سرکه موز؛ عملیات نجات موزه‌های قهوه‌ای و سیاه
حتما تا حالا در گوشه فراموش شده‌ای از یخچال‌تان با چند موزه از یاد رفته، سیاه یا قهوه‌ای مواجه شده‌اید. موزهایی که در اثر گذشت زمان به ترکیبی شُل، لزج و احتمالا چندش‌آور در پوسته‌اش تبدیل شده است. خیلی‌ها به محض یافتن موزهایی با این کیفیت به سرعت آن را راهی سطل زباله می‌کنند. اما در اینجا قصد داریم به شما ترفندی را آموزش دهیم که این موزهای سیاه و از دست رفته را بازیابی کرده و آنها را به یک خوراکی جدید تبدیل کنید. از سرکه موز صحبت می‌کنیم. ترکیبی متفاوت که می‌تواند سالادهای تابستانی شما را به طعم و مزه‌ای متفاوت آراسته کند. با این مقاله کوتاه همراه باشید تا بدانید چطور در خانه‌تان سرکه موز تهیه کنید.
اگر وارد دنیای بازیابی مواد غذایی شوید می‌فهمید که عناصر بسیاری زیادی از مواد خوراکی که دور می‌ریزیم در فرهنگ‌های غذایی دیگر قابل استفاده است. برای نمونه پوست موزهایی که در ریخته می‌شود در فرهنگ غذایی شرقی پایه تهیه چند جور سُس یا چاشنی غذایی است. شاید بعدا در مقاله‌ای به شما بگویم که چطور از پختن پوست موزها می‌توانید یک جور چتنی ژاپنی درست کنید که در ساخت کاری کاتسو استفاده می‌شود. یا از آن برای ساخت سُس «کانر اسپایسی» استفاده کنید. در اینجا اما فعلا قصد نداریم سراغ این موضوعات برویم. برنامه‌مان این است که برای شما یک شیشه سُس موز تهیه کنیم. ساختن سُس موز خیلی راحت است. تنها کافی است موزهای شما به اندازه کافی نرم، قهوه‌ای یا سیاه شده باشند. چون در این حالت خیلی بهتر به سرکه تبدیل می‌شوند. اساسا موزها به دلیل اینکه قند زیادی دارند خیلی راحت‌تر و سریع‌تر از سایر انواع میوه‌ها به سرکه تبدیل می‌شوند. این فرایند در موز قهوه‌ای یا سیاه سریع‌تر است چون خیلی زودتر فرایند تخمیر در میوه استارت خورده است. برای درست کردن سرکه موزه به نور آفتاب هم نیاز دارید. چون آفتاب مستقیم اگرچه برای بسیاری از سرکه‌ها مضر است اما موزها را خیلی زود به سرکه تبدیل می‌کند.
ساختن سرکه موز یک مرحله جذاب هم دارد. آن هم له کردن موزهای نرم شده با دست است که می‌تواند خیلی جذاب باشد. برای این کار باید موزها را پوست بگیرید و به آن را با دستان‌تان در ظرف له کنید. خمیر حاصل را در یک شیشه استریل شده بریزید و در آن را با پارچه یا تنظیفی ببندید. از یک کش یا چسب نواری می‌توانید برای بستن پارچه استفاده کنید. فرایند تخمیر اغلب دور از نور خورشید باید انجام شود اما در مورد سرکه موز نور خورشید به این فرایند کمک می‌کند. خمیر حاصل شده در شیشه را یک یا نهایتا دو بار در روز هم بزنید تا هم فرایند تخمیر را تسریع کنید و هم از کپک‌زدن سرکه جلوگیری کنید. با گذشت ۱۴ روز از شروع فرایند باید دیگر به مایعی از موزهای خمیر شده دست پیدا کنید که اسیدی شده است. اگر کمی از این ترکیب را بچشید طعمی از شیرینی ترشی را در دهان‌تان تجربه می‌‌کنید. برخی همین ترکیب مایع با پوره‌های موز را نگهداری و استفاده می‌کنند. اما اگر به دنبال گرفتن سرکه هستید باید این مایع را از صافی رد کنید و در شیشه‌ای تمیز، استریل شده و در بسته بریزید و در یخچال نگهداری کنید. در یک ماه اول نگهداری هم اگر آن را کمی هم بزنید مدت زمان نگهداری سرکه‌تان بیشتر می‌شود. از سرکه موز می‌توانید در سالاد، سوپ و کوکتل‌ها استفاده کنید.
مطلبی دیگر از این انتشارات
نمک و گوجه؛ یک برهم کنش هوشمندانه
مطلبی دیگر از این انتشارات
اندر آداب چای‌نوشی؛ جستاری از قاسم هاشمی‌نژاد
مطلبی دیگر از این انتشارات
ساطور یا چاقوی چینی؟ مسئله این است!