته، کلم بروکسل، گل کلم و لوبیا سبز معادل و هم‌ارز یکدیگرند. خوراکی‌های تازه، کنسروشده یا یخ‌زده نیز معادل هم هستند، اما سبزی‌جات پخته و خام با هم تفاوت غذایی دارند و غذاهای فراوری‌شده نیز یک معضل جداگانه محسوب می‌شوند. والدین می‌بایست وزن و میزان خوراکی‌ها را با دقت فراوان و با استفاده از یک ترازوی الکترونیک با دقت ۱ گرم، اندازه‌گیری کنند. کودک باید تمامی غذای خود را به‌طور کامل (و نه نصفه‌نیمه) بخورد و نمی‌تواند غذای بیشتری در هر وعده دریافت کند. هرگونه میان‌وعده، خوراکی مختصر یا چاشت، می‌بایست در رژیم کلی روزانه محاسبه شده باشد. می‌توان مقدار اندکی روغن MCT جهت کمک به رفع یبوست یا افزایش میزان کتوز تجویز کرد.[۴۰] رژیم کلاسیک کتوژنیک، رژیمی بی‌نقص و متعادل نیست و تنها مقادیر اندکی میوه، سبزی، غلات غنی‌شده و خوراکی‌های کلیسم‌دار دارد. به‌ویژه ویتامین‌های گروه ب، کلسیم و ویتامین دی باید به شکلِ مکمل‌های مصنوعی به غذا افزوده شود. برای این منظور، دو مکمل‌غذاییِ بدون قند که به‌طور اختصاصی برای سن بیمار طراحی و محاسبه شده، به غذا می‌افزایند: یک مولتی ویتامین با مواد مغذی معدنی و دیگری ترکیبی از کلسیم و ویتامین دی.[۴] به‌عنوان نمونه، یک دستور غذایی روزانه با نسبت کتوژنیک ۴:۱ و انرژی ۱٬۵۰۰ کیلوکالری (۶٬۳۰۰ کیلوژول) شامل موارد زیر است:[۳۱]
  • صبحانه: تخم‌مرغ با بیکن
  • ۲۸ گرم تخم‌مرغ، ۱۱ گرم بیکن، ۳۷ گرم از خامهٔ غلیظ زده‌شدهٔ ۳۶٪، ۲۳ گرم کره و ۹ گرم سیب.
  • چاشت یا میان‌غذا: یک گوی کوچک از کره بادام زمینی
  • ۶ گرم کره بادام‌زمینی و ۹ گرم کره.
  • نهار: سالاد تن ماهی
  • ۲۸ گرم ماهی تن، ۳۰ گرم سس مایونز، ۱۰ گرم کرفس، ۳۶ گرم از خامهٔ غلیظِ ۳۶٪ و ۱۵ گرم کاهو.
  • چاشت یا میان‌غذا: ماست مخصوص کِتو
  • ۱۸ گرم از خامهٔ غلیظِ ۳۶٪، ۱۷ گرم خامه ترش، ۴ گرم توت‌فرنگی و شیرین‌کنندهٔ مصنوعی.
  • شام: چیزبرگر (بدون نان)
  • ۲۲ گرم گوشت گاو ریزریزشده (چرخ‌کرده)، ۱۰ گرم پنیر آمریکایی، ۲۶ گرم کَره، ۳۸ گرم خامه، ۱۰ گرم کاهو و ۱۱ گرم لوبیا سبز.
  • چاشت یا میان‌غذا: کاستارد مخصوص کِتو
  • ۲۵ گرم از خامهٔ غلیظ زده‌شدهٔ ۳۶٪، ۹ گرم تخم‌مرغ و طعم‌دهندهٔ خالص وانیل.
  • روغن MCT
  • چربی موجود در رژیم معمولی روزانه بیشتر حاوی «تری‌گلیسرید با زنجیرهٔ بلند» (LCT) است. تری‌گلیسرید با زنجیره متوسط (MCT) بیشتر از LCTها، کتوژنیک هستند؛ چرا که هنگام سوخت‌وساز، کتون‌های بیشتری بر حسب واحد انرژی تولید می‌کنند. بدین ترتیب، استفاده از تری‌گلیسرید با زنجیره متوسط، این اجازه را می‌دهد تا از چربی کمتر و پروتئین و قند بیشتری در وعده‌های غذایی استفاده شود.[۴] و بدین ترتیب، وعده‌های غذایی پرحجم‌تر و تنوع غذاها بیشتر شود.[۵] رژیم اولیه و اصلی MCT که توسط پیتر هوتنلوخر در دههٔ هفتاد میلادی ارائه شد، ۶۰٪ از روغن MCT تشکیل شده بود.[۱۹] مصرف این میزان از روغن MCT ممکن است در برخی کودکان، منجر به دل‌پیچه، اسهال و استفراغ شود. میزان ۴۵٪، معمولاً عدد مناسبی است تا ضمن برقراری یک کتوز خوب، عوارض گوارشی آن نیز به‌حداقل رسیده و میان این دو، تعادل برقرار شود. رژیم کتوژنیک MCT کلاسیک و تعدیل‌شده، هر دو به یک اندازه مؤثرند و تفاوتشان در تحمل‌پذیری، به‌لحاظ آماری، قابل توجه و چشمگیر نیست.[۹] رژیم MCT چندان در ایالات متحده آمریکا رواج ندارد، روغن MCT از سایر چربی‌های رژیمی گران‌تر بوده و تحت پوشش شرکت‌های بیمه هم نیست.[۴]
  • رژیم تعدیل‌شدهٔ اَتکینز
  • این رژیم نخستین بار در ۲۰۰۳ میلادی مطرح شد و ایدهٔ استفاده از آن زمانی شکل گرفت که بیماران و والدین‌شان متوجه شدند، در فاز اولیهٔ شروع رژیم غذائی اتکینز معمولی، تشنج‌ها متوقف می‌شوند. «تیم رژیم کتوژنیک» در بیمارستان جانز هاپکینز، این رژیم را با حذفِ هدفِ اصلی‌اش که همانا کاهش وزن است و همچنین با برقراریِ مداوم و نامحدودِ مرحلهٔ القاء (آغازین) آن، و به‌ویژه تشویق به مصرفِ بیشتر چربی، تعدیل کردند. در مقایسه با رژیم کتوژنیک کلاسیک، رژیم تعدیل‌شدهٔ اَتکینز (MAD) محدودیتی برای کالری و پروتئین نداشته و به‌دلیلِ نسبت کتوژنیک کمتر (در حدود ۱:۱)، ضرورت چندانی به کنترل دقیق و شدید ندارد. این رژیم با تحمیل گرسنگی طولانی‌مدت به بیمار آغاز نمی‌شود، نیازی به بستری بیمارستانی ندارد و اتکاء کمتری به متخصص تغذیه دارد. کربوهیدرات در آغاز محدود به ۱۰ گرم در روز در کودکان و ۲۰ گرم در روز در بالغین است و بر حسب میزان کنترل تشنج‌ها، تحمل‌پذیری بیمار و محدودیت‌های دیگر، ظرف یک‌ماه تا ۲۰ تا ۳۰ گرم در روز افزایش داده می‌شود. همانند رژیم کلاسیک کتوژنیک، این رژیم غذایی هم نیازمند مکمل‌های افزودنی ویتامین‌ها و املاح در کودکان است و به صورت دوره‌ای، در کلینیک‌های سرپایی کنترل و تنظیم می‌شود.[۵۱] رژیم تعدیل‌شدهٔ اتکینز تعداد تشنج‌ها را در ۴۳٪ بیماران، بیش از ۵۰٪ و در ۲۷٪ از مصرف‌کنندگان بیش از ۹۰٪ کاهش می‌دهد.[۴] گرچه کلسترول بیمار بالا می‌رود و مطالعهٔ طولانی‌مدت نیز بر روی این رژیم انجام نشده‌است،[۵۱] اما عوارض گزارش‌شده با این رژیم اندک است. با آنکه اطلاعات موجود دربارهٔ این رژیم از تعداد کمی بیمار (۱۲۶ کودک و بزرگسال از ۱۱ مطالعه در پنج مرکز درمانی) بدست آمده‌است، اما نتایج نهایی گزارش‌شده در ۲۰۰۹ میلادی، به نحو مطلوبی، قابل مقایسه با رژیم سنتی کتوژنیک است.[۴]
  • درمان با شاخص پائین گلوکز
  • درمان با شاخص گلوکز کم (LGIT)[۵۲] تلاشی است تا همان سطحِ مطلوب گلوکزِ خون در بیمارانی که رژیم کلاسیک کتوژنیک مصرف می‌کنند، حاصل شود و در عین حال، کودک محدودیت‌های رژیمی کمتری داشته باشد. فرض بر آن است که ثابت‌ماندن سطح گلوکز خون، یکی از مکانیسم‌هایی است که در عملکرد رژیم کتوژنیک مؤثر است[۹] و علت این سطح ثابت قند، آن است که محتوای چربی زیادتر در غذا، باعث می‌شود که جذب معدود کربوهیدرات‌های آن، کمتر شود.[۶] با آنکه میزان چربی در این رژیم نیز هنوز بالاست (۶۰٪ انرژی از طریق چربی تأمین می‌شود)،[۶] اما محتوای قندی آن بیشتر از رژیم کلاسیک کتوژنیک و رژیم تعدیل‌شدهٔ اتکینز و در حدود ۴۰ تا ۶۰ گرم در روز است.[۴] با این وجود، کربوهیدرات‌هایی که در این رژیم بکار گرفته می‌شوند، محدود به آن‌هایی هستند که شاخص گلوکز کمتری (کمتر از ۵۰) دارند. همچون رژیم تعدیل‌شدهٔ اتکینز، رژیم LGIT نیز در کلینیک‌های سرپایی آغاز و برقرار می‌شوند و نیازی به اندازه‌گیری بسیار دقیق وزن غذاها یا پشتیبانی و نظارت شدید توسط متخصص تغذیه ندارد. هر دو رژیم اخیر، در بسیاری از مراکزی که ارائه‌دهندهٔ برنامه‌های رژیمی کلاسیک کتوژنیک هستند، عرضه می‌شود و در برخی مراکز، رژیم اصلی و عمدهٔ ارائه‌شونده به نوجوانان مبتلاست.[۹]
  • نتایج کوتاه‌مدت رژیم LGIT نشان می‌دهد که دست‌کم ظرف یک ماه، تقریباً نیمی از بیماران شاهد کاهش بیش از ۵۰٪ از تشنج‌هایشان هستند و نتایج کلی در درازمدت مشابه رژیم کلاسیک کتوژنیک است. برخی اطلاعات (از یکی از مراکز درمانی با ۷۶ کودک تا ۲۰۰۹ میلادی) نشان می‌دهد که عوارض جانبی این رژیم کمتر از رژیم کلاسیک کتوژنیک است و بهتر از آن تحمل می‌شود و غذاهای دلپذیر و خوشمزه‌تری را شامل می‌شود.[۴][۵۳]
  • فرمول‌بندی‌های نسخه‌ای و از پیش ساخته‌شده
  • A cream-coloured powder is poured from a tin into a measuring jug on an electronic kitchen scale.
  • پیمانه کردن «کتوکَل» – یک فورمولاسیون پودری جهت اجرای رژیم کتوژنیک کلاسیک
  • شیرخواران و بیمارانی که تغذیه‌شان از طریق لوله معده انجام می‌شود نیز، می‌توانند رژیم کتوژنیک داشته باشند. والدین بیمار، یک فُرمولاسیون پودری نسخه‌ای نظیر «کتوکَل»[ن] را به‌صورت غذای مایع درمی‌آورند.[۲۲] آن‌هایی که لوله معده دارند، مشکلی با مسئلهٔ «طعم غذا» ندارند و نوزادان نیز، به‌خوبی این فرمول‌بندی کتوژنیک را می‌پذیرند.[۳۴] برخی مطالعات نشان می‌دهد که این خوراکی مایع مؤثرتر از رژیم کتوژنیک جامد معمولی است و در مصرف‌کنندگان آن، سطح کلسترول خون پائین‌تر است.[۴] کتوکَل یک غذای کامل و جامع است که حاوی پروتئین شیر و مکمل‌های اسید آمینه، چربی، کربوهیدرات، املاح و عناصر کم‌مقدار است. این پودر در کودکان بالای یک سال، جهت برقراری نسبت کتوژنیک ۴:۱ تجویز می‌شود. این ترکیب همچنین در نسبت‌های کتوژنیک ۳:۱ و ۴:۱ و در انواع بی‌طعم یا مزهٔ وانیلی شیرین‌شده توسط شیرین‌کننده‌های مصنوعی در دسترس[۵۴] و برای تغذیهٔ لوله‌ای یا دهانی مناسب است. دو گونه پودر از پیش‌ساخته‌شده دیگر وجود دارد که «کتووالو»[و][۵۵] و «کتونیا»[ه][۵۶] نام دارند. از سوی دیگر، یک رژیم کتوژنیک مایع دیگر را می‌توان با مخلوط کردنِ شیرخشکِ سویای «راس کربوهیدرات فری»[ی] با «میکرولیپید»[اا] و «پلی‌کوز»[اب] ساخت.[۵۶]
  • سایر نقاط جهان
  • به‌لحاظ نظری، هیچگونه محدودیت جغرافیایی در استفاده از رژیم کتوژنیک وجود ندارد و این رژیم، ارزان‌تر از داروهای ضد صرع است. با این وجود، گرسنگی طولانی (روزه‌داری) و تغذیه، تحت تأثیر دین و مسائل فرهنگی است. در فرهنگ‌هایی که غذا توسط پدربزرگ و مادربزرگ یا با کمک افراد دیگری از خانواده تهیه می‌شود، طبیعتاً افراد بیشتری، باید تحت آموزش‌های لازم برای اجرای صحیح رژیم کتوژنیک قرار بگیرند. وقتی که خانواده‌ها با یکدیگر غذا می‌خورند و همگی نیز از یک غذا استفاده می‌کنند، جدا کردن غذای یک کودک از بقیه، ممکن است آسان نباشد. در بسیاری از کشورها، خوراکی‌ها، «برچسب تعیین ارزش غذایی» ندارند و در نتیجه، محاسبهٔ میزان چربی، پروتئین و کربوهیدرات غذا راحت نیست. در برخی از کشورها، یافتن داروها و مکمل‌های عاری از قند، ترازوهای دقیق الکترونیک، یا تهیهٔ روغن‌های MCT (به‌لحاظ اقتصادی) دشوار است.[۵۷] در آسیا، منبع اصلی دریافت انرژی در رژیم غذایی معمولیِ، برنج و نودل است و به همین دلیل، حذف آن‌ها سخت است؛ بنابراین، رژیم کتوژنیکی که از روغن MCT تشکیل شده باشد (که حاوی کربوهیدرات بیشتری نیز هست)، بسیار سودمند است. در هند، اعتقادات مذهبی، تغذیه را تحت تأثیر قرار می‌دهد: برخی افراد گیاه‌خوارند، یا سبزیجات ریشه‌ای نمی‌خورند، یا از گوشت گاو حذر می‌کنند. رژیم کتوژنیک هندی به سبب تعارض فرهنگی با مسئله گرسنگی دادن به کودکان، بدون گرسنگی طولانیِ اولیه آغاز می‌شود. ماهیت کم‌چرب و پُرقندِ رژیم‌های رایج غذایی در هند و آسیا، بدان معناست که رژیم‌های کتوژنیک این ناحیه نسبت کتوژنیک پائین‌تری (۱:۱) نسبت به رژیم‌های مشابه اروپایی و آمریکایی دارند. با این وجود، به نظر می‌رسد که کارایی هر دو رژیم، به یک اندازه باشد.[۵۷]
