یه چند وقتی هست که دوباره مینویسم ، مینویسم و جایی منتشر میکنم مثل اینجا یا هرجایی مثل اینجا !
خیلی همینجوری و یهویی اومدم یه چیزی بگم :)
گاهی ممکنه پست هایی که زیاد دیده میشن و یا صفحه هایی که دنبال کننده زیاد دارن رو ببینیم و به خودمون بگیم :
یه حس عجیبی کل وجودتو میگیره یه حس شبیه ترکیبی از حسادت ناخواسته ، حس نادیده گرفته شدن ، یه حسی که بهت میگه بین اینا تو هیچی ، پس بکش کنار تا باد بیاد !!!
اما میدونی چیه ؟
بنویس نه برای نمایش و نه برای گرفتن لایک و نه برای جلب توجه !
اگه میدونی حرفی داری ،جرات داشته باش و بنویس، به همین سادگی !
بله که داشتن مخاطب انرژی بیشتری به آدم میده ، بر منکرش لعنت ! اما حواسمون باشه که همین "دغدغه ی
داشتن مخاطب" نشه سدِ راهمون .
پس...
بنویس تا اولین کسی باشی که ندای "منو هم دوست داشته باشید" درونت رو لبیک میگه !
خلاص!
پ ن 1 : تو بنویس اونی که باید بخونه میرسه به دستش !
پ ن 2: این حرفها فقط برای "نوشتن" نیست ، بسطش بده تو تک تک کارات.
