این روزها رد محبت‌ خیلی‌ها رو قلب‌مون مونده

از وقتی که کرونا اومد، هشتگ‌های زیادی داغ شدن. همه توی توییتر و توی اینستاگرام از شهرهای زیادی خواستیم که قوی باشن. بعد کم کم اتفاق‌های دیگه‌ای هم افتاد.

مثلا یه عده توی استرالیا تصمیم گرفتن هر کدوم‌شون مراقب یکی از آدم‌های سالخورده محل باشن. اگه دارو نیاز داره براش بخرن، اگه نیاز به خرید داره واسش خرید کنن.

یه سرآشپز معروفی به اسم خوزه آندرس هم تصمیم گرفت که موقتا رستوران‌ش رو به یه غذاخوری خیریه تبدیل کنه تا هر کسی توی این روزهای سخت گرسنه‌س، بتونه بیاد اون‌جا غذا بخوره.

یه قصاب آمریکایی به اسم دیو جونز توی توییترش اعلام کرد که می‌خواد واسه هر نیازمندی که اطراف مغازه‌شه، اندازه دوهفته غذا ‌بفرسته.

توی ایتالیا مردم تصمیم گرفتن از پشت پنجره‌های قرنطینه آواز بخونن و توی ایران خودمون هم پرستارها در عین این که از جون‌شون مایه گذاشتن، توی اوج خستگی از خودشون فیلم‌های شاد گرفتن تا بهمون ثابت بشه هنوز زندگی جریان داره.

خیلی‌ها این روزها شیفت‌های اضافه توی بیمارستان موندن، بعضی‌ها ماسک اهدا کردن، ماده ضدعفونی پخش کردن، بعضی‌ها بیشتر مراقب آدم‌های اطراف‌شون بودن، حتی بعضی‌ها سعی کردن جلوی شایعات رو بگیرن و به همه اطلاعات درست راجع به بیماری برسونن.

داستان یه ویدیو

در ادامه همین صحبت‌ها ما توی پینورست تصمیم گرفتیم که یه ویدیو بسازیم و اون‌طوری که خودمون بلدیم احساسمون رو راجع به اون‌هایی بگیم که رد محبت‌شون رو قلب‌ تک‌تک‌مون مونده.

ایده‌ ویدیو اصلا پیچیده نبود، قرار بود یه بار همه لحظه‌های پرستاری و درمان رو توی فیلم‌های فارسی و سریال‌های ایرانی نوستالژیک به یادم بیاریم و طوری به هم بچسبونیم‌شون که هر کسی ببینه یاد شخصی بیفته که این روزها بیشتر ازش مراقبت کرده و کنارش مونده.

دلمون می‌خواست یادمون بیفته توی لحظه‌های سخت با کمک آدم‌های قوی‌ای که کنارمون بودن، همیشه حالمون خوب بوده چون بهمون امید دادن و نذاشتن ناامید و تسلیم بشیم.

همزمان خواستیم بگیم وقتشه که یاد آدم‌هایی باشیم که این روزها نگهبان زندگی ما هستن و زحمت‌های قهرمانان سلامت رو ارزش بذاریم و از فداکاری‌شون تشکر کنیم.

یه موج مکزیکی مجازی

اتفاقی که بعدش افتاد واقعا غافلگیرمون کرد. یه عده زیادی (خیلی بیشتر از پیش‌بینی ما) شروع کردن به کامنت گذاشتن و از کسایی گفتن که احساس می‌کردن این روزها مدیون محبت‌شون هستن.

یه تعداد زیادی از کامنت‌ها این طوری شروع می‌شد که : «این روزها تو ...»، یا کلماتی مثل «همراه»، «همیشه»، «زندگی» و «ردِ محبت» که مدام تکرار می‌شد.

یکدفعه احساس کردیم وسط یه جور موج مکزیکی مجازی هستیم که مدام احساسات ما رو بالا و پایین می‌کنه.

azardousti1995
@behnamrostami6207 ممنون که تواین دوران سخت مثل همیشه قوی بودی و مراقبمون.??منو دخترمون عاشقتیم

sahar__za
@aysanza مرسی که همیشه پشتم بودی و مرسی که الان پشت همه ی آدمای توی بیمارستانی و بهشون کمک میکنی

fardad.nv
مامان بزرگم ؛ارسال شود به بهشت

mobina__fa
@za__tay دستاتو میبوسم که پوستشون رف از بس ضدعفونی شدن ، چشماتومیبوسم که شیفت بودی نخابیدی، و جسارتتو تحسین میکنم

tayebeh_babae
@sed_abdollah.h ممنونم ازت بهترین من همیشه تندرست باشی که با وجود تمام مشغله های کاری و فکریت باز هم همه ی توجهت معطوف من و نینیمونه

saneiy123
@azarmahisefat مرسی بابت همه آموزش هاتون در دوره قرنطینه و همه زحمت ها ولایوهای شبانه که این روزها رو آسون کرد

