امروز صبح پارک نرفتم. چهار روز شده است. در یک چشم بر هم زدن، یک روز نرفتن تبدیل به چهار روز می شود. خوابم بهم ریخته. باید دوباره آن را روی ریل آورم. دیشب دیر خوابیدم اما تا به اینجا حد الممکن تلاشم را کرده ام به خودم بی خوابی دهم. تنها راه حل درست کردن خواب، یکی دو روز بی خوابی کشیدن است.
باید دوباره رقابت خواب را با مهدی بر پا داریم. دوست دارم دوباره هر شب ساعت 10 بخوابم. منی که روزگاری 5 صبح می خوابیدم، دیگر لذتی در شب بیداری نمی یابم. مگر آنکه خانه باغ «شور» باشیم و چای و حرف مان به درازا بکشد. این یک مورد لذت دارد؛ بسیار لذت دارد. کاشکی شما هم آن را تجربه کرده بودید تا می دانستید از چه حرف می زنم. اما اشکالی ندارد. از قدیم وابسته به این موضوع نبودم که بقیه الزامن باید مرا درک کنند. این مسئله برای هر تک فرزند درونگرایی جای تعجب ندارد.
دیشب داشتم به رابطه تک فرزندی و تنهایی فکر می کردم. این شد که سرچی زدم و به دو تا مقاله فوق العاده بر خوردم. هر دو مقاله جامعه آماری مناسبی دارند اما مقاله اول در چین و دومی در آمریکا به انجام رسیده است.
مقاله اول آمده این باور رایج که تک فرزندها تنهاتر هستند را بین جوانان چینی بررسی کرده است. با پرسش و پاسخ از 1842 نفر در شهر های مختلف به این نتیجه رسیدند که تک فرزندان میزان تنهایی کمتری را از آنهایی که خواهر/برادر داشتند ابراز کردند. این مقاله می گوید علیرغم باور جا افتاده و رایج تک فرزندی و تنهایی، آنهایی که خواهر/برادر داشتند میزان تنهایی بیشتری را گزارش کردند.
در مقاله دوم که سعی داشته الگوهای دوستی و رفاه(به زیستی) را در نوجوانان تک فرزند و همراه خواهر/برادر بررسی کند. از جمع آوری اطلاعات از 6177 نفر به این نتیجه رسیدند که تک فرزندها زمان بیشتری را تنها می گذرانند. این در حالی است که وقت دو نفری بیشتری را با پدر یا مادرشان می گذرانند. این مقاله می گوید علیرغم اینکه تک فرزندها بیشتر تنها هستند اما در زمان تنهایی شان از استرس و اضطراب کمتری نسبت به افراد دارای خواهر یا برادر برخوردارند. همچنین احساسات منفی کمتری را در زمان بودن با همسالان شان تجربه می کنند. با این حال، در ارتباط با اعضای غیر خانواده، افراد دارای خواهر/برادر دست بالاتر را دارند.
بنظرم ترکیب این دو مقاله ما را به این نتیجه گیری می رساند: همزمان که تک فرزندها بیشتر تنهاترند، می توانند بهتر از پس تنهایی شان بر آیند. احتمالن تا پایان عمر تنهایی آنها را رها نکند و آزارشان دهد اما همیشه می توانند به نحوی با آن کنار بیایند و کنترلش کنند.
منبع:
http://paa2019.populationassociation.org/uploads/190871
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC8454259/
