ضیافت حالاست
سفرة کاغذ پهن، قدح مُرَکب پُر
اشتهایت چه شد قلم؟
بنوش
به نوشتن درآ
ای تشنة ایام محبس، برقص بر این سرد سفید لغزنده.
پ.ن با طعم کاغذ کاهی : هزاردستان میبینیم و در لذت غوطه میخوریم . دیالوگ های حاتمی تکرار نشدنی هستن .
یادش بخیر رضا تفنگچی ، مفتش ، خان حاکم
بعله ...
خان حاکم !
