آدم‌ها و موریانه‌ها
تاکنون تونل‌های گلی که موریانه‌ها برای مسیریابی می‌سازند را دیده‌اید؟ این مورِ نابینای کوچکِ چوب‌خور، اگر مسیری به خانه زندگی آدمیزاد پیدا کند خلاصی از دستش، سهل نیست.
کینه را یک نوعِ خاصِ موریانه می‌بینم. موریانه‌ای آدم‌خور. هر کینه‌ای که به قلبِ آدمی راه پیدا کند، تونلی می‌زند به ذهن و ضمیرِ آن آدم، به جان و روانِ او، به خوبی‌ها و مهربانی‌هایش. کم‌کم بغضِ این کینه تمام آن آدم را می‌خورد و از نفرت پر می‌کند. آدم می‌شود کینه. کینه می‌شود آدم. با کینه هیچ کاری نمی‌شود کرد جز آزردن خود. به عقیده‌ام، باید کینه و دست‌آویزش را رها کنیم تا سبک‌بار بمانیم.
📷طوبا وطنخواه
