کجا رفته‌ای ای عشق؟
شاید شعری شده‌ای در دفتری سفید
شاید در منظومهٔ کلامی گم شده‌ای
شاید پشتِ لبان بسته‌ای محبوسی
شاید هم فریفتهٔ واژهٔ دروغ شده‌ای
نکند در بستر خیانت خفته باشی
کاش شرمگین رفاقت باشی
کاش رفیق نجابت باشی
نکند اسیر واژهٔ تقدیری!
مصلوب قداست نباشی،
شاید هم تغییر هویت دادی
به واژهٔ دیگری
شاید هم بی‌واژه شده‌ای
بی انتها
