از تای‌چی چه یاد می‌گیریم؟

تای چی «روشی» برای زندگی است که چینیان به مدت هزاران سال از آن پیروی کرده‌اند. بر خلاف تمدن غرب که جسم و ذهن را از یکدیگر جدا کرده‌اند، چینیان هزاران سال پیش، غایت انسان را در جسم و ذهن جستجو کرده‌اند. آنان ذهن بشر را دارای ابعاد بیشماری می‌دانستند، ولی برای دامنه فعالیت‌های انسان محدودیت قائل بودند.
تای چی، توانایی‌های جسمی بالقوه انسان را از ظرفیتی که تصور می‌کند بسی «فراتر» می‌داند.
در این هنر رزمی، به جای عضلات، تاکید بر پرورش ذهن است، زیرا ذهن را می‌توان فراسوی محدودیت زمان و مکان، تا بی نهایت گسترش داد

اکثر طرفداران این رشته آن را برای افزایش تعادل، بهبود روند جریان خون، و بهتر شدن حالت بدن انتخاب می‌کنند.  دامنه‌ی کم اثر حرکات آن فشار خون بالا و سایر مشکلات قلبی را بر طرف می‌کند. به علاوه، این ورزش، تمرین تقویتی ضد التهابی خوبی برای بزرگسالان پا به سن گذاشته و افراد سالخورده است.

صدها سال پیش اساتید تائو با معرفی تای چی در حقیقت هنر رزمی را معرفی کردند که هماهنگ با ریتم های طبیعت و قوانین حاکم بر آن باشد تا ورزشکار این رشته قادر به درک طبیعت در سطوح بالاتر باشد. تای چی ابتدا بدن را روی فرم آورده و پس از آن انرژی درونی انسان، ذهن، تنفس، عواطف، طبیعت و روح را متعادل می کند.

در مورد منشا اصلی تای چی چوان، افسانه های زیادی وجود دارد. روایتی می گوید که تای چی چوان در قرن 12 بوجود آمده است . در زمان امپراطور هوئی زونگ از سلسله سونگ یک راهب تائویی در کوه وودانگ به نام ژانگ سان فنگ از طرف دربار به پایتخت آن زمان کای فنگ فرا خوانده شد. در راه گروهی متشکل از 100 دزد به او حمله کردند و او مجبور به پناه گرفتن شد.

شب هنگام ، روح کوه وودانگ به خواب او آمد و فنون یک سبک ووشو را به او آموخت. روز بعد ژانگ با استفاده از این فنون جدید، دزد ها را دور کرد. این سبک که در طی قرن ها دست به دست شده، به یک مدرسه بین المللی بوکس که همان تای چی چوان امروزی است، مبدل شده است.

طبق روایتی دیگر تای چی چوان در قرن 14 بوجود آمده است. داستان می گوید که همان ژانگ سان فنگ در اواخر سلسله یووان و اوایل سلسله مینگ می زیسته. او در کوه وودنگ تحصیل می کرده تا راهب تائویی شود. او در سراسر یین و یانگ تئوری بوکس هشت حالتی جستجو کرده و با مطالعه زندگی درنا و لاک پشت، 2 حیوان طویل العمر ، برای آموختن راز جاودانگی تلاش می کرده است. روزی مبارزه یک مار و درنا را دید و با الهام از آن، کم کم 13 استقرار تای چی که اساس تای چی چوان امروزی است را بنیان گذاشت.

این هنر ورزشی که با نگرش عمیق فلسفی شکل گرفته با کمک ایجاد چرخش انرژی در انسان و تخلیه انرژی درونی یعنی انرژی «چی» یا انرژی بایو الکترومغناطیس درون بدن انسان، یکی از قدرتمندترین سبک‌های رزمی در جهان می‌باشد. در این هنر عضلات نقش زیادی ایفا نمی‌کنند ویک تای چی کار سعی در رها کردن کل بدن دارد تا این انرژی بتواند در بدن جاری شود و در موقع مناسب بتوان از آن برای دفاع یا حمله استفاده کرد. تای چی چوان روش مشت زنی یا هنر رزمی است که بر اساس مفاهیم فلسفی آن سعی در به تعادل رساندن همه چیز دارد که در حقیقت نماد یین و یانگ محصول این فرایند است.

«تای چی» در فلسفه تائو به معنای فرایندی است که «ووچی» را به «یین و یانگ» تبدیل می‌کند و تای چی چوان هنر رزمی است که بر اساس این مفهوم عمیق و فلسفی بنا شده‌است. استادان تائو صدها سال پیش با معرفی تای چی در حقیقت هنر رزمی را معرفی نمودند که هماهنگ با ریتم‌های طبیعت و قوانین حاکم بر طبیعت باشد تا در سطوح بالا نیز منتهی به ادراک طبیعت گردد. تای چی ابتدا بدن را متعادل می‌سازد، سپس انرژی درونی انسان، ذهن، تنفس عواطف، طبیعت و روح را متعادل می‌سازد.