  • در بسیاری از کشورهای در حال توسعه، رژیم کتوژنیک گران تمام می‌شوند؛ چرا که چربی لبنی و گوشت، گران‌تر از غلات، میوه‌ها و سبزی‌جات هستند. رژیم تعدیل‌شدهٔ اَتکینز جایگزینی ارزان‌تر برای چنین کشورهایی است. با آنکه رژیم تعدیل‌شدهٔ اتکینز هم، اندکی گران‌تر از رژیم غذایی معمولی است، اما در صورت موفقیت این رژیم غذایی در درمان بیمار، این اختلاف قیمت، از طریق حذف هزینهٔ خرید داروهای ضد صرع جبران می‌شود. رژیم تعدیل‌شدهٔ اَتکینز، پیچیدگی کمتری — چه به‌لحاظ تهیهٔ غذا و چه به‌لحاظِ توضیح آن به والدین — داراست و نیاز کمتری نیز به نظارت و حمایت متخصص تغذیه دارد.[۵۸]
  • مکانیسم اثر
  • بیماری‌شناسی تشنج
  • اجسام کتونی
  • Skeletal formula of 3-hydroxybutyric acid
  • بتا-هیدروکسی‌بوتیرات
  • Skeletal formula of 3-oxobutanoic acid
  • اسید استواستیک
  • Skeletal formula of acetone
  • استون
  • مغز انسان از شبکه‌ای از یاخته‌های عصبی (نورون‌ها) تشکیل شده‌است که تکانه‌های عصبی را از طریقِ گسترش پتانسیل عمل، گسیل می‌دارند. انتشار این تکانه‌های عصبی از یک نورون به نورونی دیگر، توسط پیام‌رسان‌های شیمیایی صورت می‌پذیرد گرچه مابین برخی نورون‌ها یک مسیر الکتریکی نیز برقرار است. پیام‌رسان‌های شیمیایی قادرند شلیک این تکانه‌ها را مهار کنند که این کار عمدتاً توسط گاما آمینوبوتیریک اسید یا همان «گابا»[اپ] انجام می‌شود؛ این پیام‌رسان‌ها همچنین قادرند یاخته‌های عصبی را نسبت به این تکانه‌ها تحریک و تهییج کنند که این کار عمدتاً توسط گلوتامات صورت می‌گیرد. نورون‌هایی که پیام‌رسان مهاری از انتهای خود ترشح می‌کنند به «نورون مهاری» و آن‌هایی که پیام‌رسان تحریکی از انتهایشان ترشح می‌شود به «نورون تحریکی» شهرت دارند. هرگاه تعادل میان این نورون‌های مهاری و تحریکی در بخشی از مغز یا تمامی آن به‌هم بخورد، تشنج رخ می‌دهد. سامانهٔ گابا یکی از اهداف مهم داروهای ضد صرع است. چرا که می‌توان بروز تشنج‌ها را از طریق افزایش ساخت گابا یا کاهش تجزیهٔ آن یا افزایش اثرات آن بر روی یاخته‌های عصبی کاهش داد.[۸]
  • مشخصهٔ امواج و تکانه‌های عصبی هجوم یون‌های سدیم به داخل سلول از طریق مجراهایی در غشای یاختهٔ عصبی و سپس خروج یون‌های پتاسیم از طریق مجراهایی دیگر است. یاختهٔ عصبی برای مدتی کوتاه پس از نخستین شلیک، قادر به شلیک مجدد نیست (که به آن، «دورهٔ تحریک‌ناپذیری»[ات] می‌گویند) و توسط یک مجرای پتاسیمی خاص (مجرای پتاسیمی فعال‌شونده توسط کلسیم) میانجی‌گری می‌شود. جریان عصبی از خلال این مجراهای یونی، توسط دریچه‌هایی کنترل می‌شود که باز شدن‌شان یا توسط ولتاژهای الکتریکی صورت می‌گیرد یا وابسته به پیام‌رسان‌های شیمیایی موسوم به لیگاند (مثلاً یک پیام‌رسان عصبی) هستند. این مجاری یونی، یکی دیگر از اهداف داروهای ضد تشنج هستند.[۸]
  • بروز صرع خود به طرق مختلف صورت می‌پذیرد. چند نمونه از فیزیولوژی‌های بیمارگونه عبارتند از: ارتباطات تحریکیِ نامعمول در درون شبکهٔ عصبی مغز، ساختار غیرطبیعی یاختهٔ عصبی که منجر به تغییر جریان یونی-عصبی می‌شود، کاهش ساخت پیام‌رسان‌های مهاری، گیرنده‌های ناکارآمد پیام‌رسان‌های مهاری، تجزیهٔ ناکافی پیام‌رسان‌های تحریکی، تشکیل و تکامل ناتمام و ناقص سیناپس‌ها، و اختلال در عملکرد مجراهای یونی.[۸]
  • کنترل تشنج
  • گرچه فرضیه‌های فراوانی دربارهٔ نحوهٔ کارکرد رژیم کتوژنیک در درمان تشنج مطرح است، اما همچنان مکانیسم دقیق آن نامشخص است. فرضیه‌های رد شده عبارتند از: اسیدوز سیستمیک (سطوح بالای اسید در خون)، تغییرات الکترولیتی و هیپوگلیسمی (گلوکز پائین در خون).[۲۲] گرچه تغییرات بیوشیمیایی زیادی در مغزِ افرادی که رژیم کتوژنیک مصرف می‌کنند، روی می‌دهد، اما مشخص نیست که کدامیک از اینها، اثرات ضد تشنجی دارند. نقص دانش پزشکی در این زمینه، مشابه به فقدان دانش انسان دربارهٔ نحوهٔ کارکرد داروهای ضد صرع است.[۵۹]
