زمستانِ خشک، دلِ زنده

امروز هوا سرد است، اما هنوز خشک.
آسمان آبی‌ست و ابرها سفید و پنبه‌ای.
بادِ سرد و سوزدار، خشک و تند، مثل شلاق به صورت می‌خورد.
ابرها با شدت باد، هر لحظه شکلی تازه به خود می‌گیرند؛
انگار با چشم‌ها بازی می‌کنند.

درختان به سازِ بادِ سرد و خشک می‌رقصند
و هر لحظه جلوه‌گری می‌کنند.
حتی شاخه‌های خشک و بی‌برگ هم
هنوز جذاب و دلربایند.

زیبایی طبیعت در هیچ زمان و لحظه‌ای پایان ندارد.
کوه‌ها، استوار و محکم،
به شهر رنگ می‌بخشند؛
نقطه‌ی تلاقی کوه و آسمان
و تلالوی خورشید،
شبیه نقاشیِ هنرمندی چیره‌دست است.