واقعا چرا کتاب می خونیم؟
اگر مطالب قبلی را نخواندید حتما بخوانید...
خب حالا بریم به ادامه سریال چرا باید کتاب بخوانیم؟!
گاهی واقعا متوجه یک حس عجیبی میشم
خیلی راحت می تونم نظرات مخالف را متوجه بشم یا انتقاد پذیر باشم
حدسم اینه که چون کتابهای زیادی خوندم و تقریبا همشون با طرز تفکر من مغایر بودند
و خب طبیعتا دائم خودم رو در معرض نقد و اصلاح قرار می دادم
و این باعث می شه خیلی در برابر مخالفتها گارد نگیرم و صرفا به عنوان یک نظر هم بپذیرم
و این یک حسن خیلی بزرگ برام محسوب میشه
حالا یه سوال
واقعا نویسنده ها از کجا می دونن چی بنویسن ؟
یا چه تصوری از لحظه ای که در حال نوشتن پیدا می کنن؟
مثلا در ذهنشون چی می گذره وقتی یک جمله ای را می نویسند؟
آخه گاهی وقتها متن هایی را می خونم و باورم نمیشه یک انسان با چنین قدرتی بتونه یک نفر که سهله میلیونها نفر رو با قانع کنه به یک حرف و یا نظریه ای ...
واقعا چطوری یه سری چیزها به ذهنشون میرسه ؟
حالا جدا از اینها واقعا حیف نیست خودمون رو از دانستن این طوفانهای فکری محروم کنیم
و کتاب نخونیم؟
وقتی با یک نویسنده ای همراه می شم و از کتابش خوشم میاد
باورم کنید غرق در شادی میشم به طوری که شب و روز فکرم میشه اون کتاب
و حتی میرم دنبال بقیه کتابهای اون نویسنده
واقعا چطوری انقدر راحت می نویسن در صورتی که شاید برای نوشتن یک جمله ش روزها و شبها بیدار ماندند
تا بتونند به بهترین شکل ممکن بنویسند؟