  • در رژیم کتوژنیک، میزانِ کربوهیدرات محدود است و این میزان، قادر به تأمین تمامی نیازهای متابولیک بدن نیست. در عوض، اسیدهای چرب به عنوان منبع اصلی انرژی به‌کار می‌روند. این مواد از طریق فرایند «سوخت‌وساز اسیدهای چرب»[اث] در میتوکندریِ سلول‌ها (اجزاء تولیدکنندهٔ انرژی در سلول) مورد بهره‌برداری قرار می‌گیرند. انسان‌ها قادرند چند اسید آمینه را طی فرایندی موسوم به گلوکونئوژنز به قند تبدیل کنند، اما نمی‌توانند همین کار را در مورد اسیدهای چرب انجام دهند.[۶۰] از آنجایی که اسیدهای آمینه برای ساخت پروتئین‌ها (که برای رشد و ترمیم بافت‌های بدن ضروری هستند) مورد نیازند، نمی‌توان از آنها، تنها برای تولید گلوکز، بهره جست. این موضوع برای مغز مشکل‌ساز است، چرا که تنها منبع تأمین انرژی مغز، گلوکز است و بیشتر اسیدهای چرب قادر به عبور از سد خونی مغزی نیستند. با این حال کبد می‌تواند با استفاده از «اسیدهای چرب زنجیره بلند»، سه جسم کتونی به نام‌های بتا-هیدروکسی‌بوتیریک اسید، اسید استواستیک و استون بسازد. این اجسام کتونی وارد مغز شده و «تا حدودی» به‌عنوان منبع تأمین انرژی، جایگزین قند خون می‌گردند.[۵۹]
  • اجسام کتونی احتمالاً ضد صرع هستند. در مدل‌های حیوانی، اَستواَستات و استون، نقش محافظت‌کننده در برابر تشنج داشته‌اند. رژیم کتوژنیک منجر به تغییرات انطباقی در متابولیسم انرژی مغز شده و ذخایر انرژی را افزایش می‌دهند. اجسام کتونی، نسبت به گلوکز، سوختِ کارآمد و مؤثرتری هستند. تعداد میتوکندری‌های مغز نیز افزایش می‌یابد. تمامی این تغییرات، به یاخته‌های عصبی مغز کمک می‌کند تا در جریان تشنج و افزایش نیاز به انرژی، پایداری خود را حفظ کنند و بدین ترتیب، احتمالاً اجسام کتونی دارای اثرات محافظتی برای یاخته‌های عصبی هستند.[۵۹]
  • رژیم کتوژنیک در دست‌کم ۱۴ مدل حیوانی از دستهٔ جوندگان که مبتلا به تشنج بوده‌اند، مطالعه و بررسی شده‌است. این رژیم در این جانداران، اثرات محافظتی داشته و نمایهٔ محافظتیِ آن، کاملاً متفاوت از انواع شناخته‌شدهٔ ضد صرع است. از طرف دیگر، فنوفیبرات، که کاربرد بالینی در درمان صرع ندارد، خواص ضد صرعی در موش‌های بالغ از خود نشان داده‌است که قابل مقایسه با رژیم کتوژنیک است.[۶۱] این موضوع، در کنارِ شواهد بدست‌آمده از سایر پژوهش‌ها، نشان‌دهندهٔ اثربخشی رژیم کتوژنیک در بیمارانی بوده که به درمان دارویی با چندین داروی دیگر، پاسخی نداده‌اند و شاهدی بر مکانیسم عمل منحصر به‌فرد آن است.[۵۹]
  • تمامی ضد صرع‌ها، تشنج‌های صرعی را فرو می‌نشانند، اما هیچ‌کدام درمانِ قطعی برای صرع نیستند و جلوی استعداد ابتلا به صرع و آسیب‌پذیری از آن را نمی‌گیرند. دانش بشر از نحوهٔ ایجاد و شکل‌گیری صرع (اپی‌لپتوژنز) ناقص است. بعضی از داروی ضد صرع (والپروات، لوتیراستام، بنزودیازپین) در مدل‌های حیوانی، خواص ضد صرع زایی (آنتی اپی‌لپتوژنز) از خود نشان داده‌اند، اما به هرحال هیچ داروی ضدصرعی در کارآزمایی‌های بالینی در انسان، خواص ضد صرع زایی نداشته‌اند. نشان داده شده که رژیم کتوژنیک در موش‌های صحرایی خواص آنتی اپی‌لپتوژنز ازخود بروز داده‌است.[۵۹]
  • غذاهای مجاز و غیرمجاز
  • به‌طور کلی در این رژیم غذاهای با کربوهیدرات به شدت محدود می‌شوند. مواردی مانند قند و شکر و نوشابه با محدودیت شدیدی مواجه هستند و در مرحله بعدی نیز غذاهای دارای نشاسته مانند نان و پاستا و برنج قرار دارند. میوه‌ها نیز در این رژیم محدود هستند زیرا قند دارند. از دیگر مواد غذایی محدود می‌توان به حبوبات، سبزیجات نشاسته‌ای مثل سیب زمینی، سس‌ها و غذاهای فرآوری شده، چربی‌های غیر سالم و الکل اشاره کرد. در عوض گوشت‌ها (مخصوصا از انواع پرچرب آن‌ها)، چربی‌ها و روغن‌های سالم مثل روغن زیتون، مغزها و دانه‌ها، تخم مرغ، سبزیجات با کربوهیدرات پایین، کره، پنیر و ماهی مخصوصاً با چربی بالا، در برنامه غذایی این رژیم به وفور یافت می‌شود.[۶۲]
  • سایر موارد مصرف
  • بجز صرع، رژیم کتوژنیک، جهت مصارف بالقوهٔ درمانی در تعدادی دیگر از بیماری‌های مغز و اعصاب مورد مطالعه و بررسی بوده‌است. این بیماری‌ها عبارتند از: بیماری آلزایمر، اسکلروز جانبی آمیوتروفیک، اوتیسم، سردرد، آسیب مغزی، بیماری پارکینسون و اختلال خواب.[۶۳]
  • از آنجایی که سلول‌های تومور قادر به هضم و استفاده از اجسام کتونی به عنوان منبعی از انرژی نیستند، رژیم کتوژنیک برای درمان کمکیِ احتمالی در سرطان‌ها پیشنهاد شده‌است.[۶۴][۶۵] یک مرور سیستماتیک در ۲۰۱۸ میلادی، شواهد به‌دست‌آمده از مطالعات بالینی و پیش‌بالینی دربارهٔ استفاده از رژیم کتوژنیک در درمان سرطان را بازبینی و بررسی نمود. مطالعات بالینی در انسان‌ها معمولاً اندک بوده و برخی نشان‌دهندهٔ شواهد ضعیفی از اثرات ضد تومور بودند، به‌ویژه در مورد گلیوبلاستوما، اما در مورد سایر سرطان‌ها و همچنین در دیگر مطالعات، هیچگونه اثرات ضد توموری دیده نشد. در مجموع، نتایج حاصل از مطالعات پیش‌بالینی اگر چه حاوی تناقضاتی بود اما بیشتر به نفع اثرات ضد تومور این رژیم در سرطان‌های سفت بود تا اثرات تومورزایی آن.[۶۶] البته شواهد سودمندی این رژیم در سرطان به آن سطح از اعتبار نرسید که بر پایهٔ آن توصیه‌ای پزشکی انجام شود.[۹]

رژیم کتوژنیک چیست؟

برای اینکه رژیم کتوژنیک را بهتر درک کنید، یک ماشین دوگانه سوز را در نظر بگیرید. این ماشین هم قابلیت روشن شدن با گاز را دارد و هم بنزین. اما این ماشین همیشه با گاز کار کرده است، حالا وسط راه گازش تمام و خاموش می‌‌شود. شما باشید چه کاری می‌کنید؟ خوب مشخص است که دکمه‌ بنزین را می‌زنید؛ چون می‌توانید از سوخت جایگزین استفاده کنید.

حتی با بنزین، ماشینتان بهتر و سریع‌تر هم کار می‌کند. بدن ما نیز، شبیه به همین ماشین است. دو نوع سوخت دارد: کربوهیدرات و چربی. حالا وقتی کربوهیدراتش تمام شود، چه اتفاقی می‌افتد؟ مطمئنا شما را وسط راه نمی‌گذارد؛ چون می‌تواند به جای کربوهیدرات، از کتون استفاده کند. کتون مولوکی حاوی چربی است که در زمان نبود قند در بدن تولید می‌شود تا به عنوان سوخت برای تامین انرژی استفاده شود.

در این رژیم، میزان مصرف کربوهیدرات‌ها، به شدت کم می‌شود و به ۵ درصد می‌رسد؛ در حالی که میزان مصرف چربی‌ها، بسیار بالاست. شاید به نظرتان عجیب بیاید که یک رژیم غذایی با چربی بالا (منظور، چربی‌های سالم مثل روغن نارگیل، روغن زیتون و… است) چطور می‌تواند به کاهش وزن کمک کند؛ در حالی که بارها و بارها شنیده‌ایم، برای لاغر شدن، نباید چربی مصرف کنیم؟ با ما همراه باشید تا این چالش را برای شما حل کنیم.

رژیم کتوژنیک چگونه به کاهش وزن کمک می‌کند؟

این رژیم اولین بار، برای درمان بیماران صرعی به کار گرفته شد؛ اما در حال حاضر، یکی از محبوب‌ترین رژیم‌های‌غذایی، برای کاهش وزن است. در رژیم لو کرب دایت، مصرف کربوهیدرات‌ها به شدت کاهش می‌یابد (چیزی حدود ۵ درصد) و چربی‌ها جایگزین آن خواهند شد. کاهش مصرف کربوهیدرات‌ و افزایش مصرف چربی، بدن را در حالت کتوزیس قرار می‌دهد.

منظور از کتوزیس چیست؟

سوخت اصلی بدن برای تامین انرژی، کربوهیدرات است (قند یا گلوکز)؛ اما در رژیم کتوژنیک که خبری از کربوهیدرات نیست، بدن برای تامین سوخت سراغ چربی‌ها‌ می‌رود. اسم علمی این تغییر وضعیت بدن، از حالت گلوکز سوزی به چربی سوزی، کتوزیس است.

انواع رژیم کتوژنیک کدام‌اند؟

به طور کلی ۴ نوع رژیم کتوژنیک وجود دارد: رژیم کتوژنیک استاندارد، رژیم کتوژنیک سیکلیکال یا دوره‌ای، رژیم کتوژنیک هدفمند و رژیم کتوژنیک با پروتئین بالا که در ادامه درباره آن‌ها توضیح خواهیم داد.

در تعریف انواع این رژیم با عبارت درشت مغذی‌ها روبه‌رو خواهید شد که باید ابتدا آن را توضیح بدهیم. مواد غذایی که ما به صورت روزانه مصرف می کنیم، شامل دو دسته‌اند. ریزمغذی‌ها و درشت‌مغذی‌ها. درشت مغذی‌ها شامل سه دسته‌ اصلی چربی، پروتئین و کربوهیدرات و ریز مغذی‌ها شامل ویتامین‌ها و املاح معدنی می‌شوند.

بیشتر بخوانید: منظور از ریزمغذی‌ها و درشت‌ مغذی‌ها چیست؟

رژیم کتوژنیک استاندارد (SKD): مناسب برای تازه کارها

نسبت درشت مغذی ها در این رژیم: ۷۵ درصد چربی، ۱۵ تا ۲۰ درصد پروتئین، ۵ تا ۱۰ درصد کربوهیدرات.

این نوع رژیم شامل ۵ درصد کربوهیدرات، ۲۰ درصد پروتئین و ۷۵ درصد چربی است؛ یعنی مقدار چربی آن بالاتر است. در رژیم کتوژنیک استاندارد، تمام وعده‌های اصلی و میان وعده‌ها، بر اساس چربی‌هایی مثل آووکادو، کره، روغن‌های سالم، ماهی‌های چرب و گوشت‌ها، زیتون و روغن زیتون تنظیم می‌شوند. در این رژیم روزانه، میزان چربی مصرفی باید چیزی معادل سه چهارم فنجان روغن زیتون باشد.

بهتر است که از سبزی‌های غیر نشاسته‌ای، مثل هویج، اسفناج، کلم بروکلی و … ، میوه‌های کم کربوهیدرات، مثل توت و ملون استفاده کنید. همچنین، مقدار مصرف پروتئین متوسط است؛ یعنی، چیزی حدود ۱۱۲ گرم گوشت، ماهی یا مرغ در هر وعده.

همه‌‌ی چیزی که برای اطلاع از رژیم کتوژنیک نیاز دارید در پادکست زیر اومده، توصیه می‌کنیم از دستش ندید:

رژیم کتوژنیک سیکلیکال یا دوره‌ای (CKD): مناسب برای ورزشکاران

نسبت درشت مغذی‌ها در این رژیم: ۷۵ درصد چربی، ۱۵ تا ۲۰ درصد پروتئین، ۵ تا ۱۰ درصد کربوهیدرات در روزهای کتو یا لو کرب دایت؛ ۲۵ درصد چربی، ۲۵ درصد پروتئین و ۵۰ درصد کربوهیدرات در روزهای آزاد.

رژیم کتوژنیک سیکلیکال یا دوره‌ای راه آسانتری، برای اضافه کردن چربی‌ها، به برنامه غذایی است. باعث می‌شود در روزهای آزاد، رژیم متعادل‌تری داشته باشید. یکی از انواع این رژیم دوره‌ای، شامل پنج روز رژیم کتوژنیک استاندارد و دو روز رژیم غیرکتوژنیک، در طول هفته‌ است. بعضی‌ها ترجیح می‌دهند روزهای آزادشان را برای مناسبت‌های خاصی، مثل تعطیلات، تولد و عروسی نگه دارند.

توصیه‌ی ما این است که برای نتیجه‌ بهتر، در روزهای آزاد از کربوهیدرات‌های سالم، مثل میوه‌ها، سبزی‌های نشاسته‌ای، لبنیات و غلات کامل (به جز غذاهای فرآوری شده یا شیرین) استفاده کنید.

رژیم کتوژنیک هدفمند (TKD): مناسب برای بدنسازها

نسبت درشت مغذی‌ها در این رژیم: ۶۵ تا ۷۰ درصد چربی، ۲۰ درصد پروتئین ، ۱۰ تا ۱۵ درصد کربوهیدرات.

رژیم کتوژنیک هدفمند، در بین ورزشکاران و افراد فعالی متداول است که رژیم کتو را انتخاب کرده‌اند و به کربوهیدرات بیشتری نیاز دارند. در این رژیم، افراد اجازه دارند قبل و بعد از ورزش، ۲۰ تا ۳۰ درصد کربوهیدرات مصرف کنند تا بتوانند شدت ورزششان را افزایش بدهند (مقدار کربوهیدرات مصرفی در کل روز ۷۰ تا ۸۰ گرم است).

رژیم کتوژنیک با پروتئین بالا: مناسب برای افرادی که فعالیت بدنی شدید دارند

نسبت درشت مغذی‌ها در این رژیم: ۶۰ تا ۶۵ درصد چربی، ۳۰ درصد پروتئین، ۵ تا ۱۰ درصد کربوهیدرات.

