داستان ازآنجا شروع شد که چندی پیش برایان ریورا، نیگل تارلو و دیو اسنودن، از پیشگامان و اساتید دنیای چابک فرصتی داشتند تا با رهبران و مدیران فناوری ارتش و نیروی دریایی ایالات‌متحده آمریکا دیدار کرده و طی گفتگوهایی، ایشان را با پیچیدگی‌های دنیای چابک و همچنین معضلات چارچوب‌های عظیم‌الجثه، و دست و پاگیر مانند SAFe، بیشتر آشنا کنند.
شواهد متعدد نشان می‌دهد که ارتش و بخصوص وزارت دفاع ایالات‌متحده در مسیر چابکی بیشتر برای توسعه نرم افزارهایش، قصد تغییر و پذیرش یکی از این چارچوب‌ها را داشته است و منجر به آن شد که آقای نیکولاس چِیلان – Nicolas M. Chaillan، افسر ارشد نرم‌افزار و مسئول پروژه DevSecOps در نیروی هوایی ایالات‌متحده، در قالب یک گزارش جامع، علاوه بر پوشش سوالات و چالش‌های نرم‌افزاری متنوع، بخشی را نیز به بیان دیدگاه خود و گروهش نسبت به استفاده از چارچوب‌های مقیاس‌پذیر به‌ویژه چارچوب SAFe در سازمان متبوعش اختصاص دهد.
انتشار این گزارش بسیار مهم، واکنش‌های بین‌المللی فراوانی را در پی داشته است. برای اینکه اهمیت این موضوع را بهتر درک کنید باید خاطرنشان کنم که مطالعه جنبش‌ها و تحولات تاریخی در صنعت نرم‌افزار نشان می‌دهد که ارتش‌های جهان به‌طور کل و وزارت دفاع و ارتش ایالات‌متحده آمریکا به‌طور خاص، همواره منشأ و خاستگاه انواع ابتکارات، چارچوب‌ها، مفاهیم، فرایندها، تکنیک‌ها و تاکتیک‌های عمدتاً خوب و گاهی هم نچندان خوب بوده‌اند!
تولد چیزی به نام آرپانت به‌عنوان نتیجه پروژه‌ای در آژانس DARPA در سال 1967 که امروز همه آن را به‌عنوان اینترنت می‌شناسیم، پذیرش و استانداردسازی سوتفاهمی به نام Waterfall در سال 1985 (استاندارد شده در وزارت دفاع آمریکا DOD-STD-2167A)، آن‌هم پس از انتشار مقاله آقای وینستون دبلیو رویس در سال 1970، سرمایه‌گذاری بر روی حلقه اودا - OODA که توسط یک سرهنگ و استراتژیست اسطوره‌ای نیروی هوایی به نام «جان بوید – John Boyd» توسعه داده شد و دستاوردهای آن بعدها پشتوانۀ تحقیقات یک خلبان کارکشته و باهوش فانتوم اف-4 به نام دکتر جف سادرلند برای خلق چارچوب محبوب اسکرام قرار گرفت! این گراف آن‌قدر پهناور، درهم‌تنیده و جذاب است که می‌تواند انگیزه یک تحقیق جامع و دوست‌داشتنی باشد! به نظر می‌رسد همه‌چیز از ارتش شروع‌شده باشد و آن‌طور که معلوم است درنهایت هم در ارتش خواهد مرد!
به نظر می‌رسد همه‌چیز از ارتش شروع‌شده باشد و آن‌طور که معلوم است درنهایت هم در ارتش خواهد مرد!
تمرکز و حساسیت غریزی ارتش در گزینش فناوری و این بار روی چارچوب‌های مقیاس‌پذیر، نکاتی کلیدی را هویدا کرده است. بازار مکاره تجارت چارچوب‌های رنگ‌ووارنگ در جهان بسیار داغ است و ایران نیز از گزند آن در امان نمانده و در سال‌های اخیر بسیاری از سازمان‌های متوسط و بزرگ، توسط مشاوران و بازاریابان چشم آبی این چارچوب‌ها، تور شده و هزینه‌های گزافی را نیز برای تقریباً هیچ متحمل شده‌اند! گزارش آقای چِیلان به‌روشنی نشان می‌دهد که این چارچوب‌ها و به‌ویژه چارچوب معظم SAFe، چندان هم چابک و «ایمن» نیستند!
به دلیل اهمیت اسلاید و نکات بسیار کلیدی و آموزنده‌اش، ترجمه آن را به همراه برخی اشارات تکمیلی در ادامه خواهم آورد. امیدوارم راهگشای تصمیمات و انتخاب‌های آتی شرکت‌ها و سازمان‌ها، بخصوص آنانی که علاقه بسیار زیادی به مقیاس‌دهی به همه‌چیز دارند، قرار گیرد.
یادداشتی با موضوع به‌کارگیری DevSecOps و Agile، با امضای افسر ارشد نرم‌افزار در تاریخ 26 نوامبر 2019 ثبت و به‌تمامی مدیران اجرایی برنامه (PEO) و مدیران پروژه (PM) ارسال گردیده و در آن نسبت به استفاده از چارچوب‌های سخت‌گیرانه و تجویزی مانند چارچوب SAFe، به‌شدت ابراز نگرانی و یاس شده است.
چرا؟
تا زمانی که «مبانی» را به‌طور صحیح در اختیار ندارید، نمی‌توانید به چیزی مقیاس دهید. در بهترین حالت، این چارچوب‌ها به دلیل «نگاشت‌ها و الگوهایشان»، ما را درخطر سقوط به آنچه همه می‌شناسیم قرار داده و به «توسعه آبشاری» بازخواهند گرداند.
«یادگیری مستمر: سریع شکست بخور ولی از یک دلیل واحد، دو بار شکست نخور!» - تغییرات افزایشی کوچک که ریسک‌ها را تخفیف داده و شرایطی امن برای انجام سریع تغییرات (تغییرات سریع) ایجاد می‌کنند.
پایان ترجمه/
شوربختانه به دلیل قرارگرفتن در بخشی بسیار ویژه از جغرافیای جهان، احتمالاً برای مشاهده برخی از این منابع علمی نیاز به مختصری ارتکاب به جرم و دور زدن فیلتر اینترنت هستید!! پیشاپیش از سوی خودم بابت این موضوع از شما پوزش می‌خواهم!