__farnaz.i
@ruhollah.izad بابای عزیزم دستات رو میبوسم که تواین شرایط مرهمی

saranourish
@sotoodeh.taheri ستوده جان طاقت بیار همین قدر که تو انقدر رعایت کردی و تو خونه موندی شاید به مبتلا نشدن خودت و خیلی آدمای دیگه کمک کرده

eshgh.afarin.charity
@m___3694 میخوام ازت تشکر کنم که تو این مدت که ما کرونا داشتیم پشتم بودی و حمایتم کردی و دلسوزیهاتو قدردانم خواهر قشنگم،حتی وقتی برای باردوم کرونا رو گرفتم تو بودی که بهم انگیزه میدی عزیزم،دوست دارم جانم

astro_ava_ph
@mostafa_v_65 بخاطر همه چی ازت ممنونم یادم نمیره وقتی گفتن کشیکام میوفته بخش کرونا تو بیشتر از من نگران بودی چجوری الکل ماسک برام میاوردی...رد محبتت تا ابد میمونه رو قلبم?

art_._liza
@mohammadalivazifeh1699 با وجود این بیماری بازم بخاطر ما میری سرکار تا کمبودی تو زندگی احساس نکنیم،بهت افتخار می کنم .??

sa.riu
♥️واسه همه روزایی که نفس کشیدن زیر ماسک واست سخت بود @saniata874

moniiir.zarei
@alireza.najar.kh عزیزم سخت ترین روزا و پر از استرس ترین لحظه های زندگیمون داریم تجربه میکنیم .ولی تو هر شرایطی تو باعث آرامش منی .ازت ممنونم که انقدر هوامو داری .خیلی دوست دارم❤️?

مهربونی با چندمتر فاصله بیشتر

وقتی که بارون می‌باره می‌شه به واکنش‌های مختلف آدم‌ها نگاه کرد. بعضی‌ها فقط وای‌میسن تا بارون بند بیاد، ولی بعضی‌ها هم هستن که هر کسی توی راه مونده رو سوار می‌کنن و چترشون رو می‌گیرن بالای سر بقیه تا کسی خیس نشه.

هنوز هم می‌شه توی گروه واتساپی‌مون از دوست و فامیل بپرسیم کسی نیاز به کمک داره. می‌شه جای کسی که براش نگرانیم بریم سوپرمارکت یا حتی آنلاین براش خرید کنیم. حتی شاید کسی توی این روزها خیلی بیشتر از قبل نیاز به هم‌صحبت داشته باشه که خرجش فقط یه پیام یا تلفنه.

یه چیزی که نباید فراموش کنیم حمایت از شغل‌های محلی و آنلاینه. ویروس کرونا اقتصاد کل دنیا رو به هم ریخته و هنوز هم خطرش کاملا رفع نشده. ولی هنوز می‌شه با یه سفارش تلفنی از گل فروشی محل‌مون گل بخریم، میوه‌ تازه بخریم، برای کتاب یا صنایع دستی هزینه کنیم.

می‌شه یه سری به مرکزهای اهدای خون بزنیم و خون اهدا کنیم یا حتی اگه قراره سر جامون بشینیم، یه نامه واسه کسی بنویسیم که توی زندگی‌مون اثر مثبتی داشته.

این ویدیو و نظراتی که پاش ثبت شدن، به ما ثابت کرد که می‌شه به شستن دست‌هامون ادامه بدیم، می‌شه فاصله‌گذاری اجتماعی رو رعایت کنیم ولی همزمان می‌شه چیزهای مثبت رو هم به همدیگه سرایت بدیم.

توی این جور لحظه‌ها بهتر می‌شه فهمید که ما با هم قوی‌تر هستیم، حتی از راه دور و با چندمتر فاصله.

سلامتی اولویت اوله

همه‌مون می‌دونیم محبت کردن جای احتیاط و رعایت بهداشت و مراقبت‌های شخصی رو نمی‌گیره. ولی بهمون کمک می‌کنه که ادامه بدیم.

ما قبلاً هم توی ویرگول نوشته بودیم که «چطور با بچه‌ها در مورد ویروس کرونا صحبت کنیم؟»، «هنوز باید مواظب کرونا باشیم -یه راهنمای تکراری و کوتاه» و «چطور می‌شه یه خونه ضدکرونا داشت (هنوز مهمه!)».

همه ما به شدت تحت تأثیر همه‌گیری COVID-19 هستیم اما در هر شرایطی حفظ سلامتی خودمون باید اولویت اول باشه.