در این نوع رژیم کتو، لازم است روزانه ۱۲۰ گرم پروتئین یا چهار وعده ۱۱۵ گرمی گوشت قرمز، ماهی یا مرغ و حدود ۱۳۰ گرم چربی مصرف کنید. کربوهیدرات‌ها همچنان محدودند و کمتر از ۱۰ درصد کالری روزانه را به خود اختصاص می‌دهند. بسیاری از مردم، این رژیم را ترجیح می‌د‌هند؛ زیرا می‌توانند نسبت به رژیم کتو استاندارد، پروتئین بیشتر و چربی کمتری مصرف کنند. البته ممکن است این نوع رژیم، منجر به کتوز نشود؛ چون پروتئین هم درست مثل کربوهیدرات، می‌تواند به گلوکز و سوخت تبدیل شود. با این حال به طور کلی، این نوع رژیم کتوژنیک هم منجر به کاهش وزن می‌شود.?

فواید رژیم کتوژنیک چیست؟

رژیم غذایی کتوژنیک فواید زیادی دارد. کمکتان می‌کند تا:

  • کمتر احساس گرسنگی کنید
  • عملکرد هورمون‌هایتان بهبود پیدا کند
  • پوست زیباتری داشته باشید
  • چربی بیشتری بسوزانید
  • بافت عضلانی‌تان حفظ شود
  • ذهنتان هوشیارتر و متمرکزتر باشد

کبد چرب و رژیم کتوژنیک نیز رابطه خوبی باهم دارند. به این فواید، گزینه‌های زیر را نیز اضافه کنید:

۱- کمک به کاهش وزن

رژیم کتو روش موثری برای کاهش وزن است. در این روش، بدون کالری شماری، به راحتی می‌شود وزن کم کرد. یکی از تحقیق‌ها نشان داد، افرادی که رژیم کتو داشتند، ۲/۲ برابر بیشتر از کسانی وزن کم کردند که رژیم کم‌چرب و کم کالری داشتند.

بیشتر بخوانید: برنامه یک روزه کاهش وزن + ۱۳ راهکار برای لاغری

۲- کاهش احساس گرسنگی

کتوز برای کاهش اشتها هم گزینه‌ی خوبی است. اگر از یک رژیم غذایی استاندارد (پرکربوهیدرات) استفاده کنید، دچار نوسان‌های شدید قند خون می‌شوید. این موضوع، احساس گرسنگی را تشدید می‌کند. وقتی وارد فاز کتوز می‌شوید، برای تامین انرژی از چربی استفاده می‌کنید. قند خونتان در سطح پایین و سالمی می‌ماند. چربی سالم توسط کبد، به کتون تبدیل می‌شود. این فرآیند، گرسنگی شما را از بین می‌برد.

?

رژیم کتوژنیک مصرف پروتئین زیادی می‌طلبد.

۳- افزایش سوخت و ساز

کتوز، به طور طبیعی، سوخت و ساز را تقویت می‌کند؛ پس از کالری چربی‌ها نترسید. با این کار چربی‌های سالم را به کتون‌های مفید، برای مغز و قلب تبدیل و از آن‌ها به عنوان سوخت استفاده می‌کنید. طبق محاسبه‌های انجام شده در حالت کتوز، آقایان روزانه ۴۵۰ کالری و خانم‌ها ۱۵۰ کالری اضافه‌تر می‌سوزانند.

۴- پیشگیری از دیابت

یکی از فواید رژیم کتو، از بین بردن چربی‌های اضافی بدن است. با توجه به اینکه این چربی‌های اضافه، ارتباط نزدیکی با دیابت نوع ۲ و پیش دیابت دارند، می‌توان نتیجه گرفت که این رژیم، برای افراد دیابتی خوب است. منظور از سندروم متابولیک، مجموعه‌ای از عوامل خطر مثل فشار خون بالا، سطح افزایش یافته انسولین، چربی اضافی در اطراف شکم و افزایش چربی خون است که با هم اتفاق می‌افتند و خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی، سکته و دیابت را افزایش می‌دهند. نکته‌ی مهم اینجاست که این رژیم به دیابتی‌های نوع ۱ توصیه نمی‌شود و دیابتی‌های نوع ۲ نیز باید با احتیاط و زیر نظر پزشک از این رژیم استفاده کنند.

۵- جلوگیری از پیشرفت سرطان

یکی از ویژگی‌های سلول‌های سرطانی این است که برای رشدشان، از کربوهیدرات یا قند خون تغذیه می‌کنند. وقتی رژیم کتو یا لو کرب دایت می‌گیرید، به دلیل کاهش مصرف کربوهیدرات‌ها، قند خونتان هم پایین می‌آید. به این حالت، گرسنگیِ سلول‌های سرطانی می‌گویند. زمانی که سلول‌های سرطانی تغذیه نشوند یا به اصطلاح گرسنه بمانند، احتمال پیشرفت تومورها هم به حداقل می‌رسد.

بیشتر بخوانید: چه کنیم تا سرطان نگیریم؟

۶- درمان سندروم تخمدان پلی کیستیک

یکی از دلایل ایجاد سندروم تخمدان پلی کیستیک، افزایش سطح انسولین است. وقتی سطح انسولین بالا برود، تخمدان از حد معمولی خود، بزرگ‌تر می‌شود و کیست‌هایی در اطرافش به وجود می‌آیند. رژیم غذایی کتوژنیک سبب کاهش سطح انسولین (به علت کاهش مصرف کربوهیدرات و در نتیجه کاهش سطح قند خون) در بدن می‌شود؛ بنابراین نقش مهمی در درمان این بیماری دارد.

?

رژیم کتو به درمان بیماری تخمدان پلی کیستیک کمک می‌کند

عوارض رژیم کتوژنیک

ممکن است ابتدا با پیروی از این رژیم، وزن کاهش یابد؛ ولی خطراتی هم دارد که سلامت فرد را تهدید می‌کند. چون سوخت اصلی مغز و سیستم عصبی گلوکز است، با محدود شدن کربوهیدرات، کارایی سیستم عصبی به‌طور قابل توجه‌ای کاهش می‌یابد و بی‌حوصلگی، بی‌تمرکزی و پرخاشگری، فرد و اطرافیان را کلافه می‌کند. رژیم کتوژنیک عوارض زیر را دارد:

۱- از دست دادن جدی ماهیچه یکی از اثرات جانبی کتو است

کاهش ماهیچه‌ها در رژیم کتوژنیک وجود دارد. مطالعه‌ها نشان می‌دهد افرادی که از این رژیم پیروی می‌کنند حتی در صورت انجام تمرین‌های مقاومتی، ماهیچه‌های خود را از دست می‌دهند. این امر ممکن است به این واقعیت مربوط باشد که جهت عضله‌سازی پس از ورزش‌های مقاومتی، تاثیر پروتئین به تنهایی، از میزان تاثیر پروتئین و کربوهیدرات‌ها با هم کمتر است. در ضمن، طبق مطالعه‌ای، افرادی که به مدت سه ماه رژیم کتو می‌گیرند، در مقایسه با افرادی که از رژیم‌های لاغری دیگر تبعیت می‌کنند، همان میزان وزن کم می کنند و حجم عضله از دست می‌دهند. با این تفاوت که افراد کتویی حجم بیشتری از عضله ساق پا را از دست می‌دهند.

از دست دادن توده عضلانی با افزایش سن ، عواقب جدی را به دنبال خواهد داشت. ضعف عضلانی عامل اصلی مرگ و میر ناشی از صدمه‌ها در افراد مسن است.

