خلاصه
چاقی به یکی از مهم ترین مشکلات بهداشت عمومی در سراسر جهان تبدیل شده است که نشان دهنده نیاز به استراتژی های رژیم غذایی مبتنی بر شواهد برای کاهش وزن و حفظ آن است. مدیریت وزن به عوامل پیچیده ای مانند مقدار غذای خورده شده، نوع غذای خورده شده و زمان وعده های غذایی بستگی دارد. در این بررسی، ما استراتژی‌های رژیم غذایی مبتنی بر شواهد را برای مدیریت وزن بر اساس این سه مولفه شناسایی کردیم. کمبود انرژی مهمترین عامل کاهش وزن است. یک رژیم غذایی کم کالری با محتوای کم چربی یا کربوهیدرات توصیه شده است. با این حال، در برخی موارد، یک رژیم غذایی بسیار کم کالری برای یک دوره کوتاه مورد نیاز است. برخی از رژیم های غذایی مبتنی بر ترکیب درشت مغذی ها، مانند رژیم کتوژنیک یا رژیم غذایی با پروتئین بالا، می توانند در برخی موارد مورد توجه قرار گیرند، اگرچه خطرات بالقوه و اثربخشی طولانی مدت ناشناخته باقی مانده است. زمان بندی وعده های غذایی نیز عامل مهمی در مدیریت وزن است و صبحانه های پر کالری همراه با ناشتا بودن شبانه ممکن است به پیشگیری از چاقی کمک کند. بررسی ما نشان داد که بهترین استراتژی واحد برای مدیریت وزن وجود ندارد. از این رو، استراتژی های کاهش وزن و حفظ آن باید فردی باشد و ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی باید بهترین استراتژی را بر اساس ترجیحات بیمار انتخاب کنند.
مقدمه
بیش از 650 میلیون بزرگسال در سراسر جهان از چاقی رنج می‌برند و شیوع این بیماری در 50 سال گذشته به سرعت افزایش یافته است. ; بیماری های قلبی عروقی از جمله انفارکتوس میوکارد و سکته مغزی؛ آرتروز؛ آپنه انسدادی خواب؛ افسردگی؛ و برخی از انواع سرطان مانند سرطان سینه، تخمدان، پروستات، کبد، کلیه و روده بزرگ.
رژیم های غذایی بهینه برای مدیریت وزن نه تنها در میان محققان، کارشناسان تغذیه و متخصصان مراقبت های بهداشتی، بلکه در میان عموم مردم نیز موضوع بحث بوده است. بر اساس یک متاآنالیز از چندین برنامه رژیم غذایی، محدودیت کالری محرک اصلی بوده است. کاهش وزن و به دنبال آن ترکیب درشت مغذی ها. 6 مطالعه دیگری اثرات رژیم های محبوب بدون اهداف کالری خاص را مورد بررسی قرار داد و نشان داد که رژیم اتکینز پس از 6 ماه منجر به کاهش وزن معنی دار بالینی می شود. در مقابل، بررسی دیگری نشان داد که اتکینز، وزن رژیم‌های ناظر و زون پس از 1 سال منجر به کاهش وزن متوسط و طولانی مدت مشابهی شدند. آیا رژیم غذایی با پروتئین بالا به کاهش و حفظ وزن کمک می کند؟ آیا رژیم کتوژنیک می تواند چربی بسوزاند؟ آیا کربوهیدرات ها چربی شکم را افزایش می دهند؟ آیا روزه داری متناوب می تواند به کاهش وزن کمک کند؟ اطلاعات جدید رژیم غذایی تنها به دلیل چندین رژیم غذایی بحث برانگیز به سردرگمی کنونی افزوده است و هیچ راهنمایی روشنی در مورد رژیم غذایی بهینه برای کاهش وزن وجود ندارد.
