یکی از چیزهای نفرت انگیز اون موقعیه که کسی درکت نکنه…
اون وقتی که نمی دونی با کی حرف بزنی که بفهمتت، که بیشترم تو نوجوونی آدم دچارش میشه.
اما گمونم یه عاشق یه عاشقو میفهمه...
بارونو می فهمم...
بدجور زخمیه عشقه...
دیگه نمی تونه عاشق شه...
تنهاست...
یه وقتا امیدواره که بر میگرده...
یه وقتا بی قراره که خب تا برگرده چجوری نفس بکشه...
یه وقت بی اعصابه تند میشه سیل میشه...
یه وقت آروم میگیره نم نم میشه...
یه وقت بغضش می ترکه رعد و برق میشه...
عاشقی رو باید از بارون یاد گرفت...
پا عشقش وا میسه...
حتی با اینکه اون ولش کرده ولی بارون همه جا رو گشته به همه جا سر زده...
عاشقی رو باید از بارون یاد گرفت چون بارونه ولی به عشقشش میگه:
" باران تویی"...
به نظر من بارون عاشقه چون می فهممش...
چون دلگیری زیر بارونو می فهمم و فقط عاشقه که عاشقو می فهمه...
شک نکن بارون عاشقه...
اگه وقتی میری زیر بارون گریت میگیره،
یعنی فهمیدیش...
یعنی تو عاشقی...
یعنی بارون عاشقه...
فقط یادت نره زیر بارون بی چتر باید رفت...
زیر باران باید خیس شد....
#خودم_نوشت
