تو این یک سال و نیم که بخش زیادی از کتاب‌هام داره به سرانجام می‌رسه، خیلی‌ها ازم می‌پرسن که چطوری باید برای ترجمه اقدام کنن. هزار بار برای خیلی‌ها توضیح دادم اما فکر کردم این بخش تو محتوای فارسی داده درستی نداره که این همه پرسش رو مطرح می‌کنه.
توی این مطلب کمی می‌خوام درباره یکی از مهم‌ترین قدم‌هایی صحبت کنم که باید قبل از هر کاری توی دنیای ترجمه سراغش برید. تلاش می‌کنم تو مطالب بعدی، مفصل‌تر درباره جزئیات ترجمه بنویسم.
ویرجینیا ولف کتابی داره با عنوان «اتاقی از آن خود». من هر بار این عنوان رو می‌شنوم یاد روزهایی می‌افتم که پشت هم ترجمه می‌کردم. واقعیت اینه که قبل از هر کاری وقتی قصد دارید وارد دنیای کتاب و نشر بشید و چیزی ازتون منتشر بشه، باید اتاقی از آن خود داشته باشید. چرا؟ چون نوشتن یا ترجمه کتاب یه کار آهسته و پیوسته است که باید هر روز بخشی از وقت‌تون رو بهش اختصاص بدین.
بهترین کار اینه که فضایی رو برای خودتون باز کنید که امکان نوشتن مستمر در اون فضا رو بهتون بده. این فضا می‌تونه الزاما یه فضای پشت میز نباشه. همه چیز بسته به خودتون و شرایط روحی و امکانات‌تون داره.
این مرحله یعنی قرار و آرام گرفتن برای نوشتن. فرقی نمی‌کنه ترجمه باشه یا نوشتن. این مرحله زمانی رو براتون فراهم می‌کنه که بتونین قدری با کلمات توی ذهن‌تون تنها باشین. درست تو همین مرحله است که دو عادت رو باید به عادت‌های روزانه‌تون اضافه کنید: مطالعه مستمر و نوشتن مستمر. اینکه ذهن‌تون رو مدام در معرض داده‌ها و کلمات ناب قرار بدین، احتمال خلق واژه‌ها و جایگزین‌های بهتری رو تو حوزه ترجمه بهتون میده. خوندن مستمر یعنی خوندن همه نوع سبک. نمایشنامه، شعر، داستان کوتاه ... همه چی بخونید و ذهن‌تون رو پرورش بدین.
یادمه یه استادی می‌گفت اگه روزی هزار کلمه بنویسید، تازه ذهن‌تون آروم میشه و خلاقیت خودش رو نشون میده. پس این دو عادت رو فراموش نکنید. فضایی برای خودتون داشته باشید و مستمر مطالعه و نوشتن رو تمرین کنین. یادمون باشه ترجمه یکی از زیباترین کارهای این دنیاست که به شما هم حس خلاقیت میده و هم حس نوشتن. ابزارهاش رو برای خودتون فراهم کنین و دست به کار بشین.
