قصه ی زندگی

اینروزها بیشتر دلم پیش آدم های معمولی گرمه

همونایی که بی ادعان

همونایی که چاییم سرد میشه پیششون

همونایی که سعی میکنند قبل از اینکه حرفی را بزنند فکر کنند

یهویی حرف نمیزنند

همون آدم هایی که در ظاهر روشنفکر و موفق به نظر نمیان

ولی خیلی خوب درک میکنند

نه اوناییکه تا بهت برسن چون که میترسند دست روی ضعف هاشون بزاری، از ترس به خیال خودشون دست روی ضعف هات میگذارند غافل از اینکه ضعف های خودشون را نمیتونند بدوشونند،

دلم زندگی کردن با آدم های معمولی بی شیله پیله میخواد،اوناییکه ادعای مذهبیت و مدرن بودن را ندارند....