خوگیری به لذت چیه؟ چطور سریع لذت نبریم؟

سلام این نوشته حاصل یادداشتی از کتاب فلسفه رواقی بود که تو کانال شخصیم ازش نوشته بودم و یادم افتاد که تو ویرگول نذاشتم پارسال و احتمالا امسال بیشتر بنویسم از این نوع یادداشت ها

خوگیری به لذت پدیده‌ای هست تو زندگی که بعد از رسیدن به چیزی که می‌خوایم اتفاق میوفته و اون جایگاه اون چیز که سالها شاید منتظرش بودیم از چشممون میوفته و عادی میشه و یک چیز بهتر می‌خوایم و اون موقع‌ست که تو چرخه سیری ناپذیری میوفتیم و اینجاست که ما نباید بزاریم عادی بشه و حتی گاها باید سعی کنیم معکوس کنیم این فرآیند رو

مثال

۱- تو رابطه مرد یا زن رویایی‌مون رو پیدا می‌کنیم و بهش میرسیم بالآخره، اوایل مست لذت‌های رابطه‌ایم اما بعد مدتی فکرمون مشغول به کم کاستی‌های همدیگه هست و بجایی رسیدیم که داریم تو فکر و خیال‌مون به یک رابطه تازه فکر میکنیم

۲- یه زمانی تو خواب می‌دیدیم تو فلان عنوان شغلی یا پروژه باشیم بعد از سال‌ها تلاش آروم و لاکپشتی بالاخره رسیدیم و خوشحال میشیم اما بعد مدتی شروع میکنیم که حقوقم کمه، قدر توانایی من دونسته نمیشه و...

چرا باید خوگیری به لذت رو کنترل کنیم؟

پس ما فهمیدیم اگر میخوایم تو چرخه سیری ناپذیری نیوفتیم باید کاری انجام بدیم اما خب شاید بخواین بدونید اگر سیری ناپذیری رو ادامه بدیم چی میشه ؟ جواب، عدم احساس رضایت همیشگی هست که وجودت رو گرفته و هیچ‌وقت هم نمی‌تونی اونو کاملا ارضا کنی و نتیجه‌اش هم افسردگی و غمگین بودنه .

پس ما باید یاد بگیریم چیزی‌هایی رو بخوایم که الان داریم و میخوایم باز هم دوست‌شون داشته باشیم و راه حل این موضوع اینکه فقط فکر کنید، فکر به نبود اون چیزی که براتون عادی شده، و اتفاقات ناگواری که ممکنه پیش بیاد قطعا می‌تونه به این موضوع برای ما که توانایی لذت بردن نداریم دنیا جای شگفت انگیزی بشه

بچه بشید

وقتی به از دست دادن داشته‌هامون فکر می‌کنیم می‌تونیم دوباره اون‌ها رو کشف کنیم با احساس قدردانی از اون‌ها توانایی لذت بردن از اون‌ها رو هم تو خودمون زنده کنیم، جمله‌ای که بخوام در خلاصه این متن بگم اینه بچه بشید، وقتی بچه‌ایم راحت می‌تونیم بگذریم و همه چی شگفت انگیز و تازه‌اس و راحت‌تر می‌شد از عادتی منع‌مون کنن ( دیدین بچه‌ها رو راحت میشه اسگول‌شون کرد و چیزی رو ازشون گرفت)

مثال ملموس‌تر و جمع بندی

مثال‌های ملموس‌تر بزنم: یجورایی این فکر کردن به از دست دادن، بدون هزینه جانی و مالی به‌ ما کمک میکنه مثلا دیگه نیاز نیست بمیری تا بفهمی ارزش زندگی رو، فکرکردن به روزی که هوا آلوده‌ست می‌تونه باعث شه از حس و لذت یه نفس عمیق تو هوای خوب لذت ببری از مسافرت و طبیعتی که میری لذت ببری و..‌.

این نوشته یکی از مباحث این کتاب هست که توصیه میکنم بخونید