تصمیمات سخت سوگواری

اینقدر که آدم توی سوگ نصیحت های بی جا می‌شنوه، یادش می‌روه که خودش برای خودش چی می‌خواد. خیلی از آدم ها نمی‌دونند که "کی وقتش که ........."

• حلقه ازدواج رو در بیارم؟
• اتاق یا دفتر کسی رو خالی کنم؟
• کمد، کابینت، یا یخچال رو بریزم بیرون؟
• دیگه موقع حرف زدن راجع به اون فرد از فعل گذشته استفاده کنم؟

جواب ساده است: هیچ وقتِ درستی وجود نداره.

شما نمی‌تونید اینقدر صبر کنید که حالتون بد نشه؛ چون هیچ وقت اینطور نخواهد شد. هیچ کدام از این ها هیج وقت انتخاب شما نخواهند شد. وقتی که تلاش می‌کنید تصمیمی بگیرید، نمی‎‌تونید اینقدر صبر کنید که حالتون خوب بشه.

من معیار "بالا آوردن" را برای گرفتن این تصمیم ها دوست دارم: اگه فکر کردن به یک کار باعث می‌شه حالت تهوع بگیری، الان وقتش نیست. هیچ وقت حالِت نسبت به این تصمیم خوب نمیشه. اما اگه حالت بد می‌شه الان زمان درست نیست.

با همه ی حرف ها، هیچ اشکالی ندارد که بگذارین بعضی چیزها، همونطور که فرد فوت شده گذاشته، بمونه. اینکه شواهدی وجود داشته باشه که نشون بده او وجود داشته، زندگی کرده و بخشی از وجود شما بوده مهمه. وقتی که همه ی زندگی ناپدید می‌شه این نشانه‌ها تمام زندگی آدم می‌شه.

اینکه با وسایل خونه چی کار کنید همش به شما بستگی داره. تا وقتی که آماده نیستید مجبور نیستید کاری کنید.

از معیار"بالا آوردن" برای تصمیم هایی که باید بگیرید و تصمیم هایی که از شما "انتظار" می‌رود بگیرید استفاده کنید.شما کاری را که باید انجام دهید در زمانی که باید انجام دهید،‌ انجام خواهید داد.

مترجم: سارا اکرمی

منبع:

سایر پست های مرتبط: