در سازمانهای بزرگ، روابط کار زمانی دچار تنش میشود که «اعتماد» و «پاسخگویی» از هم جدا شوند. وقتی کارکنان حس میکنند تصمیمها شفاف نیست، سازوکار رسیدگی مؤثر وجود ندارد، وعدهها تغییر میکند یا سیاستها یکسان اجرا نمیشود، حتی بهترین نظامهای حقوق و دستمزد هم نمیتوانند آرامش ایجاد کنند. نقطهی بحرانی آنجاست که مدیریت تصور میکند با حل کوتاهمدت مسائل، بحران رفع شده؛ اما در واقع فقط آن را پنهان کرده است.
راهحل از بازگشت به اصول ساده شروع میشود: گفتوگوی صادقانه، اجرای بیتنازل مقررات، احترام به کرامت کارکنان و پایبندی عملی مدیران به تصمیماتی که اعلام میکنند. روابط کار محصول فرهنگ سازمان است؛ اگر فرهنگ مبتنی بر اعتماد و عدالت باشد، اختلافات تبدیل به همکاری میشود، نه بحران.