محیط‌های چاق‌زا و عوامل بیولوژیکی و روان‌شناختی همگی به چاقی کمک می‌کنند. با این حال، محیط‌های چاق‌زا، از جمله عوامل تعیین‌کننده اجتماعی، فرهنگ‌ها و سیستم‌های تامین غذا، برای اصلاح چالش برانگیز هستند. بنابراین، مداخلات غذایی سنگ بنای استراتژی های مدیریت وزن باقی می ماند و مداخلات دارویی و جراحی نیز با هدف بهبود مدیریت رژیم غذایی انجام می شود.
عوامل پیچیده رژیم غذایی را شکل می دهند و بر آن تأثیر می گذارند، به ویژه برای مدیریت وزن. با این حال، مقدار غذای خورده شده، نوع غذای مصرفی (ترکیب درشت مغذی ها)، و زمان بندی وعده های غذایی، اجزای کلیدی استراتژی های مدیریت وزن هستند. در این بررسی، ما چندین مداخله غذایی مبتنی بر شواهد را برای کاهش وزن و مدیریت کاهش وزن بر اساس این مؤلفه‌ها مورد بحث قرار می‌دهیم.
مقدار غذای مصرفی
رژیم کم کالری در مقابل رژیم بسیار کم کالری
جزء کلیدی رژیم های غذایی برای کاهش وزن و حفظ وزن، کمبود انرژی است. تحت مدل «کالری وارد، کالری خارج»، مدیریت رژیم غذایی بر مفهوم «کمتر بخور، بیشتر حرکت کن» تمرکز کرده است و به بیماران توصیه می‌شود هر زمان که غذا می‌خورند، تعادل کالری خود را در نظر بگیرند و محاسبه کنند. با این حال، انرژی دریافتی و مصرف انرژی فرآیندهای پویایی هستند که تحت تأثیر وزن بدن قرار دارند و بر یکدیگر تأثیر می‌گذارند. بنابراین، مداخلات با هدف ایجاد کمبود انرژی از طریق رژیم غذایی با سازگاری‌های فیزیولوژیکی که در برابر کاهش وزن مقاومت می‌کنند، مقابله می‌کنند.
رژیم کم کالری شامل مصرف 1000 تا 1500 کالری در روز است. کمبود 500 تا 750 کالری در روز برای کاهش وزن استفاده شده است و توسط بسیاری از جوامع چاقی و دستورالعمل ها توصیه می شود. اگر فقط کمبود کالری رخ دهد. مطالعه مداخله رژیم غذایی در سال 2018 با بررسی عوامل موثر بر موفقیت درمان (DIETFITS) هیچ تفاوت قابل توجهی در کاهش وزن بین رژیم‌های کم چرب و کم کربوهیدرات نشان نداد. رژیم کم کالری پایدار علاوه بر این، سازگاری‌های متابولیک برای کاهش مصرف انرژی می‌تواند منجر به فلات با این نوع رژیم غذایی شود، که افراد ممکن است به دلیل «فقدان اراده» آن را به اشتباه به عنوان «شکست» تعبیر کنند.
به طور سنتی، یک رژیم غذایی بسیار کم کالری (VLCD)، که کمتر از 800 کیلو کالری در روز فراهم می کند، برای مدیریت وزن معمول توصیه نمی شود و فقط باید در شرایط محدود همراه با نظارت پزشکی بر اساس دستورالعمل های چاقی استفاده شود. بررسی پیشنهاد کرد که یک VLCD که در ترکیب با برنامه‌های رفتاری استفاده می‌شود، می‌تواند کاهش وزن طولانی‌مدت بیشتری نسبت به برنامه‌های رفتاری به تنهایی ایجاد کند، و قابل تحمل است و عوارض جانبی کمی دارد. افراد مبتلا به چاقی حداقل 2 سال طول می کشد. شکل دیگری از VLCD - رژیم کتوژنیک بسیار کم کالری (VLCKD) - به عنوان یک گزینه امیدوارکننده برای کاهش وزن قابل توجه در مدت زمان کوتاه و با ثبات به مدت دو سال پیشنهاد شده است. 20 VLCKD شامل مصرف بسیار کم کالری (<700-800 کیلو کالری در روز) و کربوهیدرات کم (<30-50 گرم در روز) همراه با مصرف پروتئین کافی (معادل 0.8-1.2 گرم در روز) است. روز/کیلوگرم وزن ایده آل بدن) برای یک دوره کوتاه، به دنبال آن تغییر تدریجی به یک رژیم غذایی کم کالری. برنامه VLCKD توسط انجمن غدد درون ریز ایتالیا در موارد چاقی شدید، چاقی سارکوپنیک، چاقی مرتبط با دیابت T2، هیپرتری گلیسیریدمی و فشار خون بالا توصیه می شود. با این حال، این برنامه در زنان باردار مبتلایان به دیابت نوع 1 (T1DM)، نارسایی کلیه، یا آریتمی قلبی؛ و بیماران مسن با ضعیف منع مصرف دارد.
