وقتی می خوایم خودمون رو بکشیم، اصلاً یادمون نمیاد که یه روزی، یه چیزایی توی این دنیا وجود داشتند که حال ما رو خوب می کردند. اصلاً یادمون نمیاد که یه صداهایی توی این دنیا بودند که ما دوستشون داشتیم. پس بیایید با هم قرار بذاریم اگر خدای نخواسته یه روز خواستیم خودمون رو بکشیم، دوباره به این صداها، گوش بدیم. چند دقیقه بیشتر که وقتمون رو نمی گیرند! ولی خدا رو چه دیدی؟ شاید بتونند ما رو دوباره به زندگی، علاقه مند کنند!
صدای زیبای آدمیزاد:
صدای سنتور مرحوم مشکاتیان:
صدای خنده ی بچه:
صدای باران:
صدای ریزش آب:
صدای طبیعت:
صدای فلوت:
صدای بلبل:
صدای کبک در میان کوه و صحرا:
صدای استکان نعلبکی:
صدای ریختن چای:
صدای موتور:
این ها صداهایی هستند که بنده خیلی دوستشون دارم. برای همین هم اینا رو پیشنهاد دادم. شاید صداهایی که شما دوستشون دارید، با این صداها از زمین تا آسمون، فرق کنند. پیشنهاد شما چه صداهایی هستند؟ شما فکر می کنید گوش دادن به چه صداهایی می تونه یک نفر رو از کشتن خودش منصرف کنه؟
نکته: موضوع مسابقه تیرماه ۹۹ یا ماهنامه ی دست انداز(شماره ی ۱۵): «مغازه ی زندگی!»
کتاب «مغازه ی خودکشی» اثر «ژان تولی» رو خوندید؟ همون کتابی که توش یه زن و شوهر، به مردمی که قصد خودکشی دارند، ابزار خودکشی می فروشند؟! شما می تونید از همین حالا یک مطلب تحت عنوان «مغازه ی زندگی!» بنویسید. توی این مطلب بنویسید که اگر قرار باشه یه مغازه احداث کنید که توش ابزار زندگی بفروشید، چه ابزارهایی می ذارید که بتونه کسی که قصد خودکشی داره رو به زندگی برگردونه؟ یه نفر که تصمیم گرفته خودش رو بکشه ولی هنوز تردید داره، میاد مغازه تون و شما قراره بهش پیشنهاد بدید که مثلاً قبل از اینکه خودت رو بکشی، این صداها رو گوش بده!، این فیلما رو ببین!، این کتابا رو بخون!، این عکسا رو ببین!، این حرفا رو بشنو!، این...! و بالاخره یه جوری طرف رو به زندگی امیدوار کنید. در این که شما توی این مغازه چی می خواید بفروشید و چه جوری می خواید طرف رو به زندگی برگردونید، کاملاً آزاد هستید. قالب نوشته هم آزاده. داستان، طنز، جدّی، شوخی، هر جوری که دلتون خواست مطلبتون رو بنویسید. برید ببینم می تونید طرف رو یه جوری به زندگی برگردونید!
دو مطلب قبلیم:
حُسن ختام: اعتماد به نفس که داشته باشی، اراده که به خرج بدی، حتی اگر سندروم داون هم داشته باشی، از پس نشدنی ترین کارها بر خواهی آمد.
پیشنهاد می کنم این فیلم خیلی خوب و دیدنی رو با خیال راحت و در کنار خانواده تون ببینید. مطمئنم می تونه حالتون رو خوب کنه.
دوستان عزیز و دلبندم!
از این که این چند وقت با حاشیه هایی که درست کردند و کردم، اذیت شدید، معذرت می خوام. قول می دم حداقل تا یکماه آتی، نه کارت زرد، نه گلایه و نه هیچگونه نقدی، منتشر نکنم. قول می دم دوباره به ریل برگردم و فعلاً تا اونجایی که از دستم بر میاد، حالتون رو خوب کنم. یا علی.
دو مطلب بعدیم:
