قدرت کلام معجزه قرن است. معجزه ای که میتونه حال گوش شنونده رو خوب کنه و گوینده رو در ذهنش به مقصد برسونه. من میخوام راجع به قدرتی بُرنده تر از شمشیر به نام کلام بنویسم که به قول ما ایرانی ها با زبون میشه مارو از لونه بیرون کشید.
در این مقاله مخاطب هدف من صرفا کارمندها در موقعیت شغلی های مختلف هستند که قرار است خواسته هاشون رو در قالب خواسته شخصی، خواسته ای در راستای پیشرفت شرکت یا ایجاد یک بخش جدید در آن شرکت بیان کنند. من از اسم بَزمِ مَنِش برای درک این مقاله استفاده کردم، چونکه قرارِ درباره شش مورد با نام های بررسی موضوع، زمان، موقعیت مکانی،میزان صدا، نحوه بیان و شرایط روحی صحبت کنم.
شما قرار است در یک ضیافتی به نام بزم با منش رفتاری، خواستتونو بیان کنید. اینجا قرارِ با مثال و چند پیشنهاد مسیرو جلو ببریم. پس با من ایمان پاکراه همراه باش.
لطفا با کامنت گذاشتن در این مقاله، تعاملو بیشتر کنید و اگه سوالی در ذهنتون ایجاد شد، سوال از شما و پاسخ از من. من هم سعی میکنم در کوتاه ترین زمان پاسخگوی شما باشم.
اگه قرارِ موضوعی رو با مدیرت در میان بذاری، حتما قبلش تحلیل و آنالیز فراموش نشه. تحلیل و آنالیز باعث میشه که اعتماد به نفس بیشتری داشته باشی و از نتیجه اون موضوع مطمئن تر بشی.
فرض کن میخوای درباره افزایش حقوق، پیشنهاد اضافه شدن یک بخش جدید، تغییرات سازمانی، تیم سازی یا هر موضوع دیگه ای با مدیرت صحبت کنی. قبلش تحلیل فراموش نشه. مطمئن شو که پیشنهادت برای افزایش حقوق دلیلی داره یا نیاز به انگیزه بیشتری برای افزایش حقوق داری و قرار این موضوع یا موضوعاتی با مثال های پایین رو با مدیرت در میان بذاری.
· پیشنهاد اضافه شدن بخش خدمات پس از فروش برای محصولاتی که میفروشید.
· نیاز است که یک مدیر منابع انسانی داخل تیمتون داشته باشید.
· کارمندی در فرایند اجرای کار خللی ایجاد میکنه و میخوای این موضوع رو با مدیرت در میان بذاری.
· یا حتی میخوای استعفا بدی.
اگه قرارِ موضوعی را با شخصی در میان بذاری حتما به تمام سوالات احتمالی که فکر میکنی از تو پرسیده میشه رو براشون جواب پیدا کن و سوالارو از خودت بپرس و جواباش هم خودت بده. یعنی اینجا نقش کارمند و مدیرو خودت بازی کن. بعد که از تمام احتمالات مطمئن شدی، برو سراغ مراحل پایین که قرار برات بیشتر توضیح بدم.
تایم اداری یک شروع و یک پایانی دارد. به نظر من هر خواسته ای باید در زمان اداری بیان شود. اما چه موقع؟ من فرضو بر این میگیرم که تو یک مدیر موفق داری. یک مدیر موفق در زمان شروع روز کاری برای خودش برنامه هایی داره که از پیش تعیین کرده و تا موقعی که اون هارو به سرانجام نرسونه ذهن پذیرایی برای شنیدن حرف های تو نداره. بهترین زمان برای این مدیر بعد از ناهار است که خستگیشو با صرف ناهار کم کرده و یک بازه ریکاوری برای شروع دوباره کارش است.
البته پایان کار هم میتونه زمان مناسبی باشه ولی به اون روز کاری مدیرتون دقت کنید که روز سختی نداشته باشه که از روی خستگی حرف های شما رو گوش کنه.
اما اگه فکر میکنی که مدیر موفقی نداری و خودتو موفق میدونی، سریعا از اون شرکت بیا بیرون و شأن خودتو بالاتر ببر.
همانطور که در بالا گفتم، موقعیت مکانی بهتره که در همان محیط اداری باشه. اما در کدام قسمت از محیط؟ این موضوع به معماری شرکت شما مرتبطه، اینکه چه اتاق هایی دارید. اتاق بازی، سیگار، جلسه، اتاقی برای صرف ناهار یا ...
به نظرم بیان یک درخواست در یک اتاق بی طرف باشه بهتره. اما گاها در اتاق خود مدیر یا کارمند عنوان میشه و پایان خوبی هم داره. اما اینجا من نظر شخصی خودمو میگم و پیشنهاد میکنم در یک اتاق سومی این خواسته بیان بشه. چونکه هر فردی در اتاق خودش سلطه و اعتماد به نفس بیشتری داره و امکان رفتار متفاوت به دلیل سلطه گری وجود داره. اما اگر در یک محیطی متفاوت از اتاق طرفین بیان بشه، حس بهتری داره و به قضیه نگاهی متفاوت تر میشه.
