یکی از قاب‌های ثبت شده توسط عکاسان خبرنگار؛ پس از بُرد تیم ملی فوتبال ایران، در مقابل عراق و صعود به مرحله نهایی جام جهانی 2022 قطر؛ قرارگرفتن عابدزاده پسر در آغوش عابدزاده پدر بود. صحنه‌ای که برای خود من، بسیار خوشایند و غرور‌آفرین بود.
انتشار این عکس در فضای مجازی و اظهار‌نظر کاربران، واکنش‌های زیادی به همراه داشت.
از جمله این بحث تکراری که:
بهترین دروازه بان تاریخ ایران، احمدرضا عابدزاده بود یا مرحوم ناصر حجازی؟
مناظره‌ای که در لحظاتی به دعوا و توهین تبدیل می‌شد!
این اتفاق، مجالی شد برای مطرح کردن موضوعی که مدت زیادی، ذهنم درگیر چگونه مطرح کردنش بود. یعنی:
جایگاه احساسات در تصمیم‌گیری
بسیاری از ما فکر می‌کنیم در زمان تصمیم‌گیری، نباید احساسات‌مان را لحاظ کنیم.
آیا این طرز فکر درست است؟! ......خیر
پس باید احساسی تصمیم گیری کنیم ؟!.......بازهم خیر
بالاخره چی؟! چه کنیم؟! احساسی تصمیم بگیریم یا نگیریم ؟!
اما جواب صحیح : احساسی تصمیم نگیریم، بلکه احساسات را لحاظ کنیم.
و این لحاظ کردن احساسات دقیقاً چه معنی‌ای داره ؟!
اجازه بدین این‌طور به قضیه انتخاب، بین این دو عزیز، نگاه کنیم:
اگر الان یک بازی در پیش داشته باشیم و برای درون دروازه تیم، قرار باشه دروازه‌بان انتخاب کنیم، مسلماً به شرایط بازی و نکات فنی نگاه می‌کنیم:
مثلاً به این قضیه توجه می‌کنیم که کدوم یک، شوت‌های راه دور؛ رو بهتر مهار می‌کنه یا روی سانترها، خروج بهتری داره؟ یا در تک‌به‌تک شدن‌ها، عملکرد بهتری داره؟ یا کدوم یک، پنالتی‌گیر بهتریه؟
بعد به تیم مقابل نگاه می‌کنیم و می‌سنجیم برای مقابله با نحوه بازی و با توجه به چیدمان نفرات و شیوه‌ای که تیم حریف در حملاتش بکار می گیره، کدوم دروازه‌بان برای بازی با اون تیم مناسب‌تره؟
ولی اگر اصلاً بازیی در کار نیست و صرفاً قرار به انتخاب از روی عملکرد است، آن‌وقت باید به معیارهای دیگه‌ای نگاه کنیم:
مثلاً این‌که هر کدام در چند بازی کلین‌شیت داشته‌اند و چند درصد بازی‌های‌شان با کلین‌شیت، به اتمام رسیده؟
یا به این نگاه کنیم که در حضور کدام مدافعان، موفق به کلین‌شیت کردن شده‌اند؛ در کنار مدافعی مثل استاد‌اسدی یا مدافعی مثل سید جلال حسینی موفق به کلین‌شات کردن شدند!
یا در مقابل کدام فوروارد، گل کمتری دریافت کرده‌اند. در مقابل مهاجمی مثل فرهاد مجیدی یا مهاجمی مثل علی دایی ؛ یا حتی این‌که تیمشان در مجموع چقدر قوی بود؟! و اصلاً فرصت حمله‌ای به تیم مقابل می‌داد یا نه؟!
مثلاً در تورنمنت چهارجانبه امجدیه دو گل دریافت کرده یا در بازی جام‌جهانی مقابل آلمان؟
من اگر قرارباشه با پوششی شبیه به یکی از این دو عزیز به مهمانی برم، با تمام احترامی که برای آقای عابدزاده قائلم، انتخابم مرحوم حجازی‌ست؛ چون بسیار شیک‌پوش و خوش‌تیپ بود و از پوشیدن شلوارهای پاکو پاچه‌گشاد در زمان ایشون، خبری نبود.
اگر قرار باشه امضای یکی از این دو عزیز، را به‌عنوان یادگاری نگه دارم، مسلماً امضای آقای عابدزاده را انتخاب می‌کنم، چون خاطرات عبور از سدّ استرالیا و رفتن به جام‌جهانی 98 برام تداعی میشه.
با همه‌ی این‌ها، انتخاب شما بین یکی از این دو - به‌عنوان بهترین دروازه‌بان ایران - معمولاً بدون توجه به لزوم تفکیک مطالب بالا و با توجه به مواردی مثل موارد زیر تعیین میشه:
- شما استقلالی هستید یا پرسپولیسی؟
- شما از کدام دوران خاطرات فوتبالی دلنشین‌تری داری؟ ( دهه چندی هستید)
- زندگی غیر ورزشی کدام یک از این دو نفر، برای شما جالب توجه‌تر است؟
- از نظر شما کدام‌یک از این دو خوش تیپ‌تر و شیک‌پوش‌تر بودند؟
و مواردی از این دست،که به اصل موضوع نمی‌پردازه و بیشتر احساسات و عواطف شما رو تحت‌تأثیر قرار میده. (یعنی تصمیم گیری احساسی )
لحاظ کردن احساسات یعنی:
میتونین برای خوندن مطالب بیشتر، به اینستاگرام و یا سایت ما سر بزنین. ما رو هم از نظرات خودتون، مطلع کنین.
« هومن عمویی »
