یه نگاه به عکسای بیست سال پیش بنداز,
سر شونه خانوما کُلفت تر از قهرمانای بدنسازی بود با اون مانتوها!
اَبروها پهن تر از کوچه ها بود!
و..., که دیگه میدونید (بخوام بگم خیلیه!)
مردا هم پشت مو کفتری,دمپا گشاد , سگ سیبیلو کفش قیصری...
غیر معقول نبودن!
هر دو دسته عاشق هم میشدن تو اون زمان و رگ میدادن واسه هم!
بگذریم...
حالا خانوما شلوارا اومده بالا,مانتوها تا جایی که تو این کشور راه داره کوچیک شده!
زیرو بم کاملا قابل مشاهدست.
آقایون هم خوشگل تر شدن,ابروها خوش حالت تر شده,شلواراشون تغییر کرده و...(دیگه الان بیرون میبینید)
خب حرفم رو اشتباه نگیر,من با هیچ کدوم مشکلی ندارم.
اما...!
حال جای هر کدوم از این افراد رو در دوران های مختلف عوض کن!
بله! از طرف جامعه ی وقت, پس میخورن!
اما چرا؟ مگه اون حق انتخاب نداره که چگونه حتی لباس پبوشه؟
اینجاست که عنوانی رو که مطرح کردم وسط میاد!
خیر...!
شما حق انتخابی نداری...!
شما 'باید' لباسی رو بر تن کنی که برات انتخاب میشه!
شاید بخوای فکر کنی که خیر اینگونه نیست من میتونم هر چی بخوام بپوشم ولی فکر شما فقط در ذهن شما قابل تاییده!نه در بیرون!
شما فکر میکنید که میتونی جین یا پارچه ای بپوشی (به این میگی حق انتخاب)
جدی به این میگی حق انتخاب؟
من مسائل رو باز نمیکنم,فقط عنوانشون میکنم.
شما تحت تاثیری!شما از بین 'باید ها' به ناچار چیزی رو به اصطلاح انتخاب میکنی.
چه زیبا!
و شما در ذهن بی این فکر میکنی که تصمیم گرفتید!
ده سال دیگه مانتوی بلند,ابروی پهن,سیبیل کلفت,شلوار دمپا گشاد مُد میشه!
و شما به روزی میخندی که :
مانتوی کوتاه,ابروی نازک و شلوار تنگت میخندی...
