الهام صباغی·۷ سال پیشخوشایندی حزین رهسپار شدننمیتوانم آن چه در ذهن دارم را به زبان بیاورم. موقع گفتن، کلمات کمرنگ می‌شوند و کم ارزش. تو گویی باد آنها را با خود می‌برد و زمان آنها را محو می‌کند. اما برایت می‌نویسم. احساسم را در نوشتار به بند می‌کشم تا واژه‌ها دلچسب شوند و در یاد...
الهام صباغی·۷ سال پیشاز دل بستن نگو که گسستن را بر بام ها طبل می‌زنند [چند صندلی خالی در نیمه تاریکی. دو تن، یکی کتاب و یکی من، زیر تنها نور لکه‌ای صحنه]- «آنها سه تن‌اند که می‌میرند؛ یکی برای ظلمش، یکی برای مکرش، و یکی برای عدالتش!»
