جنایت‌هایی درباره پاستا

به تازگی مقاله‌ای خواندم با عنوان «۱۰ جنایت علیه پاستا که مجبور نیستید با آن همراهی کنید». نویسنده یک سرآشپز سابق و ریویونویس فعلی در عرصه آشپزی است. تا آنجا که در شبکه های اجتماعی دنبالش کردم، اطلاع و آگاهی‌ای از ایران ندارد؛ اما با همین بی اطلاعی از ایران و جریان های آشپزی‌اش، در مقاله به چند رفتار معمول ایرانیان با پاستا اشاره کرده است. چیز جالب در این مقاله این بود که تا شماره پنج فهرست جنایت‌هایی که علیه پاستا ممکن است رخ بدهد، همان چیزهایی است که ما در ایران اغلب با پاستا یا همان ماکارونی انجام می‌دهیم؛ شکستن رشته‌های پاستا، ریختن روغن در آب آن قبل از جوشاندن، آبکش کردن پاستا با آب سرد، زیاد پختن و چندین و چند مورد دیگر. کارهایی که اغلب در آشپزی ایرانی برای پخت غذایی به کار می‌رود که در زبان عامه به «ماکارونی» یا «ماکارونی نارنجی» مشهور است و این غذا را به یک غذای محبوب خانگی بدل کرده است. در توییتر هم دیده بودم که یک دانشجوی ایرانی ساکن ایتالیا نوشته بود که هم خانه ایتالیایی‌اش وقتی در همان اول کار دیده که دوست ایرانی اش رشته‌های پاستا را می‌شکند و در قابلمه می‌ریزد، شیون زنان فرار کرده است. با این حساب اگر به ایتالیایی‌ها بگوییم که در همین ساندویچی مگسی‌های خیابان انقلاب ماکارونی را لای نان می‌گذارند و به عنوان ساندویچ دست مشتری می‌دهند باید سکته کنند. یا فراتر، اگر ته دیگ ماکارونی را به آنها نشان دهیم و بگوییم این پاستای پخته، آبکش شده و سپس سرخ شده در کف قابلمه است، چه واکنشی خواهند داشت؟

از این شوخی‌ها اگر بگذریم باید پذیرفت که آنچه در ایران سال ها به عنوان ماکارونی طبخ شده یک غذای مستقل و قابل دفاع است که در میان اغلب غذادوستان ایرانی محبوب است. نگرانی‌های ایتالیایی‌ها هم البته بعد از جهانی شدن غذایشان، چندان مهم نیست. همان طور که پیتزای ایتالیایی در آمریکا دگرگون و به یک سبک پیتزای جدید تبدیل شد، ماکارونی ایرانی هم سبک جدیدی در پختن پاستاست. گیریم که تبلیغات ایرانی‌ها ضعیف‌تر از آمریکایی‌ها بوده و این غذای لذیذ با آن ته دیگ‌های فراموش نشدنی‌اش تنها در محدوده جغرافیایی ایران و در دل خاورمیانه طرفدار دارد. این بخشی از فرایند جهانی شدن غذاهاست. فرهنگ ایتالیا که غذاهای زیادی را به دنیا معرفی و در بسیاری از کشورها با همین فرهنگ غذایی اش نفوذ کرده دیگر نباید با آبکش کردن رشته‌هایش چندان مشکلی داشته باشد. البته در مقاله یادشده هم اشاره می‌شود که ایده اصلی شوخی با اشتباهاتی است که در طبخ پاستا رخ می دهد. جالب اینجاست که در این مقاله هم بدون اشاره به ایران اشاره می شود که آمریکایی‌ها چه بلاهایی که بر سر پاستا نمی‌آورند. به هر حال جهانی شدن غذاها، آمیخته شدن آنها با فرهنگ‌های دیگر و رفت و آمدهایی که با این فرهنگ‌ها دارد، موجب می شود غذاها دستخوش تغییراتی شوند که اغلب هویت جدیدی هم برای آنها ایجاد می‌کند. نباید چندان سخت گرفت.