صرف نظر از صنعتی که در آن هستید یا نوع کسب و کاری که دارید، مشارکت یک ابزار قدرتمند برای همه مالکان کسب و کار های کوچک است. روش های مختلفی که در همکاری با افراد و کسب و کار های دیگر به کار می گیرید، به شما کمک می کند تا کسب و کار خود را به سطوح جدیدی توسعه دهید. همچنین، همکاری می تواند علاقه و لذت شما را در کسب و کار خودتان افزایش دهد. از مزایای مشارکت در کسب و کار می توان به موارد زیر اشاره کرد:
دستاورد های عصر اطلاعات منجر به تحول در مراقبت های بهداشتی، آموزش، سرگرمی، عادات خرج کردن، الگوهای فکری و غیره می شود. روند مشارکت برای توسعه و نوآوری نیز از پیشرفت فناوری سود برده است.
امروزه شرکت ها تحت فشار افزایش رقابت، چرخه عمر کوتاه تر محصول و افزایش ریسک، مزایای مشارکت با همکاران را درک می کنند. به عبارت دیگر، امروزه منطق همکاری به طور مداوم در حال تغییر و ارتقا است. چشم انداز، مکانیسم های حفاظتی و مأموریت کسب و کار ها با همکاری تغییر می کند.
اگر هنوز این پرسش را دارید که چگونه کسب و کار خود را توسعه دهیم؟ و در عین حال هنوز متقاعد نشده اید که مشارکت واقعاً ارزش صرف زمان و تلاش کردن را دارد، پنج دلیل برای اهمیت آن در توسعه کسب و کار کوچک ارائه می دهیم.
شما می توانید در کسب و کار کوچک خود دچار روزمرگی شوید و فراموش کنید که ممکن است راه های بهتری برای انجام امور، تکنیک های متفاوتی برای امتحان کردن و ابزارهای جدیدی وجود داشته باشد که همگی می توانند در وقت و هزینه شما صرفه جویی کنند.
در حالی که می توانید وبلاگ ها، مجلات و کتاب ها را برای الهام گیری مطالعه کنید، اما بدون برقراری ارتباط، به اشتراک گذاری و بحث، این اطلاعات مزایای چندانی برای شما ندارد. برای کسب دیدگاهی تازه، تحریک خلاقیت، بررسی عینی اطلاعات دریافتی و افزودن زمینه جدید به داده هایی که جمع آوری می کنید، باید از ذهن خود خارج شوید.
فراتر رفتن از آنچه انجام هر روز می دهید و می بینید، می تواند برای شما الهام بخش باشد و به شما کمک کند به روشی جدید فکر کنید.
کارآفرینان موفق علاقه به ملاقات با افراد جدید و ایجاد فهرستی از همکاران دارند. موفقیت در کسب و کار مستلزم آن است که به طور مداوم با همکاران ارتباط برقرار کرده و اتحاد ایجاد کنید. تصور کنید اگر برای همیشه به شبکه سازی و فروش تنها با یک گروه از مخاطبین ادامه دهید، چگونه کسب و کار شما در آینده افت خواد کرد.
البته ممکن است همه ارتباطات شما منجر به مشارکت نشود، اما هر بار که به بررسی احتمالات مشارکت با یک شخص یا کسب و کار می پردازید، در حال گسترش شبکه خود هستید.
یکی از بزرگ ترین مزایای مشارکت، فرصت یادگیری است. در واقع، هر تعاملی که شما با فردی خارج از حلقه نزدیکان خود می کنید، می تواند منجر به آموزش چیزی ارزشمندی به شما شود. از آنجایی افراد نیاز دارند که تخصصشان در مهارت ها روز به روز بیشتر می شود، مشارکت به یادگیری بیشتر در محیط کاری کمک به سزایی می کند.
برخی از موفق ترین مشارکت ها و همکاری های میان کارآفرینان، شامل دو فرد حرفه ای است که دو مجموعه مجزا از مهارت ها، دیدگاه ها و نقاط قوت دارند. وقتی میان این دو همکاری بر قرار می شود، مطمئناً این افراد در فرصت های بزرگ یادگیری قرار می گیرند.
بسیاری از فعالیت ها در روابط مشترک کاری شامل تقسیم و مشارکت فکری، کار عملی و گاهی اوقات هزینه ها است. اگر با کسب و کار دیگری همکاری می کنید و بخشی از این مشارکت شامل تقسیم هزینه های توسعه و بازاریابی می شود، پس شما می توانید بودجه خود را دو برابر کنید و هزینه ها را کاهش دهید.
پس اگر همه طرف های درگیر در مشارکت به طور مساوی سرمایه گذاری کنند، شما می توانید مطمئن شوید که در مشارکت می توانید سود بیشتری در مقایسه با استفاده از منابع خود به دست آورید. به عنوان مثال، ممکن است شرکت شما فضای یک غرفه تجاری را با یک شریک مکمل به اشتراک بگذارد. این کار می تواند ترافیک بیشتری از مشتری را جذب کند و منابع متنوع تری را در اختیار بازدیدکنندگان غرفه قرار دهید.
دلیلی وجود دارد که جمع سپاری (یعنی تقسیم یک کار بین گروه بزرگی از افراد) بسیار محبوب است. قدرت انکارناپذیری در اعداد وجود دارد. اگر یک نفر نتواند کاری را به تنهایی انجام دهد، دو یا سه یا چند نفر ممکن است بتوانند آن را به راحتی انجام دهند. به آخرین مشکل دشواری که در کسب و کار خود با آن روبرو شده اید فکر کنید. هنگامی که دچار مشکل می شویم، اکثر ما بلافاصله سراغ یک شریک، مربی یا منبع قابل اعتماد می رویم که به ما کمک می کند. وقتی دیدگاه ها و تجربیات جدیدی را در نظر بگیرید، نتیجه نهایی اغلب فراتر از چیزی است که در ابتدا قصد داشتید به آن برسید.
مشارکت می تواند منجر به سودآوری بیشتر همکاران شود. نمونه هایی از دستاورد های برد-برد را برای شما ارائه می دهیم:
یکی از سازمان های تشریفات عروسی در کالیفرنیای ایالات متحده با میزبانی از کترینگی که امکان نمونه برداری از غذاهایش را فراهم می کرد و هم زمان با معرفی برنامه ریزان عروسی، عکاسان، گل فروشان و متخصصان مکان یابی محلی، به یک فروشگاه با ارزش برای زوج ها تبدیل شد.
باشگاهی، با تبدیل به نمایشگاه فروش تجهیزات ورزشی یک برند مشخص هم هزینه خرید دستگاه تناسب اندام را برای خود کاهش داد و هم فروشنده تجهیزات ورزشی شانس بیشتری برای فروش داشت به خاطر اینکه به راحتی تجهیزاتش قابل تست کردن توسط افراد بود.
کافی شاپی، در ورودی خود منظره ای زیبا از نمایشگاه گل های زینتی ایجاد کرده بود، و در حالی هزینه ای برای ایجاد این فضا نپرداخته بود به تبلیغ یک گل فروشی همسایه خود می پرداخت.
خبر خوب این که با فکر خلاقانه، مشارکت در کسب و کارهای کوچک لزوماً به زمان یا سرمایه گذاری مالی قابل توجهی نیاز ندارد.
در این بخش به شرح مختصری از چهار نوع اصلی مشارکت برای توسعه کسب و کار که امروزه برای ما شناخته شده است (اتحادها، پورتفولیوها، شبکه های نوآوری و اکوسیستم ها) می پردازیم.
اساسی ترین و قدیمی ترین نوع همکاری برای توسعه و نوآوری، اتحاد استراتژیک است. اتحاد های استراتژیک توافق هایی بین دو یا چند شرکت مستقل هستند که به طور موقت منابع و اقدامات خود را برای رسیدن به اهداف استراتژیک مشترک خود ترکیب می کنند.
اتحادها در دهه های 1970 و 1980 میلادی اهمیت پیدا کردند. شرکت های چند ملیتی در فناوری اطلاعات (IBM، مایکروسافت، اپل)، نیمه رساناها (اینتل) و بیوتکنولوژی (روژ، ژنتک، الی لیلی) با محدودیت های منابع داخلی خود مواجه بودند. در نتیجه، آن ها شروع به بهره برداری از دارایی های خارجی در دسترس برای افزایش رقابت پذیری و رسیدن به اهداف پیچیده کردند. دلایل اصلی مشارکت در یک اتحاد استراتژیک با تضمین نوآوری مستمر عبارتند از:
در اتحاد استراتژیک، همکاری به معنای ایجاد مقررات رسمی و قانونی است که به شرکت ها اجازه می داد تا تأثیری بالایی بر همکاران خود داشته باشند. مبادله فناوری، پروژه های مشترک و سهم برابر در پروژه های مشارکت برای نوآوری و توسعه مورد استفاده قرار می گیرند.
نوع دوم مشارکت که امروزه نیز اغلب مورد استفاده قرار می گیرد، پورتفولیو است. با درک مزایای ایجاد اتحاد، شرکت ها اکنون علاقه مند هستند که منافع خود را برای مدت طولانی تری حفظ کنند. به این ترتیب، برای اتحاد ها مدیریت مرکزی ایجاد شد و به این ترتیب پورتفولیوها جایگاه خود را به دست آورد.
شما در مدیریت پورتفولیو بهترین شیوه های بدست آمده از اتحاد را استخراج می کنید و سپس آن را در داخل کسب و کار خود توسعه می دهید.
در شرکت های بزرگ داروسازی تشکیل پورتوفولیو های قوی یک سنت است. در روز های آغازین این صنعت، شرکت های بزرگ اغلب با شرکت های کوچک بیوتکنولوژی همکاری می کردند تا به شکلی مؤثر و کارآمد اختراعات و علوم مورد نیاز را به کار ببرند.
البته در ابتدای این نوع مشارکت ها مناقشات زیاد بود زیرا شرمت بیوتکنولوژی کوچک اغلب احساس می کردند که شرکت های بزرگ منابع کلیدی آن ها را می دزدند. اما با ادامه همکاری مدل های مدیریت پورتفولیو باعث موفقیت این نوع مشارکت برای توسعه کسب و کار بود.
در مجموع، مدیریت پورتفولیو با محبوبیت مواجه شد و تبدیل به شیوه ای جدید برای مشارکت ها شد. مدیریت پورتفولیو در ادامه دیدگاه «هم آفرینی» را ایجاد کرد که در ادامه به آن خواهیم پرداخت.
نوع سوم مشارکت کسب و کار ها برای توسعه و نوآوری، شبکه سازی است. شبکه ها شامل گروه هایی از شرکت ها هستند که اهداف تحقیق و توسعه مرتبط با محصولات، خدمات، فرآیندها یا مدل های کسب و کار را به اشتراک می گذارند.
مشارکت با استفاده از ساختارهای شبکه ای در واقع توسعه ای از اتحادها و پورتفولیوها هستند. با ارائه مدل شبکه سازی برای مشارکت کسب و کار ها ارتباط میان شرکت ها افزایش، میزان سخت گیری ارکستراسیون شدت و رقابت برای بقا کاهش یافت.
امروزه تأمین کنندگان، رقبا و حتی مشتریان می توانند به روش های جدید و شگفت انگیز در فرآیند نوآوری و توسعه سهیم باشند. همچنین، شرکت ها دیگر نگران مدیریت همکاری ها و روابط در مشارکت نیستند. شبکه ها عمدتاً برای موارد زیر استفاده می شوند:
چهارمین و پیشرفته ترین نوع همکاری برای توسعه و نوآوری، اکوسیستم است. امروزه نمونه های بسیار موفقی از اکوسیستم ها که منجر به توسعه و نوآوری در کسب و کار ها شده اند وجود دارد.
هنوز تعریفی کامل و پذیرفته شده از اکوسیستم وجود ندارد، اما می توان گفت اکوسیستم ها روابطی بلندمدت هستند، مقررات و شرایط آن ها می توانند خود به خود تنظیم می شوند (مانند اکوسیستم های طبیعی) و وابستگی های پیچیده ای در این بین شرکا وجود دارد.
اکوسیستم ها شبکه های بهم پیوسته ای از شرکت ها و نهادها هستند که توانایی های خود را حول مجموعه ای از فن آوری ها، دانش یا مهارت های مشترک به اشتراک می گذارند و در عین حال تکامل می دهند. هم زمان با مشارکت و آن ها در رقابت برای توسعه محصولات و خدمات جدید هستند.
در مدل مشارکت اکو سیستم، شرکت ها چشم انداز و سرمایه گذاری مشترک دارند. خدمت به یکدیگر، کمک به یکدیگر در ایجاد ارزش، تعهد به یکدیگر، و دنبال کردن استراتژی ها و اهداف مشترک از مهم ترین هنجار های مشارکت هستند.
در یک راهنمای سریع به شما می گوییم که برای ارزیابی امکان مشارکت قبل از شروع آن اقدامات زیر را انجام دهید. ابتدا از خود بپرسید:
اگر با ارزیابی شما مشاهده کردید که واقعاً همکاری لازم است، موارد زیر را بررسی کنید:
در حالی که در مشارکت برای توسعه در کسب و کار شریک خود را انتخاب می کنید به این موارد فکر کنید:
در این مقاله به بیان مدل های مشارکت برای توسعه کسب و کار ها پرداختیم. از اولین اتحادهای استراتژیک در فناوری اطلاعات و داروسازی گرفته تا اکوسیستم های امروزی در حمل و نقل، خرده فروشی، و خدمات آب و برق، شرکت ها و همکارانشان برای حل مشکلاتی گرد هم می آیند که هیچ یک از آن ها به تنهایی قادر به حل آن نیست.
یک نکته بسیار مهم! همکاری برای همه قابل استفاده نیست. قبل از تصمیم گیری برای سرمایه گذاری در ایجاد اتحادها، پورتفولیوها، شبکه های نوآوری یا اکوسیستم های پیچیده، یک شرکت باید از خود بپرسد: "آیا این ابزارها هدف را توجیه می کنند؟" به عبارت دیگر، "آیا مشارکت برای نوآوری با اهداف استراتژیک شرکت من مطابقت دارد؟".
فرایند توسعه محصول جدید چیست؟
توسعه محصول جدید (به انگلیسی: New Product Development، با مخفف NPD) مجموعه ای از فرآیندهای طراحی، مهندسی و تحقیقاتی است که برای ایجاد و عرضه محصول جدید به بازار استفاده می شوند.
هم افزایی بالقوه یعنی چه؟
هم افزایی بالقوه (به انگلیسی: potential synergies) اصطلاحی است که برای سود مالی بالقوه ای که از طریق ترکیب فعالیت شرکت ها به دست می آید، استفاده می شود. این مفهوم در ادغام شرکت ها مفید و در فعالیت های مشارکت بین شرکت ها مضر است.
ارکستراسیون کسب و کار چیست؟
درست مانند یک ارکستر که برای مدیریت بخش‌ها، افراد و فرآیندهای مختلف به یک رهبر نیاز دارد. ارکستراسیون کسب و کار رهبری است که اطمینان می دهد همه اجزا به طور مؤثر با هم کار می کنند تا تأثیر تجاری را به حداکثر برسانند.
