بیست و سه اسفند چهارصد و سه

قطعا هیچ جای منتی سر هیچ‌کسی نیست که چقدر خسته‌ام یا نایِ استفاده کردنِ بیشتر از این، از عضلات بدنم را ندارم. تنها خواستم بگویم که دارم به آن چیزهایی که برای اهداف کاری‌ام می‌دیدم، می‌رسم. گمانم بعضی شب یا روزها، تنها رسالتی که از نوشتن بر دوشم است، اینست که فقط بنویسم. بنویسم: « دارم حرکت می‌کنم! » همه‌چیز سر جای خودش ؛)