جایگزین های غذا
جایگزین‌های وعده‌های غذایی نه تنها شامل محصولاتی است که به‌عنوان سوپ، شیک و بار عرضه می‌شوند، بلکه شامل وعده‌های غذایی آماده و کنترل‌شده نیز می‌شوند. جایگزین های وعده های غذایی به جای غذای "عادی" برای یک یا چند وعده غذایی برای کاهش کالری دریافتی روزانه استفاده می شود. جایگزین‌های وعده‌های غذایی می‌توانند برای کنترل کالری مفید باشند، زیرا افراد تمایل دارند مقدار کالری موجود در غذا را دست‌کم یا بیش از حد تخمین بزنند. یک بررسی سیستماتیک سودمندی جایگزینی وعده‌های غذایی را در کاهش وزن نشان داد، که تفاوت میانگین 2.22- تا 6.13- کیلوگرم را در مقایسه با سایرین نشان داد. رژیم های غذایی که به تنهایی حمایت می شوند. علیرغم راحتی و مقرون به صرفه بودن، جایگزین های وعده های غذایی معمولاً برای حفظ کاهش وزن در طولانی مدت موفق نیستند.
به طور خلاصه، شواهد نشان می‌دهد که کمبود انرژی مهمترین عامل کاهش وزن است، اما سازگاری‌های متابولیکی برای کاهش مصرف انرژی نیز می‌تواند منجر به کاهش مصرف انرژی شود. بنابراین، استراتژی های بلندمدت برای ایجاد کسری انرژی مورد نیاز است. اگر برنامه‌های رژیم غذایی کم کالری سنتی کار نمی‌کنند یا زمانی که نیاز به کاهش وزن قابل توجهی وجود دارد، VLCD و رژیم‌های غذایی جایگزین می‌توانند گزینه‌های مفیدی باشند.
انواع رژیم های غذایی
رژیم غذایی کم چربی
استراتژی کاهش مصرف کل چربی به طور گسترده ای برای کاهش وزن استفاده می شود زیرا یک گرم چربی حاوی کالری بیشتری نسبت به یک گرم کربوهیدرات یا پروتئین است. یک رژیم کم چرب معمولاً شامل ترکیبی از چربی است که از بسیار کم (≤10٪ کالری از چربی) تا متوسط تر (≤30٪ کالری از چربی و کمتر از 7٪ تا 10٪ از اسیدهای چرب اشباع شده) متغیر است. با این حال، کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده نتوانستند کاهش وزن و حفظ وزن بهتری را با کاهش انرژی دریافتی از چربی نسبت به سایر مداخلات غذایی نشان دهند.
در مطالعه ای دیگر، اگرچه سطح کلسترول لیپوپروتئین با چگالی کم (LDL-C) در بین افراد چاق که از رژیم غذایی کم چرب پیروی می کردند کاهش یافت، سطح تری گلیسیرید افزایش و سطح کلسترول لیپوپروتئین با چگالی بالا کاهش یافت. بررسی دیگری نشان داد که رژیم های غذایی سرشار چربی و اسیدهای چرب اشباع شده می توانند اثرات نامطلوبی بر میکروبیوتای روده داشته باشند و با وضعیت متابولیک ناسالم مرتبط هستند. مصرف مقادیر زیاد غذاهای پرانرژی با محتوای اسیدهای چرب اشباع بالا می تواند باعث دیس بیوز در روده شود و با چاقی و چاقی همراه است. التهاب مزمن با درجه پایین. بنابراین، رژیم‌های غذایی با اسیدهای چرب اشباع شده کم، و همچنین رژیم‌های مکمل با چربی و فیبر با کیفیت خوب، یک استراتژی مطمئن و سالم برای افراد چاق برای دستیابی به مدیریت وزن و پیشگیری از برخی انواع سرطان است. (از جمله سرطان کولورکتال و سرطان سینه) وقتی با محدودیت کالری کل ترکیب شود.
رژیم کم کربوهیدرات
اگرچه کمبود انرژی مهمترین راه کاهش وزن است، اما افزایش وزن پس از کاهش وزن موفقیت آمیز بسیار رایج است و ممکن است اجتناب ناپذیر به نظر برسد. بنابراین، رویکردهای غذایی جایگزین برای کاهش وزن و حفظ آن به یک منطقه مورد علاقه در میان محققان و متخصصان مراقبت های بهداشتی تبدیل شده است.
رژیم های کم کربوهیدرات (کم کربوهیدرات) نه تنها برای کاهش وزن، بلکه برای مدیریت دیابت نیز به طور گسترده ای مورد استفاده قرار گرفته اند. بسیاری از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده انجام شده‌اند. رژیم غذایی کم کربوهیدرات به عنوان دریافت کربوهیدرات زیر مرز پایینی محدوده توزیع درشت مغذی‌ها برای بزرگسالان سالم (45 تا 65 درصد کل انرژی روزانه) تعریف می‌شود و طیفی را در بر می‌گیرد. دریافت کربوهیدرات از 50 تا 130 گرم در روز یا 10 تا 45 درصد کل انرژی حاصل از کربوهیدرات ها. به این نوع رژیم، رژیم کتوژنیک می گویند. در این شرایط، مصرف روزانه پروتئین معمولاً 0.8-1.5 گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن ایده آل برای حفظ توده بدون چربی بدن است.
یک بررسی سیستماتیک و یک متاآنالیز شبکه ای که 14 الگوی درشت مغذی را با هم مقایسه کرد، نشان داد که اکثر رژیم های غذایی درشت مغذی ها منجر به کاهش وزن متوسط در طی 6 ماه می شوند، اما کاهش وزن و بهبود عوامل قلبی متابولیک تا حد زیادی پس از 12 ماه ناپدید شد. مروری بر الگوی درشت مغذی ها رژیم‌های غذایی بدون اهداف کالری مشخص نشان می‌دهند که رژیم اتکینز، که شامل مصرف کم کربوهیدرات و مصرف پروتئین بالا است، برای کاهش وزن معنی‌دار بالینی در 6 و 12 ماه پس از شروع موثر بود. قوی‌ترین و ثابت‌ترین فواید هم برای کاهش وزن و هم برای بهبود پارامترهای متابولیک قلبی است.
رژیم کتوژنیک
رژیم کتوژنیک با کاهش شدید دریافت کربوهیدرات (کمتر از 50 گرم در روز) و افزایش نسبی نسبت پروتئین و چربی مشخص می شود. و می تواند اثرات حرارتی مشابهی با پروتئین ها داشته باشد. انواع مختلفی از رژیم های غذایی با محدودیت کربوهیدرات وجود دارد، برخی از آنها کربوهیدرات ها را به سطوح خاصی بدون محدود کردن پروتئین و چربی رژیم محدود می کنند (مانند رژیم اتکینز)، در حالی که برخی دیگر مصرف متوسط کربوهیدرات را و همچنین مصرف پروتئین و چربی متوسط را مجاز می دانند.
