نوشتن کولهپشتی سال همیشه برام مثه ورق زدن فصلهای کتاب میمونه. این حس رو دارم که خب بالاخره این فصل تموم شد و میتونم یه استراحت کوتاه کنم و بقیهی کتاب رو بخونم. وقتی کتاب رو میبندم یه سری چیزایی که خوندم رو هی توی سرم میشنوم. نوشتن کولهپشتی اون چیزاییه که از یک سال یادت میمونه.
چیزهایی که از امسال به سال بعد میبرم؟
تمرکز روی کیفیت (به جای کمیت): امسال خیلی زیاد به کیفیت چیزها و افراد زندگیم توجه کردم و سعی کردم بیشتر از کمیت و «بیشینیه کردن» هر چیزی، به عمق برم و تجربه جالبی بود. مشتاقم که سال بعد هم این روند رو ادامه بدم.
زندگی بیرحم است: بزرگترین تلنگری که امسال بهم زد این بود. اینکه زندگی واقعا بیرحمه و مثل یک ساعت پرتوان مسیر خودش رو میره. ممکنه باهات بدرفتاری کنه. شرایط رو یهو جوری عوض کنه که اصلا انتظارش رو نداری و مجبوری یهو باهاش تعامل کنی. امسال چندبار در موضوعات کاری و یک بار در موضوعات شخصی با این ماجرا برخورد داشتم. بیرحمی زندگی رو به عنوان یک فکت به سال بعدی میبرم که جدیتر باشم و چیزهای کوچک رو دست کم نگیرم.
افراد دروازهبان (گیت کیپرز - Gate Keepers): یه سری آدم توی زندگی تو هستند که وقتی یه مشکل بزرگتر از خودت رو باهاش درگیر میشی یا گرهی کار توسط خودت باز نمیشه میری سراغشون. من به اینکه گیتکیپرهای درست و معتمدی در زندگی دارم به خودم افتخار میکنم. امیدوارم مراقب این روابطم باشم. ازشون خواهش میکنم که یک سال دیگه هم کنار من باشن :)
دیالوگهای شفاف و باز: من تلاش کردم امسال خیلی راحت تر از قبل با آدمها دیالوگ کنم. صریح و شفاف باشم و اصطلاحا با مشکلهای ارتباطی شب نخوابم که یادم بره و بعد بزرگتر بشه. روی همهی روابطم تاثیر خوبی داشت که سریع و درست و به موقع مشکل یا نگرانی رو منتقل کنم و درخواست کنم که صحبت کنیم. البته به بلوغ ارتباطی و طرف دوم هم خیلی بستگی داشته و چندباری هم نتیجه خیلی دردناک ولی درست بود.
پذیرش رنج و غم: بین رنج و ملال هم یک پاندول وجود داره! این دفعه قسمت وسط پاندول میشه سرمستی که لحظهای کوتاه پس از پایان رنج یا اندکی بعد خروج از ملال به سوی چالش! اینو هی باید هر روز به خودم یادآوری کنم که پاداش زندگی رنجه! رنج باعث رشد، بهتر شدن و زنده موندن میشه.
واقعی بودن: تلاش کردم امسال بیشتر از همیشه واقعی باشم. برای خودم و برای اطرافیانم. اگه حسی دارم یا چیزی در درونم جریان داره، بیرونم هم شکلش باشه. این کمک کرد که بتونم پذیرش بیشتری داشته باشم به حسهام. دوری از شبکههای اجتماعی هم حاصل و تشدید کننده این موضوع بود. اینکه مثلا یه روزی که از زمین و زمان غصه داری، با یه استوری شادی نمیتونی حال خودت رو بهتر کنی، ولی میتونی کسی که غصههات رو شنیده رو ناراحت کنی. واقعی موندن رو به سال بعدی میبرم و بیشترش میکنم.
یه لحظهای که در زندگیم خیلی معنا داشتم
چه چیزهایی رو در امسال باقی میگذارم؟
زندگی در لحظه نیست: این هم یکی از چیزایی که امسال فهمیدم. زندگی مثه یه پاندول بین گذشته و آینده است. یک لحظهی وسط فقط از لحظهی حال عبور میکنه. بیشتر اون لحظه شبیه به حواسپرتیه. ما ناچاریم بین آینده و گذشته سرگدون باشیم و اندکی فرصت برای بودن در حال داریم. این یکی از چیزاییه که امسال فهمیدم. فکر کنم کلیشهی «در لحظه زندگی کن» رو در امسال باقی بذارم. به قول بهرام نورایی در آهنگ لمس:
رویاهات می کشنت جلو / خاطراتت می کشنت عقب چی می مونه ازت؟ / یه چیزی میشی به عمق افکارتو به طول زندگی
اثری از سایه منصور
سهم ۵۰-۵۰ در روابط: همیشه این موضوع یادم میره که در یک ارتباط تو ۵۰٪ ماجرایی. اگه ۱۰۰٪ خودت رو بذاری یعنی ۵۰٪ درصد کلی از رابطه رو تکمیل کردی و باز هم نیازمند این هستی که طرف مقابل هم تلاش کنه. اگه تلاش کنی ۵۰٪ اون طرف رو پر کنی داری کار اشتباهی میکنی که در آینده مثل یک سیل همهی حسهای بد نظیر قدرنشناسی، ناکاملی، ناکافی بودن و ... رو به سمت خودت میاری. خلاصه همیشه سعی کن صدت رو برای رابطههات بذاری ولی یادت باشه که کل این ۱۰۰ برای ساید خودت باشه.
شاید در پایان یک رابطه کاری یا عاطفی که درست کار نکرده به این نتیجه برسی که کاش صدم رو نمیذاشتم چون نتیجه این شد، یادت باشه که صدت رو گذاشتن یک وظیفهی زیبا و وارسته است که بعدتر میتونی به خودت افتخار کنی و دینی به گردن خودت نداشته باشی!
سال بعد رو چطوری میگذرونم؟
سال بعدی برام، مخصوصا در این نقطه از سال، یک سال مهم دیگست! سالی که دستاورد خیلی از کارهایی که انجام دادم رو مشتاقم توش ببینم. پس سعی میکنم مراقبت بیشتری از لحظاتش داشته باشم:
سعی میکنم روتین خوبی از جنس سلامت بدن، ورزش و سلامت روان داشته باشم و اگه از دستش دادم سریع و متعهدانه بهش برگردم.
سعی میکنم تمرکز بیشتری رو در کارهایی که دارم به خرج بدم.
سعی میکنم که ظرافتهای جهان رو بیشتر درک کنم و آمیختگیم با هنر رو بیشتر کنم.
سعی میکنم که روابطم رو توسعه بدم و هم به کمیت و هم به کیفیتشون توجه ویژه و اساسی بکنم.
سعی میکنم مثل سال پیش یادم بمونه که زندگی دوی سرعت نیست و یک ماراتن استقامتیه.
سعی میکنم آدم ارزشمند و جالبی برای اطرافیانم باشم، هم به خاطر خودم و هم به خاطر اونها! :))
شعار محبوبم از برند کمپر
همراه امسالم، مثه سالهای پیش
از شما ممنونم که #کولهپشتی امسال رو خوندین. برای خودتون کولهپشتی بنویسید. کولهپشتیهای دیگه رو بخونید. خیلی تجربه جالبی خواهد بود.
علاقهمند به تجربهها و چیزهای تازه، در پی ایجاد تغییر برای بهتر بودن - پیروی مکتب والای «مریتوکراسی» یا همان «شایستهسالاری» - | www.Dastyar.io | www.Eskandari.io