۲- کتو با فشار به کلیه‌ها احتمال بروز سنگ کلیه را بوجود می‌آورد

سنگ کلیه یک عارضه جانبی احتمالی رژیم کتوژنیک است. تحقیق‌ها منتشر شده در ژورنال عصب شناسی کودکان نشان داد، در بین کودکانی که رژیم کتو را به عنوان درمان بیماری صرع داشته اند، از بین ۱۹۵ بیمار، در ۱۳نفر آن‌ها سنگ کلیه ایجاد کرده است. اگر سابقه ابتلا به سنگ را دارید، با پزشک معالج خود مشورت کنید.

۳- کتو برای دیابتی‌ها خطرناک است

کربوهیدرات‌ها به کنترل میزان قند خون کمک می‌کنند. به همین دلیل، برای افراد مبتلا به دیابت، اهمیت ویژه‌ای دارد. مطالعه‌ای منتشر شده در ماه مه سال ۲۰۱۸، در ژورنال پزشکی دیابت نشان می‌دهد که رژیم غذایی کتو ممکن است، به کنترل سطح hba۱c (میانگین دو تا سه ماه قند خون) کمک کند. همچنین ممکن است قسمت‌های هیپوگلیسمی را ایجاد کند که خطرافت قند خون را بوجود می‌آورد.

درباره مبتلایان به دیابت نوع ۲ نیز همین اتفاق می‌افتد. برخی تحقیق‌ها اولیه حاکی از آن است که رژیم کتو ممکن است، برای برخی از افراد مبتلا به دیابت نوع ۲، بی‌خطر و مؤثر باشد؛ اما همچنان خطر ابتلا به قند خون پایین، به خصوص برای افرادی وجود دارد که انسولین می‌زنند. رژیم کتو در بعضی از گروه‌های غذایی معلوم نیست که به نفع افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ است یا ضرر بیمار. به عنوان مثال، مطالعه‌ای که در ماه سپتامبر سال ۲۰۱۶، در مجله nutrients منتشر شد، اهمیت غلات کامل را برای کمک به کنترل وزن و همچنین کنترل قند خون بالا نشان می‌دهد. غلات کامل در این رژیم محدودند. بهترین راه عمل این است که قبل از شروع با پزشک متخصص مشورت کنید.

?

رژیم کتوژنیک به مبتلایان به دیابت توصیه نمی‌شود

۴- رژیم کتوژنیک می تواند منجر به کم آبی و از بین رفتن الکترولیت ها شود

کاهش کربوهیدرات‌ها، به طور ناگهانی، بدن شما را برای انواع مختلفی از عارضه آماده می کند. سوخت مورد علاقه مغز گلوکز است که به راحتی از کربوهیدرات‌ها ایجاد می‌شود. در رژیم‌های کم کربوهیدرات، مغز مجبور است با استفاده از کتون‌های چربی‌های هضم شده، انرژی‌اش را تامین کند. برای کمک به این مساله، کلیه‌های شما با کاهش سطح انسولین، الکترولیت بیشتری را آزاد می‌کنند.

در نتیجه، آنچه به آنفلونزا کتو معروف است، رخ می‌دهد . آنفلونزا کتو می‌تواند باعث یبوست، حالت تهوع، سردرد، خستگی، تحریک‌پذیری، گرفتگی و علائم دیگر شود.

البته، بسیاری از این علائم کوتاه مدت‌اند و فقط چند یا یک هفته می‌ماند. جهت کمک به بدن، برای مقابله با این علائم، حتما آب زیادی بنوشید. در صورت طولانی بودن علائم، خصوصاً حالت تهوع، با پزشک خود تماس بگیرید.

۵- باعث گرفتگی عضله‌ها می‌شود

گرفتگی عضله‌ها، بیشتر گرفتگی عضله‌های پا، یکی از عوارض بسیار معمول رژیم لاغری کتوژنیک است. این گرفتگی بیشتر در صبح زود یا شب اتفاق می‌افتد. به طور کلی، این یک مسئله بسیار جزئی است.گرفتگی عضله‌ها کمبود مواد معدنی، به خصوص منیزیم، در بدن را نشان می‌دهد. به اندازه کافی مایعات بنوشید و در غذای‌تان نمک بریزید. این کار منیزیم را بیشتر می‌کند و این مشکل حل می‌شود.

۶- باعث راش‌های پوستی می‌شود

این رژیم، در بعضی افراد، باعث ایجاد خارش و راش‌های پوستی می‌شود. برای حل این مشکل بهتر است لباس مناسب‌تری بپوشید و عرق کنید. همچنین خوب است پس از عرق کردن حمام کنید. بهتر است کربوهیدرات بیشتری بخورید یا فعالیت‌های بدنی خود را تغییر دهید.

?

یکی از عوارض رژیم کتوژنیک ایجاد راش‌های پوستی است

۷- مواد معدنی استخوان‌ها از دست می‌رود

زمانی که بی‌کربنات، مایع خارج سلولی و به دنبال آن ph خون کاهش می‌یابد، خون اسیدی شده یا به اصطلاح اسیدوز صورت می‌گیرد. در این حالت، استخوان‌های بدن شروع به از دست دادن مواد معدنی خود کرده و به همین خاطر میزان کلسیم دفع شده در ادرار افزایش می‌یابد.

غذاهای غیرمجاز در رژیم کتو

در رژیم غذایی کتوژنیک، مصرف یک سری از غذاها و میوه‌ها مجاز نیست. منظور از این خوراکی‌ها، آن‌هایی است که درصد کربوهیدرات بالایی دارند. در ادامه لیستی از این غذاها بیان شده:

  • غذاهای شیرین: انواع کیک و بستنی، آب نبات و …
  • نشاسته: گندم، برنج، ماکارانی، غلات و…
  • حبوبات: نخود فرنگی، لوبیا، عدس، نخود و…
  • محصول‌های رژیمی یا کم چرب: این غذاها فراوری شده‌اند و کربوهیدرات بالایی دارند
  • چاشنی‌ها: این غذاها دارای شکر و چربی‌های ناسالم‌اند
  • چربی‌های ناسالم: روغن‌های گیاهی فراوری شده
  • بیشتر میوه‌ها به جز بخشی از توت‌ها

?

نوشیدنی‌های غیرمجاز در رژیم کتو

منظور از نوشیدنی‌های غیر مجاز در رژیم کتوژنیک، نوشیدنی‌هایی است که کربوهیدرات بالایی دارند. مانند:

  • نوشابه
  • آب میوه
  • نوشیدنی‌های انرژی‌زا
  • اسموتی
  • میلک شیک
  • آبجو
  • شیر سویا
  • شیر نارگیل

غذاهای مجاز در رژیم کتو

  • گوشت قرمز، استیک، ژامبون، سوسیس، مرغ و بوقلمون
  • ماهی قزل‌آلا، ماهی تن، ماهی خال مخالی
  • انواع تخم مرغ
  • کره و خامه
  • پنیرهای فراوری نشده
  • بذر کتان
  • روغن‌های MCT (MCT به معنای تری گلیسرید با زنجیره متوسط است که هضم آنها نسبت به اسیدهای چرب طولانی زنجیر آسان‌تر است. این روغن در میان ورزشکاران محبوبیت بالایی دارد)، روغن زیتون، روغن نارگیل، روغن آووکادو
  • نمک، فلفل، پودر سیر، پاپریکا، زردچوبه، پودر کاری، پودر زنجبیل، دارچین و نعناع
  • سبزی‌ها با کربوهیدرات پایین، سبزی‌های سبز، گوجه فرنگی، پیاز، فلفل

?

