در حماسه‌های یونان باستان مانند ایلیاد و ادیسه، شاهد جابجایی‌های زمانی و روایت داستان به صورت غیر خطی هستیم.
همچنین، در برخی از متون مذهبی مانند تورات و قرآن نیز می‌توان نمونه‌هایی از روایت‌های غیر خطی را مشاهده کرد.
در قرون وسطی، استفاده از روایت‌های غیر خطی در ادبیات رواج کمتری داشت.
با این وجود، برخی از نویسندگان مانند جفری چاسر در رمان‌های خود از تکنیک‌های غیر خطی مانند داستان‌های درونی و جابجایی زمانی استفاده می‌کردند.
در دوران رنسانس، رمان‌های متعددی با روایت غیر خطی به نگارش درآمدند.
یکی از نمونه‌های برجسته این دوران، رمان دن کیشوت اثر میگوئل د سروانتس است که در آن از تکنیک‌های مختلفی مانند جابجایی زمانی و داستان‌های فرعی در هم تنیده استفاده شده است.
در قرن نوزدهم، رمان‌های متعددی با روایت غیر خطی به نگارش درآمدند که به دلیل نوآوری و خلاقیت در روایت داستان، جایگاه ویژه‌ای در ادبیات جهان دارند.
برخی از نمونه‌های برجسته این دوران عبارتند از:
این رمان داستان کاپیتان ایهاب و سفر او برای شکار نهنگ سفید را روایت می‌کند.
ملویل از تکنیک‌های مختلفی مانند جابجایی زمانی، روایت‌های درونی، و نمادگرایی برای خلق یک روایت غیر خطی و پیچیده استفاده می‌کند.
این رمان حماسی داستان چند خانواده روسی را در دوران جنگ‌های ناپلئونی روایت می‌کند.
تولستوی از تکنیک‌های مختلفی مانند جابجایی زمانی، روایت‌های متعدد، و دیدگاه‌های مختلف برای خلق یک روایت غیر خطی و پانورامیک استفاده می‌کند.
در قرن بیستم، استفاده از روایت‌های غیر خطی به طور فزاینده‌ای رواج پیدا کرد.
برخی از نمونه‌های برجسته این دوران عبارتند از:
این رمان داستان یک روز از زندگی لئوپولد بلوم در شهر دوبلین را روایت می‌کند.
جویس از تکنیک‌های مختلفی مانند جریان سیال ذهن، جابجایی زمانی، و تناقضات روایی برای خلق
این رمان داستان خانواده بوئندیا را در دهکده‌ای خیالی به نام ماکوندو روایت می‌کند.
مارکز از تکنیک‌های مختلفی مانند جابجایی زمانی، روایت‌های دایره‌ای، و اسطوره‌شناسی برای خلق
اهمیت روایت‌های غیر خطی:
روایت‌های غیر خطی به نویسندگان اجازه می‌دهند تا داستان را به شکلی خلاقانه‌تر و پیچیده‌تر روایت کنند.
با استفاده از این تکنیک‌ها، نویسندگان می‌توانند به لایه‌های عمیق‌تر روان شخصیت‌ها نفوذ کنند، به مفاهیم فلسفی و اجتماعی بپردازند، و تجربه‌ای منحصر به فرد برای خواننده خلق کنند.
در طول تاریخ، نویسندگان متعددی از این تکنیک‌ها برای خلق داستان‌های خلاقانه و پیچیده استفاده کرده‌اند.
در قرن بیستم، استفاده از روایت‌های غیر خطی به طور فزاینده‌ای رواج پیدا کرد و به یکی از تکنیک‌های رایج در ادبیات مدرن تبدیل شد.