در یک مطالعه، رژیم کتوژنیک اثرات متفاوتی بر سطح LDL-C نشان داد و نسبت به سایر مداخلات غذایی برای کاهش وزن برتری نداشت. و بیماری های عصبی با این حال، شواهد بیشتری برای کسانی که مبتلا به T1DM، نارسایی کلیه، یا آریتمی قلبی و در بیماران مسن تر یا ضعیف هستند،تایید اثربخشی و ایمنی آن مورد نیاز است.
رژیم غذایی با پروتئین بالا
رژیم غذایی با پروتئین بالا به عنوان یک ابزار امیدوارکننده برای کاهش وزن رایج شده است زیرا سیری را بهبود می بخشد و توده چربی را کاهش می دهد. اگر مصرف پروتئین در رژیم غذایی بیش از 0.8 گرم بر کیلوگرم در روز باشد، رژیم غذایی پر پروتئین محسوب می شود. معمولاً، یک رژیم غذایی با پروتئین بالا به افزایش دریافت پروتئین به 30٪ از کل کالری روزانه یا 1-1.2 گرم بر کیلوگرم وزن ایده آل بدن در روز اشاره دارد. رژیم اتکینز به عنوان یک رژیم غذایی بدون محدودیت انرژی، کم کربوهیدرات، پروتئین بالا و پرچرب محبوبیت پیدا کرده است. رژیم‌های غذایی با مصرف پروتئین بالاتر می‌توانند مزایای قابل‌توجهی برای جلوگیری از بازیابی وزن ارائه دهند. تأثیر سیرکننده در رژیم‌های غذایی با پروتئین بالا بسیار مهم است و این تأثیر به کاهش مصرف انرژی و حفظ موفقیت کاهش وزن کمک می‌کند.
اثر حرارتی غذا، که گرمازایی ناشی از رژیم غذایی نامیده می شود، افزایش مصرف انرژی است که از پردازش مواد مغذی ناشی می شود. این مقادیر برای پروتئین بالاترین میزان هستند. ترشح نوروپپتیدهای روده که باعث سیری می شوند، مانند پپتید-1 شبه گلوکاگون یا کوله سیستوکینین، در رژیم های غذایی با پروتئین بالا افزایش می یابد. . یک متاآنالیز نشان داد که مکمل پروتئین می تواند به حفظ توده بدون چربی در بزرگسالان و افراد مسن کمک کند، اگرچه اثرات آن بر قدرت و سنتز عضلانی کمتر مشخص بود.
برخی از مطالعات نشان داده‌اند که مصرف زیاد پروتئین و چربی می‌تواند خطر ابتلا به دیابت را افزایش دهد. علاوه بر این، رژیم‌های غذایی سرشار از پروتئین به دلیل بارهای اسیدی ناشی از پروتئین، مانند اسید سولفوریک اکسیداسیون متیونین و سیستئین تولید شده از کلیه‌ها، خطر بالقوه‌ای برای کلیه‌ها ایجاد می‌کنند. رژیم غذایی با پروتئین بالا بر عملکرد کلیه در بزرگسالان سالم تأثیر منفی نمی گذارد، اگرچه با افزایش سطح اوره سرم و دفع کلسیم از طریق ادرار همراه است که ممکن است با خطر بیشتر تشکیل سنگ کلیه مرتبط باشد. پروتئین حاصل از مصرف گوشت قرمز ممکن است خطر بیماری مزمن کلیوی را افزایش دهد. در مقابل، پروتئین های لبنی کم چرب، ماهی و غذاهای دریایی چنین تأثیری ندارند. پروتئین های موجود در میوه ها و سبزیجات در واقع ممکن است محافظ کلیه باشند. با توجه به اینکه چاقی با بیماری مزمن کلیوی و شیوع بالای بیماری مزمن کلیوی تحت بالینی مرتبط است، دریافت طولانی مدت پروتئین بالا، به ویژه از منابع حیوانی، باید در بیماران مبتلا به چاقی به دقت کنترل شود.
