امسال هم مثل سال گذشته، تصمیم دارم که در چالش کتابخوانی طاقچه شرکت کنم. به مدد این چالش، هر ماه، هر طور شده خودم را ملزم کردم که حتما یک کتاب بخوانم و درباره اش هر چند کوتاه بنویسم.
برای اولین ماه از سال جدید، کتاب مترجم دردها ازجومپا لاهیری را انتخاب کردم. کتابی که برنده جایزه پولیتزر شده ( جایزه ای که در عالم حوانی، آرزوی گرفتنش را داشتم!!!) و امیرمهدی حقیقت آن را ترجمه کرده است.
با مجموعه داستانی سروکار داریم که غم دارد، درام دارد و حقیقت هایی که اگر در جامعه نمی توان به راحتی آنها را ابراز کرد، سعی شده حداقل در کتاب به نمایش گذاشته شود.
داستان هایی از مشکلات مهاجرت از دلتنگی و غریبی گرفته تا اختلاط فرهنگ ها و نسل آینده سردرگم....
داستانی از زنی که دوقلو هایش را پیش از آنکه به دنیا بیایند ازدست می دهد و در این میان رابطه ای ازدست می رود؛ رابطه ای که در حد یک صاعقه در تاریکی دوباره جوش می‌خورد ولی با روشنایی روز، پیوندهای تازه جوش خورده، از هم می گسلد و جدایی تنها مرهم برای دو قلب داغدار و زخمی می‌شود.
مترجم دردها مانند اسمش سعی کرده، درد افراد مختلف را طوری برای ما ترجمه کند تا درک کنیم و خود را در زندگی آنها برای لحظه ای کوتاه غرق کنیم.
نویسنده این کتاب که زنی آمریکایی هندی تبار است به خوبی توانسته با وام گرفتن از فرهنگ هند، تضاد و سایش های فرهنگی مهاجران را به خوبی به تصویر بکشد و در نهایت توصیف مناسبی ارائه دهد.
مترجم دردها را بخوانید و دیگر هند را با سکانس های محیرالعقول و اغراق آمیز بالیوود نشناسید.
