شعر"تاریکی"

طعم تلخ و عبوس گیج هجوم شاخه های پاییزی

پای خیس درختان مهر سکوت بر دهان زده از لرز و ترس

و وحشت خرامیده رفتگان ابدی

سارق موانع خشم جمعی

و چهره ی نگاه در مقابل سکون

و فراموشی حزن و جهان پهناور یاس و فغان

درد در میان می‌گذرد

و سرد است

و ذرات معلق هوا در میان عبور فراخوان شباهنگام عصیان زده ای می جهند

و با لرز سلامی دوباره میگویند به تاریکی

~مانا