نوشیدنی‌های مجاز در رژیم کتو

  • آب
  • چای
  • قهوه
  • نوشابه رژیمی

میان‌وعده‌های مجاز در رژیم کتو

برای میان‌وعده نیز می‌توانید، از خوراکی‌های کم کربوهیدرات، مثل تخم مرغ، پنیر و آووکادو استفاده کنید. البته، مطمئن شوید پنیر فرآورده شده استفاده نکنید. آجیل‌ها گزینه‌ی خوبی برای میان‌وعده‌اند؛ اما تقریبا هیچ کدام از آن‌ها کربوهیدرات پایینی ندارند. برای همین باید مراقب باشید و مصرفشان زیاده‌روی نکنید.

?

نمونه‌ای از رژیم کتوژنیک

  1. صبحانه: املت سبزیجات : تخم مرغ +۳ قاشق غذاخوری گوجه فرنگی خرد شده +۱ قاشق غذاخوری پیاز خرد شده +۲ قاشق غذا خوری + اسفناج خرد شده+ کره
  2. نهار: مرغ + کره+۷۷ گرم زیتون + پنیر+ روغن زیتون+۲ قاشق غذاخوری سس پستو
    سس پستو:نصف لیوان ریحان خرد شده+۱ قاشق غذاخوری روغن زیتون +۳۷ پنیر پارمزان+۱ حبه سیر+۲ عدد گردو
  3. شام: ماهی سالمون، هر چه چرب‌تر باشد بهتر است.+ سس مایونز+۶۷ گرم اسفناج + روغن زیتون + نصف لیمو ترش

?

در رژیم کتوژنیک چه مکمل‌هایی مصرف کنیم؟

رژیم لو کرب دایت (low carb diet) یا کتو غذاهای زیادی را محدود یا حذف می‌کند. برای اینکه دچار فقر مواد مغذی نشوید، ناچارید مکمل مصرف کنید. البته، برخی از این مکمل‌ها، علائم تب کتو را نیز کاهش می‌دهند و عملکرد افراد را در تمرین‌های ورزشی بهبود می‌بخشند.

از جمله‌ی این مکمل‌ها می‌‌شود به منیزیم، روغن MCT، اسید چرب امگا ۳، ویتامین D، آنزیم‌های گوارشی و مکمل‌های تقویت کننده عملکرد ورزشی نام برد. MCTهمان تری گلیسیریدهای زنجیره متوسط‌اند که توسط کبد شکسته و خیلی سریع وارد جریان خون می‌شوند. در آنجا می‌توانند به عنوان منبع انرژی، برای مغز و عضله‌ها استفاده شوند.

هرچند مصرف برخی از این مکمل‌ها ضروری نیست؛ اما به تقویت سیستم ایمنی بدن و بهبود عملکرد ورزشی کمک می‌کند.

سلبریتی‌های طرفدار رژیم کتو یا لوکرب دایت (low carb diet)

رژیم کتو برخی از سلبریتی‌ها را هم به خود جذب کرده و طرفداران زیادی در میان آن‌ها دارد. برخی از سلبریتی‌های طرفدار کتو، مثل هلی بری، کورتنی کارداشیان، ونسا هاجنز، کیم کارداشیان، جنا جیمسون و آل راکر معتقدند که خلاف تصور منفی مردم نسبت به چربی‌ها، رژیم کتو فوق‌العاده‌است. جنا جیمسون بعد از به دنیا آمدن دخترش حسابی وزن اضافه کرده بود که البته با رژیم کتو توانست ۴۰ کیلو از وزنش راکم کند.

?

کیم کارداشیان از سلبریتی های طرفدار رژیم کتوژنیک است

سلبریتی‌های مخالف رژیم کتو

این رژیم مورد علاقه‌ی همه ی سلبریتی‌ها نیست، مثلا کلی ریپا (هنرپیشه و مجری اهل ایالات متحده) معتقد است که ما نباید خودمان را به هیچ غذای خاصی محدود کنیم. کلی معتقد است که باید هرچیزی که دوست داریم را بخوریم؛ اما ورزش را از یاد نبریم. جیلیان مایکلز به حدی با این رژیم مخالف است که از آن به عنوان برنامه‌ی غذایی ناسالم یاد می‌کند و می‌گوید :«من به هیچ وجه این رژیم رو توصیه نمی‌کنم.»

حالا که می‌دانید رژیم کتوژنیک چیست، اگر به آن برای لاغری علاقه پیدا کرده‌اید و تصمیم گرفته‌اید از این رژیم کم کربوهیدرات برای کاهش وزن استفاده کنید، باید بدانید درست است که رژیم کتوژنیک این روزها طرفداران زیادی را به سوی خود جلب کرده و از سلبریتی‌ها گرفته تا مردم عادی به دنبال این رژیم هستند، اما یادتان باشد که پیروی از این رژیم تنها برای مدت کوتاهی مجاز است و تنها راه ثابت نگه داشتن وزن پس از پایان دوره، پیروی از رژیم تثبیت وزن است. از طرفی بدن ما به تمام گروه‌های غذایی، حتی کربوهیدرات نیاز دارد. با این حال اگر همچنان به دریافت این رژیم علاقه‌مندید.

پرسش‌های رایج درباره‌ی رژیم کتوژنیک

۱- رژیم کتوژنیک را برای چه مدت می‌توان ادامه داد؟

از آنجا که این رژیم بسیاری از غذاها را محدود می‌کند و این محدودیت برای طولانی مدت موجب آسیب به بدن می‌شود، نمی‌توان آن را برای مدت طولانی ادامه داد. پیشنهاد می‌شود تنها به مدت ۱ نهایتا ۳ ماه از این رژیم استفاده کنید.

۲- بعد از کاهش وزن با رژیم کتوژنیک چه کنیم تا دچار بازگشت وزن نشویم؟

بعد از رژیم کتوژنیک نیاز دارید برای ثابت ماندن وزن خود به سراغ رژیم تثبیت وزن بروید. در رژیم تثبیت وزن بعد از رژیم کتو، ممکن است چند کیلویی اضافه کنید که اصلا نگران کننده نیست و به زودی وزن شما پایین آمده و ثابت خواهد ماند.

۳- میزان کاهش وزن در رژیم کتو چقدر است؟

اغلب افرادی که رژیم کتوژنیک می‌گیرند، در هفته‌ی اول نیم الی ۲٫۵ کیلو وزن کم می‌کنند. البته به خاظر داشته باشید که این وزن کم شده اغلب از آب ذخیره شده در بدن شماست، نه وزن چربی‌ها.

۴- آیا در رژیم کتو مجاز به نوشیدن قهوه هستم؟

اگر قهوه را به صورت ساده و بدون شکر میل کنید، نوشیدن آن در رژیم کتو مانعی ندارد.

۵- آیا در رژیم کتو می‌توان برنج و نان مصرف کرد؟

از آنجا که این رژیم، یک برنامه غذایی کم‌کربوهیدرات است، بهتر است مصرف برنج و نان کنار گذاشته شود و از گوشت کم چرب یا چربی‌های سالم (مثل روغن زیتون، روغن نارگیل و …) استفاده کرد.

رژیم کتوژنیک در بیماری های خاص

  • از جمله مطالعات جدیدتر، می‌توان به پژوهش دربارهٔ اثر این رژیم در دیابت [۶۷]، نارسایی قلبی [۶۸] و عملکرد بیضه در مردان چاق [۶۹] اشاره کرد، اما نیاز به تحقیقات بیشتری در این موارد وجود دارد.

منبع

رژیم کتوژنیکلاغریکاهش وزنرژیم غذاییمتخصص تغذیه
شاید از این پست‌ها خوشتان بیاید