جان کلام که نه رئیس جمهورمان و نه بسیاری از هموطنانمان از آن خبر دارند آنست که از نظر توسعه سیاسی و اجتماعی، افغانستان بسیار از ایران پیشرفتهتر است.
صادق زیباکلام - تمسخر آقای روحانی در قبال «انتخابات الکترونیک در افغانستان» بیش از آنکه در پی تمسخر آن کشور باشد، ناشی از تصور باطلی است که بسیاری از ایرانیان از جمله رئیس جمهورمان در مورد آن کشور دارند مبنی بر اینکه افغانستان کشوری عقب مانده است.
این تصور خطا ناشی از پناهندگی میلیونها افغانستانی در ایران و اشتغالشان به کارهای یدی میباشد. آوارگی میلیونها افغانستانی در خارج از کشورشان بیش از آنکه ناشی از عقبماندگی کشورشان باشد محصول ناامنی، جنگهای داخلی و صد البته حضورِ طالبان است. البته در افغانستان به واسطه چهل سال جنگ و ویرانی بسیاری از زیرساختهای توسعه همچون، صنایع مدرن، نیروگاهها، حمل و نقل، راه آهن و این دست اقدامات صورت نگرفته. از این بابتها ایران از افغانستان بسیار جلوتر است. ضمن آنکه ما بیش از یکصد سال هم هست که از درآمد سرشاری بنام نفت و گاز برخوردار بودهایم که آنها یک سنت آن را هم نداشتهاند.
اما جان کلام که نه رئیس جمهورمان و نه بسیاری از هموطنانمان از آن خبر دارند آنست که از نظر توسعه سیاسی و اجتماعی، افغانستان بسیار از ایران پیشرفتهتر است. زنان، بعنوان مثال، در افغانستان از نظر سیاسی و اجتماعی وضعیت بهتری از زنان در ایران دارند؛ دست کم در مناطقی که زیر نظر حکومتِ مرکزی است. در افغانستان یک دوجین رادیو و تلویزیون غیر حکومتی و خصوصی وجود دارد که یکی از آنها هم در ایران وجود ندارد. آزادی بیان، آزادی مطبوعات، آزادی احزاب و تشکلهای سیاسی و مدنی مستقل از حکومت، امکان انتقاد از حکومت و مخالفت با آن و مفاهیمی از این دست قابل مقایسه با ایران نیست. انتخابات در افغانستان بمراتب آزادتر از انتخابات در ایران است. در افغانستان نهادی بنام شورای نگهبان و نظارت استصوابی، جلوی شرکت منتقدین حکومت در انتخابات را نمیگیرد. درست است که در انتخابات اخیرشان در حدود پانزده درصد رای دادند، اما مشارکت پایین در نتیجه نبود امنیت، تهدیدات جدی طالبان، اختلافات قومی، قبیلگی و محلی بود تا عدم تمایل مردم برای شرکت در انتخابات.
هیچکس ادعا نمیکند که دمکراسی در افغانستان حتی در مناطقی که زیر نظرحکومت مرکزی است بی عیب و نقص است. اما در مقایسه با ایران، افغانستان میتواند سرش را خیلی بالاتر بگیرد چون نه کسی به اتهام «تبلیغ علیه نظام» یا «تشویش اذهان عمومی» در آن کشور در زندان به سر میبرد، نه روزنامهای به این اتهامات بسته شده، و نه حکومتشان آنگونه که با معترضین آبانماه در ایران برخورد شد، با معترضینش برخورد میکند. ۱۰بهمن۱۳۹۸