با خودم بسته بودم که هر شب در ویرگول بنویسم. اینجا را بیشتر جایی میبینم که ذهنیات خود را بر روی کاغذ منظم میکنم. احتمالا هم در بلند مدت، میشود سیستم فکری من را از خلال همین نوشته ها درآورد. حتی سیر تفکر و نوع دیدگاه من به موضوعات، جهان بینی من و هر آنچه که به جواد محمودی مربوط میشود.
شاید این که نوشته ها را طبق صحبت های محمدرضا شعبانعلی با نام اصلی خودم منتشر میکنم، نوعی شجاعت و دقت نظر می طلبد و خوشحالم که برون ریزی فکری دارم. گاهی حس میکنم که باید نوشته هایم عمیق و معنادار باشد و گاهی هم نوشته هایم بیشتر در حد خاطره نویسی است.
مثلا الان که میخواهم در مورد این جمعه بنویسم:
صبح ساعت ۱۰ با استاد محمدی سالن مسابقه داشتیم (سالن بهشت). مهدی زینعلی با ماشین ۱۱۱ طوسی عمهاش دنبالم آمد. بعد مجید و مهدی جعفری و سجاد برادر مهدی جعفری هم بودند و دوستش امیر.
از سوی دیگر رضا قدمی هم بود و تا ۱۵ دقیقه مانده به پایان بازی، چهار بر صفر عقب بودیم. اما در یک ۱۵ دقیقه طوفانی بازی با نتیجه یک بر صفر، آن هم با گل ثانیه آخر مجید به سود ما تمام شد.
ظهر بعد از ناهار رفتم خانه آبجی مومنه. سفره ای برای مجلس سفره صلوات سفارش داده بود که تحویلش دادم.
بعد به همراه مهدی و وحید رفتیم جایی بازدید از یک خانه.
و در نهایت رفتم مافیا.
بازی های خوبی بود: رضا قدمی، جواد احمدی، هادی فصیحی و مهدی جعفری هم بودند.
اکنون که دارم این خطوط را مینویسم، سرماخوردگی ام تشدید شده است. پاهایم تب دارد. قرص و کپسول خورده ام و باید زودتر بخوابم. چون فردا باید سرکار بروم.
نمیدانم چرا؟ اما امید در دلم جوانه زده است... حالم امروز خوب هست: هرچند جسمم به سرماخوردگی دچار است و تب! اما حال دلم امروز خوب بود...
دیگر آنکه، دلم میخواهد در یک بیت شعر بخوانم:
چرخ گردون گر دو روزی بر مراد ما نگشت
دائما یکسان نباشد حال دوران، غم مخور
ای دل ار سیل فنا، بنیاد هستی برکند
تا تو را نوحست کشتیبان، را طوفان ام مخور
