به بهانه تعدیل نیرو! «آینده بازار کار و مشاغل»

یک روز صبح مثل همه روزهای دیگر در محل کار خود حاضر می شوید و ایمیلی با این مضمون دریافت می کنید:

«احسان عزیز، همانطور که در جریان هستی در چند ماه اخیر شرکت با مشکلات بیشماری نظیر قطعی اینترنت، بالا رفتن قیمت دلار و … روبه رو بوده که باعث شده … در نتیجه علی رغم میل باطنی مان مجبور به خداحافظی و قطع همکاری با شما هستیم!»

بعد از خواندن این ایمیل چه حسی به شما دست خواهد داد؟! ترس؟ خشم؟ یا …

تصویری که در بالا ترسیم شد، تنها بخش کوچکی از اتفاقاتی است که در زمان تعدیل از شغل مان برای همه ما اتفاق می افتد. قصدم این نیست که به بررسی چرایی و چگونگی این تعدیل ها و قضاوت خوب یا بد بودن آن بپردازم. یا اینکه آدرس ایمیل بدهم و برای ابراز حس همدلی و … از افراد تعدیل شده بخواهم تا رزومه هایشان را برایم ارسال کنند. به عنوان فردی فعال و علاقه مند به حوزه سنجش، آموزش و توسعه فردی (منابع انسانی)‌ سعی دارم تا از این زاویه به بررسی این پدیده پرداخته و راهکارهایی که بر حسب تجربه زیسته و مطالعات گذشته به ذهنم می رسد را اینجا مکتوب کنم، تا در حد توانم در تاریکی شمعی روشن کرده و تنها کارم نالیدن نباشد.

نگاهی گذرا به پیش بینی های آینده مشاغل و بازار کار نشان می دهد که در اقتصاد دانش بنیان و در آینده نزدیک که همین حالا هم نشانه های آن را می بینیم:

  • ۱. بسیاری از مشاغل از بین رفته و مشاغل جدیدی ظهور می کنند(استفاده بیشتر از ربات ها و هوش مصنوعی در انجام کارها)،
  • ۲. شکل انجام کارها تغییر خواهند کرد ( به طوری که در کمتر از سه سال شما مجبور با باز آموزی و یادگیری مجدد ۳۵ درصد از مهارت های مورد نیاز شغلتان هستید)،
  • ۳. تغییر نگرش نسل جدید در مورد ارزش های کاری ( نوع جامعه پذیری نسل دیجیتال و توسعه زیر ساخت های فناوری اطلاعات باعث افزایش مشاغل فریلنسری و شکل گیری همکاری های شغلی، بدون محدودیت های مکانی و زمانی و … خواهد شد) و بسیاری پیش بینی های دیگر از این دست!

این پیش بینی ها را می شود از جنبه های مختلفی بررسی و به نتیجه گیری های متفاوتی دست یافت. اما از نقطه نظر یک فرد برای برنامه ریزی آینده مسیر شغلی خودش همه آن ها یک نقطه مشترک برای بازگو کردن دارند:

اینکه خودمان باید مسئول برنامه ریزی و پیگیری پیشرفت شغلی مان باشیم!

میانگین ماندن در یک شغل به صورت ثابت در حال حاضر کمتر از ۳ سال است و این یعنی یک زنگ خطر برای هر دو طرف ماجرا، هم کارفرما و هم کارجو!

به عنوان یک کارجو این زنگ خطر می خواهد به ما بگوید که منتظر تعدیل نمانید، بلکه هر روز خودمان، خودمان را در معرض تعدیل قرار داده و راهکارهای متناسب مقابله با آن را بیابیم.

مهارت های مختلفی برای برنامه ریزی و توسعه مسیر شغلی وجود دارد، اما ۲ مهارت پایه ای مورد نیاز بازار کار آینده، که فارغ از هر شغلی که دارید می بایست به فراگیری و توسعه آن ها اهمیت دهید: یادگیری فعال و مداوم و مهارت شبکه سازی است. امیدوارم در آینده نزدیک فرصت پرداختن بیشتر به این موضوع و آموزش این مهارت ها برایم فراهم شود، اما شما منتظر نمانید و از همین حالا شروع کنید، چرا که شاید فردا نوبت شما باشد که ایمیل خداحافظی را دریافت می کنید!