دولت آمریکا در اقدامی تامل انگیز وب سایت شبکه خبری پرس تی وی متعلق به جمهوری اسلامی ایران را به همراه وب سایت شبکه العالم، و همچنین شبکه المسیره متعلق به انصار الله یمن و یک شبکه ماهواره ای متعلق به شیعیان عراق مصادره کرد.
عزیزانی که هنوز در توهم شعارهای برابری خواهی و آزادی بیان و تحمل عقاید مخالف هستند خوب توجه کنند. آزادی بیان یعنی همه آزادند آن چیزی را بگویند که صاحبان قدرت می خواهند!
همه انسانها آزادند هر عقیده ای دارند بیان کنند، مشروط بر اینکه صدایشان شنیده نشود!
اگر صدای شما شنیده شد، دو حالت دارد:
حالت اول اینکه شما همان چیزی را می گویید که بزرگترها و کدخداهای جهان می پسندند. در اینصورت اگر کمی استعداد از خود بُروز دهید قطعا مورد تقدیر قرار خواهید گرفت. همان پاچه خواری و ساندیس خوری و کذا که خودمان هم می شناسیم. باور ندارید از اصغر آقای فرهادی و شیرین خانم عبادی سوال کنید.
حالت دوم اینکه شما چیزی را بیان می کنید که مورد تایید و پسند کدخدا نیست. در اینصورت باز دو حالت دارد:
حالت اول اینکه فن بیان مناسبی ندارید یا به هر دلیلی کسی حرف شما را تحویل نمی گیرد. در اینصورت معمولا تعرضی به شما نخواهد شد و می توانید تا دلتان خواست داخل پیت غوغا کنید!
اما حالت دوم اینکه حرفتان نافذ است و به تدریج در افکار عمومی منشاء اثر می گردد. اینجاست که کدخدا ترمز دستی را کشیده و به شما می گوید «دیگه....»! و لذا یا مانند دونالد ترامپ توسط توئیتر و دیگر شبکه های اجتماعی به حصر خانگی محکوم می شوید، یا حساب کاربری شما مسدود می شود، یا پست های شما ناپدید می شوند، یا وبسایت و شبکه های ماهواره ای شما مصادره می گردند.
حتی اگر کار خیلی بیخ پیدا کند ممکن است چند زن آکله ناگهان سر و کله شان پیدا شود و با مدرک یا بی مدرک شما را به تجاوز جنسی متهم کنند! باور ندارید از جولیان آسانج یا رئیس اسبق بانک جهانی سوال کنید.
البته از آنجا که اساسی ترین عنصر در جاذبه هژمونیک غرب و آمریکا همین دموکراسی است، لذا با وجود موارد آشکار نقض آزادی بیان و دیگر آزادی های دموکراتیک در بزنگاه های تاریخی اخیر، دستگاه های تبلیغاتی و قلم به مزدان و شیفتگان بی جیره و مواجب همگی دست به دست هم می دهند تا آن مواردی از آزادی بیان را پررنگ کنند که عملا هیچ خطری برای هیئت حاکمه جوامع غربی ندارد.
بعنوان مثال، فحش و ناسزا دادن یکصدای مطبوعات غربی به دونالد ترامپ را مصداق آزادی بیان معرفی می کنند! انگار نه انگار که ترامپ از دید هیئت حاکمه آمریکا یک عنصر نامطلوب و غیر خودی بود.
یا فعالیت فلان حزب کمونیست تند رویی که سر جمع در کل آمریکا به اندازه انگشتان دو دست هم عضو ندارد را بعنوان نماد آزادی اندیشه جا می زنند! انگار نه انگار آن زمانی که حزب کمونیست میان کارگران آمریکا مقداری نفوذ پیدا کرده و در معادلات سیاسی کمی جدی شده بود، یک سناتور مک کارتی بود که جنبش تفتیش عقاید به راه انداخته و هر کسی که در موردش اندکی شائبه نزدیکی به حزب کمونیست وجود داشت را به خاک سیاه می نشاند.
یا فعالیت فلان گروه از مسلمانان که زنان مسلمان را به استفاده از حجاب و پوشش اسلامی تشویق می نمایند نماد آزادی بیان و اندیشه می دانند. هر چند حجاب اسلامی برای اینها در حد یک مد لباس بیشتر نبوده و در تمام شئون زندگی از فرق سر تا نوک پا فرهنگ آمریکایی نولیبرال را پذیرفته اند. تا جایی که «آزادی» حجاب اسلامی را با «آزادی» همجنسبازان در یک ردیف قرار داده و در راهپیمایی رژه غرور همجنسبازان هم شرکت می کنند.
دموکراسی و کلیه ارکان آن از حق رای عمومی تا آزادی بیان و آزادی اندیشه و مطبوعات و رسانه های آزاد، تنها در شرایطی با دوام خواهد بود که بافت اجتماعی همگرا باشد. به مجردیکه جامعه ای واگرا شود، ارکان دموکراسی یکی پس از دیگری فرو می ریزند.
دموکراسی نه ارزش است و نه طریقتی آسمانی. دموکراسی یکی از انواع نظم اجتماعی است که تحت شرایطی بسیار خاص امکانپذیر می گردد. مزایای خودش را دارد و معایب خودش را. و بزرگترین ایرادات آن یکی نیاز مبرم به محدودیت اندیشه های اجتماعی و فردی است بصورتی که همگرایی جامعه مختل نگردد، و دیگری ناپایداری نظم دموکراتیک در طولانی مدت است که بنا بر قانون آنتروپی پدیده ای طبیعی و اجتناب ناپذیر است.
وقتی بایدن در انتخابات آمریکا پیروز شد، پیش از تحویل گرفتن دولت، مصاحبه ای با خبرنگار شبکه ان بی سی آمریکا انجام داد. در آن مصاحبه خبرنگار از بایدن پرسید: «آیا ایالات متحده تحریمها را لغو خواهد کرد تا ایران به میز مذاکره باز گردد»؟
بایدن پاسخ داد:
خیر.
خبرنگار ادامه داد: «پس آنها باید اول غنی سازی اورانیوم را متوقف کنند».
بایدن در پاسخ فقط سرش را به علامت تایید تکان داد و حتی کلمه آری را هم به زبان نیاورد.
این خساست در کلمات در حقیقت پیامی بود به ایران که بدانید آمریکا هیچ عجله ای برای لغو تحریمها نداشته و چندان تمایلی به مذاکره هم ندارد.
در مقابل البته رئیس جمهور با تدبیر و امید بخش ما، جناب آقای روحانی، هر روز از اهمیت ادامه مذاکرات گفته و تاکید می کرد تنها راه حل مشکلات کشور مذاکره و توافق با طرف های غربی است! یعنی در برابر پالس اقتدار آمریکا، رئیس جمهور ما دایما پالس ضعف می فرستاد. و البته طبق پیش بینی ها نتیجه این ذلت گرایی را هم مشاهده می کنیم.
آیت الله رئیسی، رئیس جمهور منتخب، در اولین مصاحبه مطبوعاتی پس از قطعی شدن نتیجه انتخابات در مقابل خبرنگاران قرار گرفت.
یکی از خبرنگاران سوالی کردبه این مضمون: «آیا برای حل مشکلات و رفع اختلافات در موضوع برجام، علاقه مند هستید با آقای بایدن رئیس جمهور آمریکا ملاقاتی شخصی و رو در رو داشته باشید»؟
رئیس جمهور منتخب کشورمان پاسخ داد:
خیر.
من از مفصل این نکته مجملی گفتم
تو خود حدیث مفصل بخوان ازین مجمل