هنر رزمی تای چی چوان بر اساس ۱۳ الگوی اصلی شکل گرفته که این ۱۳ الگو عناصر شکل دهنده طبیعت و عناصر اولیه جهان هستند که استادان کهن این رشته با مطالعه عمیق روی خواص این عناصر کاربردی رزمی یافتند که با طبیعت هماهنگ باشد.

در طی این ورزش سبک و دربردارنده‌ی حرکات آهسته یک سری حرکات انجام می‌شوند که نام‌ آنها از حیوانات یا حرکات هنرهای رزمی اقتباس شده است. مثلا «درنای سفید بال‌هایش را می‌گشاید» نام یکی از حرکات تای چی است. وقتی حرکات را انجام می‌دهید، به‌طور طبیعی و عمیق تنفس می‌کنید و توجه خود را همانگونه که در برخی از فرم‌های مراقبه وجود دارد. بر احساسات بدنی خود معطوف می‌کنید.

تای چی از بسیاری جهات با سایر ورزش‌ها تفاوت دارد. حرکات در این ورزش معمولا دورانی است و هرگز برای انجام آنها از زور استفاده نمی‌شود؛ عضلات به‌جای اینکه در حال انقباض باشند در حال انبساط هستند؛ مفاصل نه کاملا خمیده شده‌اند و نه کاملا باز شده‌اند و بافت‌های متصل کشیده نمی‌شوند.

تای چی را اغلب «مدیتیشینِ پویا» می‌نامند اما به‌نظر می‌رسد عنوان «حرکتْ‌درمانی» برای آن مناسب‌تر باشد. شواهد زیادی وجود دارد مبنی بر اینکه این ورزش ذهنی-بدنی که در ابتدا به‌عنوان یک هنر رزمی در چین شکل گرفت می‌تواند بسیاری از مشکلات مربوط به سلامتی را درمان یا از بروز آنها جلوگیری کند.

یک کلاس تای چی ممکن است چندین قسمت را شامل شود:

گرم کردن بدن: مثل تمام رشته های ورزشی دیگر تای چی هم با گرم کردن آغاز می شود ؛ حرکات آسان و ساده ای نظیر چرخاندن شانه ها، چرخاندن سر به طرفین یا حرکت چمباتمه به شما کمک می کنند تا بدن تان را گرم کنید و روی تنفس و بدن خود مترکز شوید.

فرم های تای چی ؛ آموزش و تمرین :چیزی شبیه به ورزش های رزمی مثل تکواندو که بخشی از ان را فرم ها تشکیل می دهد فرم های رشته ورزشی تای چی هم مجموعه ای از حرکات هستند که فرم های کوتاه دربردارنده ی حرکات کمتری هستند و فرم های بلند دربردارنده ی صدها حرکت می باشند.یک فرم کوتاه با حرکات کوچک تر و آهسته تر معمولا در ابتدای کار و به خصوص به سالمندان و افرادی که تناسب اندام مناسب و خوبی ندارند توصیه می شود.

کی کونگ یا چی کونگ: این بخش کلام به معنای "ترویج انرژی زندگی" است در واقع چند دقیقه تنفس آهسته است که گاه با انجام حرکات ورزشی همراه می شود. براساس کتب شرقی فلسفه ی چی کونگ آرامش ذهن و به جریان انداختن انرژی مناسب در بدن است ، حالتی که می توان در حالت ایستاده، نشسته یا خوابیده انجام داد.

10 اصل اساسی در تای چی چوآن

اصولی که کاتوزی در مورد آن توضیح می دهد، 10 اصل اساسی تای چی چوآن است و اگر تصمیم گرفتید تای چی کار کنید، حتما باید این اصولرا ابتدا زیر نظر مربی آموزش ببینید تا جسم و روحتان تقویت شود.

1- کشیده به سمت بالا و پرانرژی باشید

این جمله به نگه داشتن سر در یک راستای عمودی، طوری که انقباض عضلانی نداشته باشید اشاره می کند. در این حالت نباید از زور استفاده کنید، چرا که استفاده از زور زیاد باعث ایجاد گرفتگی در گردنتان می شود.

2- قفسه سینه را به داخل نگه داشته و ستون مهره ها را به سمت بالا بکشید

قفسه سینه را باید به سمت داخل نگه دارید تا چی (انرژی درونی بدن) بتواند به دان تین (مرکز ثقل بدن که گفته می شود پایین محوطه شکمی است) نفوذ کند. در این حالت نباید هیچگونه گرفتگی در قفسه سینه تان به وجود بیاید، چرا که باعث به وجود آمدن یکسری نقاط مسدود در حفره سینه می شود و در نتیجه قسمت بالایی بدنتان سنگین شده و قسمت پایینی آن سبک می شود. در این حالت پاها شناور شده و باعث از بین رفتن توازن می شود.

3- کمر را رها کنید

کمر، فرمانده کل بدن است. اگر بتوانیدکمر را رها کنید، در اینصورت پاهایتان قدرت بیشتری خواهند داشت و قسمت پایینی بدن، باثبات خواهد بود. گفته می شود که منشأ تمامی حالت ها، در کمر پنهان است. ضمنا رهایی کمر باعث رها شدن تاندون ها و عضلات قسمت های دیگر بدن نیز می شود.

4- خالی و پر بودن (بدن) را از هم مجزا کنید

اولین اصل تای چی چوآن، تمایز قائل شدن بین خالی و پر بودن است. اگر وزن کل بدنتان بر روی پای راست باشد، پای راست پر و پای چپ خالی است و برعکس. اگر بتوانید این تمایز را به خوبی نشان دهید، حرکت بدن سبک و چالاک خواهد بود و اتلاف انرژی نیز نخواهید داشت. در غیر اینصورت یک پا سنگین و بدون حرکت خواهد بود و پای دیگر در حال حرکت. در اینصورت تعادل فرد با یک حرکت حریف به هم می ریزد.

5- شانه ها را رها و معلق کرده و آرنج ها را به پایین بیندازید

شانه هایتان باید کاملا رها و آزاد باشند، در غیر اینصورت گرفته خواهند بود و چی (انرژی درونی بدن) نیز به دنبال آن، نمی تواند بدن را پر از انرژی کند. پایین انداختن آرنج ها به معنی معلق نگه داشتن آنهاست، طوری که عضلات کتف زیاد منقبض نبشاند.اگر آرنج ها، به سمت بالا کشیده شوند شانه نمی تواند معلق و رها باشد و نمی توان به حریف نیروی صحیحی اعمال کرد.

6- از نیت و ذهن به جای زور استفاده کنید

در کتاب رساله های تای چی چوآن گفته می شود که از ذهن Yi استفاده کنید نه زور و قدرت Li. در تمرین تای چی چوآن تمام بدن باید رها باشد، اجازه ندهید که حتی مقدار کمی زور و قدرت در مفاصل و رگ ها باقی بماند، در این صورت می توانید رها و آزاد حرکت کنید. بدن مانند زمین که شامل مجراها و جوی های بسیاری است، شامل مریدین های – کانال هایی در بدن که جریان الکترومغناطیسی در آن جریان دارد – متعددی است.اگر بدن و مریدین ها نقاط مسدود داشته باشند، انرژی به طور آزاد و رها گردش نخواهد داشت.

7- بالا و پایین بدن را کاملا تنظیم کنید

در رساله های تای چی آمده است که حرکات باید در پاها ریشه داشته باشد، توسط کمر کنترل شده و در انگشتان نمود پیدا کند. وقتی که دست، کمر و پا با هم حرکت می کنند، چشم نیز آنها را تعقیب می کند.اگر یک قسمت از بدن، پیرو بقیه نباشدگ، کل بدن دچار اختلال خواهد شد. در کل به این اشاره دارد که هر دوقسمت بالا و پایین بدن باید با هم در تعامل باشند.

8- بیرون و درون رات با هم هماهنگ کنید

در تمرین تای چی چوآن اصلی ترین چیز روح است. اگر بتوان روح را بالا برد، حرکات به صورت طبیعی چابک خواهند بود. وقتی از رهایی صحبت می شود، به این معنی است که نه تنها دست و پاها باید باز و راحت باشند، بلکه ذهن نیز باید باز ورها باشد. وقتی بتوان درون و بیرون را با هم یکی کرد، هماهنگی اتفاق می افتد.

9- پیوسته و بدون وقفه حرکت کنید

در سبک های سخت بیرونی، از جین بیرونی و سخت (یعنی انقباض عضلانی) استفاده می کنند و به همین دلیل محدود هم هست و بین حرکاتی که انجام می شود وقفه وجود داردو همین مسئله باعث می شود تا حریف فرصت خوبی برای حمله پیدا کند اما در تای چی چوآن از ذهن Yi به جای زور Li استفاده می شودو به همین دلیل حرکات پیوسته هستند و محدودیتی نیز وجود ندارد. در مکتوبات کهن تای چی گفته شده، تای چی مانند ریسیدن ابریشم است و کاملا همه حرکات پیوسته اجرا می شوند.

10- سکون را در حرکت جستجو کنید

در سبک های سخت بیرونی، تمام انرژی برای حرکت و جهش صرف می شود و به همین علت است که بعد از حرکات، تنفس ها تند می شوند؛ اما در تای چی از سکون برای کنترل استفاده می شود. در تای چی با وجود اینکه شخص سکون دارد حرکت هم می کند.

بنابراین در تمرین فرم تای چی هر چه آرام تر حرکت کنید بهتر است، چرا که دم و بازدم عمیق می شود. در تای چی تمریناتی که به بدن آسیب برساند وجود ندارد و با تمرینات نباید باعث گرفتگی و فشار در رگ ها شوید.

شاید از این نوشته هم خوشتان بیاید: از ذن چه یاد می‌گیریم؟