ماه من!
به خیالم سری بزن...
دلم برای قصه‌هایت تنگ است...
دوباره برایم لالایی بخوان!
روح انگیز می‌خوانی...
اما خودمانیم
قصه گوی خوش صدای من!
به زحمت می‌افتادی اگر فقط در خیالاتم کنارم می‌ماندی؟
حداقل آنجا ترکم نمی‌کردی!
ماه شیرین زبان من!
حالا بگو! دیگر برای چه زندگی کنم؟
حالا که حتی رویایت را ندارم...
با ذوق کدام لبخند از خواب برخیزم؟
می‌بینی؟
این بار که به خواب می‌روم...
دیگر روشنایی روز را نخواهم دید!
_کمند
