خودتو دست کم نگیر،به کسی هم اجازه نده دست کم بگیردت!

گفتم:هنوز تو قسمت خدماتی اداره تون کار می کنی؟

گفت:یادته گفتم هر جوری شده گواهینامه پایه یکم رو می گیرم تا از قسمت خدمات برم قسمت ترابری، راننده بشم؟

گفتم:آره!گواهینامه پایه یک گرفتی؟

گفت:گرفتم.انصافاً خودت می دونی کسی که توی هفت جدّ و آبادش یه نفر ماشین سنگین نداشته،چقدر براش سخته که گواهینامه ماشین سنگین بگیره.خیلی سخت بود.ولی بالاخره گرفتم.

گفتم:آفرین به همتت.ولی اگه یادت باشه وقتی به من گفتی بهت گفتم مطمئنم تو می تونی بگیری.

گفت:آره همون موقع خیلی ها گفتن نمی تونی بگیری ولی تو گفتی می تونی.

گفتم:الان رفتی قسمت ترابری؟بالاخره راننده ماشین سنگین شدی؟

گفت:نه!نامردا نذاشتن!

گفتم:چرا؟چی گفتن؟

گفت:به هر کی گفتم دستم انداخت.حتی اونایی که بهم قول داده بودن اگه گواهینامه پایه یکم رو بگیرم می فرستنم قسمت ترابری.

گفتم:چرا؟

گفت:چه می دونم والّا.هر کدومشون یه جوری مسخره م کردن.یکی شون گفت خاک بر سر اون افسری که به تو گواهینامه پایه یک داده.اون یکی گفت من فکر می کردم گرفتن گواهینامه پایه یک سخته ولی حالا که تو تونستی بگیری فهمیدم خیلی کشک تر از این حرفاست...

گفتم:اونوقت تو وایسادی نگاشون کردی؟

گفت:چکار کنم باهاشون در بیفتم از اداره بندازنم بیرون؟اوضاع کار رو نمی بینی؟

گفتم:تو اینقدر علاقه به رانندگی ماشین سنگین داری.چرا نمیای بیرون،بری روی ماشین کسی کار کنی؟

گفت:رفتم با چند نفر که می شناختم صحبت کردم.ولی اونا ماشینشون رو بهم ندادن.

گفتم:چی گفتن؟

گفت:یکی شون گفت یه میلیارد و نیم اتوبوسم رو بدم دست پنجاه کیلو استخون؟یکی شون گفت این ماشین رو با ارث پدرم نخریدم که بدم تو ببری تو بیابون نابودش کنی!یکی شونم گفت اگه تجربه کار روی ماشین سنگین داشتی،ماشینمو بهت می دادم.ولی آخه من باید یه جایی کار کنم تا تجربه پیدا کنم؟

گفتم:حیف که کاری از دستم ساخته نیست.اگه پول داشتم یه کامیونی،اتوبوسی چیزی می خریدم می دادم بهت روش کار کنی.شکّ ندارم تو بهترین راننده پایه یک دنیا می شی.

گفت:توام اگه داشتی نمی دادی.الکی هندوونه زیر بغلم نذار.

گفتم:ثابت کردن اینکه اگه داشتم بهت می دادم،به این سادگی ها نیست.ولی من الان چند ساله تو رو از دور و نزدیک می شناسم.می دونم چقدر کارت درسته.می دونم چقدر امانت داری.می دونم دوست داری پول تمیز ببری برای زن و بچه ت.برای همین شکّ ندارم اگه تموم سرمایه م یه ماشین سنگین بود و اون رو باید دست کسی می سپردم،فقط می سپردمش به تو.

گفت:ممنون تو خیلی به من لطف داری.تنها کسی هستی که داری با حرفات بهم دلگرمی می دی.

گفتم:نه!چه لطفی.دارم حقیقت رو می گم.

گفت:حالا تو جای من بودی چه کار می کردی؟

گفتم:من جای تو بودم با این حرفا قالب تهی نمی کردم.تموم سعی خودم رو می کردم تا بالاخره به هدفم برسم.یه چیزی رو برادرونه بهت می گم گوش می کنی؟

گفت:بگو،گوش می کنم.

گفتم:خودتو دست کم نگیر،به کسی هم اجازه نده دست کم بگیردت!

گفت:باشه.

گفتم:از اون باشه های الکی نگیا.سعی خودت رو بکن.

گفت:باشه!

گفتم:حالا به من بگو اهل فیلم دیدن هستی؟

گفت:شبا که می رم خونه اینقدر خسته ام که مثل جنازه نقش زمین می شم.ولی روزای تعطیل چند تا فیلم از تلویزیون می بینم.

گفتم:فلش بیار چهار تا فیلم خوب برات بریزم.بشین ببین.امّا قول بده سرسری نبینیشون.

گفت:دستت درد نکنه.خارجی ان یا ایرانی؟

گفتم:خارجی ان ولی دوبله دارن.

گفت:اسمشون چیه؟بگو شاید دیده باشم.

گفتم:اسماشون«لباس غواصی و پروانه،پای چپ من،نقطه کور و اعجوبه»هست.قبلاً دیدی شون؟

گفت:چیزی یادم نمیاد.گمون نکنم دیده باشم.موضوع این فیلما چیه؟

گفتم:این فیلما نشون می دن که ما توی هیچ وضعیتی نباید خودمون رو دست کم بگیریم و به هیچ کس هم نباید حق بدیم که ما رو دست کم بگیره.فیلم لباس غواصی و پروانه، سرگذشت واقعی یه روزنامه نگار فرانسوی هست که یهویی می ره توی کُما،بعدش که به هوش میاد فقط پلکای چشماش کار می کنه ولی با کمک همین پلکای چشماش تجربه های زمون بیماریش رو می نویسه.فیلم پای چپ من،داستان زندگی یه فرد واقعی به نام کریستی براون هست که وقتی دنیا میاد فلج مغزیه و فقط پای چپش کار می کنه.ولی همین آدم موفقیت های خوبی رو توی نقاشی و نویسندگی کسب می کنه.فیلم نقطه کور،قصه زندگی واقعی یه پسر سیاهپوست هیکلی نام مایکل اوهر هست که توی یک محلّه فاسد به دنیا میاد و در یک خانواده بزهکار.خیلی ها فکر می کردن به جایی نمی رسه.ولی همین آدم با حمایت یه خانم مهربون می شه یکی از ستاره های فوتبال آمریکایی و به شهرت و ثروت فراوونی می رسه.فیلم اعجوبه هم حکایت یه پسر بچه هست که مبتلا به سندرمیه که صورتش شبیه آدمای معمولی نیست.»

گفت:فکر کنم خیلی غمگین باشن،نه؟

گفتم:شاید اولی یه کم غمگین باشه ولی مطمئنم با مشاهده سه تا فیلم دیگه شاید گاهی غمگین بشی،ولی کلی هم می خندی و حالت خوب می شه.

گفت:اگه اینجوری باشن که حتماً می بینم.

گفتم:ای کاش همه مردم ما حداقل یه بار با دقت این چهار تا فیلم رو می دیدن.باور کن به خوندن صد تا کتاب اخلاق و روانشناسی می ارزن.

گفت:کی فلش بیارم این فیلما رو برام بریزی؟

گفتم:فردا ساعت هشت شب،فلش بیار برات بریزم تا جمعه بشینی سر فرصت ببینیشون.

سه مطلب قبلیم:

آخرین پست های منتشر شده در چالش حال خوبتو با من تقسیم کن را بخوانید.

«هیچ نبشته نیست که به یکبار خواندن نیرزد.»ابوالفضل بیهقی