من معتقدم که محیط کار و همکاران ما، خانه و خانواده دوم ما هستند. (البته امروزه خیلیا در دنیای مجازی این موضوع رو نقص میکنند و مدعی هستند که خانواده دومی به نام همکار وجود ندارد، اما به نظر من اشتباهه و من همچنان یک نگاه سنتی و دُکونی به بازار دارم.) از شروع زمان اداری تا پایان کار همدیگرو میبینیم و تقریبا شناخت کافی نسبت به روحیه همدیگه داریم. بعضی از روزها حال خوشی نداریم و دوست نداریم درباره موضوعات مهم تصمیم گیری کنیم یا حرف بزنیم.
اگه قرارِ یک خواسته ای را بیان کنیم به شرایط روحی طرف مقابل در اون روز توجه کنیم، شاید امروز زمان مناسبی نباشه و بهتره خواسته خودمونو در یک روز بهتر که شرایط روحی مناسب تری حاکمه بیان کنیم.
تک به تک کلمات قدرت بسیار بالایی دارند که شاید ما ازش بی خبر باشیم. بفرما، به تَمَرگ و بنشین هر سه یک معنا دارند، ولی این کجا و آن کجا.
چون محور مقاله درباره قدرت کلامه میخوام اینجا مثال های بیشتری بزنم. فرض کنید درباره افزایش حقوق یک خواسته ای دارید و میخواهید این رو با مدیرتون در میان بذارید. به نظر شما کدام یک از لحن های زیر مناسب تره؟
· من با حقوق ماهی 10 میلیون دیگه نمیتونم کار کنم اگه اضافه کردید من هستم در غیر این صورت از فردا نمیام. "تو داری تهدید میکنی و این ضعف مدیریتِ اون شرکتیه که تو به خودت اجازه همچین برخوردیو میدی."
· شرکت رقیب داره ماهی 12 میلیون به کارمندی با موقعیت شغلی من میده، لطفا حقوق من هم زیاد کنید. "حالا لحنت بهتر شده ولی داری مقایسه بدی رو با چاشنی تحقیر و سرکوب انجام میدی."
· من این همه دارم کار میکنم اصلا به چشم شما نمیاد و چرا باید حقوق من با خانم ایکس یکی باشه "تو ارزش کار خودتو داری پایین میاری"
· آقا یا خانم مدیر من پیشنهاد های خوبی برای پیشرفت کار و افزایش درآمد شرکت دارم ولی حقوق من انقدری نیست که انگیزه ای برای گفتنش داشته باشم. "تو داری گروکشی میکنی"
· آقا یا خانم مدیر من تمام تلاشمو در طول روز برای پیشرفت شرکت دارم انجام میدم و هر ایده ای هم که به ذهنم میرسه عنوان میکنم، از شما یک درخواستی دارم و برای اینکه در این مسیر انگیزه بیشتری داشته باشم، میخوام نسبت به افزایش حقوق یک تجدید نظری داشته باشید و این موضوع هم ذکر کنم که اگه این اتفاق هم نیوفته، هیچ کم و کاستی برای کار نخوام گذاشت "شما یک کارمند موفق هستید که نحوه بیان خواسته هاتون با قدرت کلام عنوان کردید"
این موضوع هم لازم به ذکرِ که، پیش فرض ذهنیه من در این مقاله این است که شما در یک شرکت یا سازمانی مشغول به کار هستید که از سطح متوسط به بالایی برخوردار است. بسیار زیاد هستند مدیرانی که این موضوعات رو درک نمیکنند ولی شما خودتون اونجا رو انتخاب کردید و اگه ناراضی هستید، سطح کیفی خودتونو ارتقاء بدید تا در یک محیطی که در شأن شما هست مشغول به کار شوید.
من در آی پی امداد به تمامی نیروهای انسانی عنوان میکنم که قبل از اینکه خودتون در رابطه با افزایش حقوق با من صحبت کنید من خودم این موضوع رو به شما میگم و سعی میکنم یک قدم از شما جلوتر باشم ولی این موضوع یک عمل متقابل به مثله و شما هم نسبت به کارهایی که بهتون محول شده باید مسئولیت پذیر باشید و در حین اجرا ایده پرداز باشید و یک قدم از من جلوتر باشید.
بعضی از آدم ها مظلومن یا مظلوم نما و تمایل دارند که با سَری رو به پایین و تُنِ صدای پایین خواستشون بیان کنند که این موضوع به نظرم اصلا خوب نیست. شما اگه پنج موارد بالارو متوجه شده باشید و استراتژی درستی بر روی تحلیلتون انجام دادید و اطمینان دارید که بیان این موضوع به حق میباشد، پس سرتونو بالا بگیرید و با اعتماد به نفس صحبت کنید، اما فریاد نزنید.
خواسته شما بهتره که در یک سطح صدای متوسط بیان شود و جایی که نقطه عطف موضوع شما را نشان میدهد، باید با صدایی رساتر که لَحن قاطعی دارد، بیان کنید.
· هنر ارتباط موفق در کسب و کار نوشته پاتریک فورسایت و فرانسس کی
· مهندسی بیان از جواد کریمی
