تیم کوک ، مدیرعامل اپل ، در یک مصاحبه در سال 2016 ، پنج سال پس از تصدی مسئولیت استیو جابز ، صریحاً در مورد چالش های اداره یکی از شاخص ترین شرکت های جهان صحبت کرد. او اذعان کرد: "یه جورایی کار تنهاییه."
راهبر بودن می تواند نشاط آور، چالش برانگیز ، پاداش دهنده و سرگرم کننده باشد. اما یک جنبه منفی نیز وجود دارد: احساس تنهایی و انزوا. در یک پست Harvard Business Review آمده است که بیش از نیمی از مدیران عامل احساس تنهایی می کنند و 61 درصد معتقدند که این امر مانع عملکرد آنها می شود. انزوای راهبران یک مشکل است.
این امر می تواند به ویژه در مورد راهبران جدید و کسانی که از میان گروه همقطاران برای تصدی یک سمت رسمی راهبری انتخاب می شوند ، صدق کند. بدون شک در اوج بودن می تواند همراه با احساس تنهایی و انزوا باشد. عوامل مختلفی وجود دارد که می تواند در ایجاد این احساس تاثیر بگذارد.
علی رغم پذیرش جمله تیم کوک به عنوان یک حقیقت، و علی رغم مطالعه ای که ذکر شد، تنهایی به عنوان یک موضوع مطالعه توسط دانشمندان علوم رفتاری معنای دقیقی دارد. جان كاچيوپو ، محقق پيشگام در مبحث تنهايی ، آن را به عنوان "ادراکی که به واسطه آن از نظر اجتماعی فرد نگران و مضطرب است" توصيف كرد. این اساساً همان احساس رهاشدگی و طردشدگی است. تنهایی در محل کار یک عارضه اضافی ایجاد می کند. کارکنانی که در محل کار خود احساس تنهایی می کنند ، نه تنها در ارتباط با اطرافیان، بلکه نسبت به سازمانی که در آن کار می کنند نیز احساس قطع بودن می کنند.
با این وجود ، با وجود چالش هایی که مدیران ارشد با آن ها مواجه می شوند، ایشان احساس اضطراب و یا جدا افتادگی از سازمان ندارند. به طور کلی ، آنها همچنین احساس ناتوانی هم نمی کنند، که یکی دیگر از ویژگی های بارز کسانی که از تنهایی رنج می برند. در حقیقت ، یکی از معدود مطالعات دقیق درباره تنها بودن در بالای هرم، نشان می دهد که این احساس مدیر عامل که کنترل سرنوشت خود را در دست دارد یک محافظ در برابر تنهایی است.
همان مطالعه ، انزوا را به عنوان یك مشكل متمایز تأیید می كند ، مشكلی كه تیم كوك نیز آن را لمس كرده است. او می گوید برای جلوگیری از منزوی شدن ، باید دیدگاه های مختلف را درخواست کنید. در غیر این صورت ، می بینید که در یک حباب یا یک اتاق اکو زندگی می کنید.
جدا افتادن از همقطاران. یکی از دلایل رایج زمانی رخ می دهد که شما از میان همقطاران خود ترفیع گرفته اید و اکنون مسئولیت هدایت آنها را بر عهده دارید. دیگر امکان این را ندارید که فقط یکی از اعضای دارو دسته خودتان باشید. اما جدا افتادن از گروه همقطاران می تواند برای حفظ روابطی که برای شما مهم است سخت باشد.
زیر سوال بردن انگیزه ها. همانطور که ممکن است برای یک فرد ثروتمند سخت باشد که بفهمد دوستانش چه کسانی هستند ، پویایی مشابهی نیز در موقعیت های صاحب نفوذ وجود دارد. حتی ممکن است انگیزه های افراد را زیر سوال ببرید. آیا آنها برایتان فنجان قهوه آورده اند زیرا می دانند روز سختی دارید یا چیزی از شما می خواهند؟
احساس گیر افتادن. گاهی اوقات انزوای رهبر می تواند از احساس گیر افتادن در رقابت بین خواسته های مدیریت بالاتر و نیازهای تیم شما ناشی شود. فشار آوردن از هر دو طرف می تواند باعث شود شما احساس کنید در برابر جهان تنها هستید.
تصمیم گیری های سخت. انزوای راهبر همچنین می تواند زمانی اتفاق بیفتد که مجبور شوید تصمیمی غیرمعمول بگیرید. گاهی اوقات راهبری خوب به معنای نه گفتن به افرادی است که دوستشان دارید.
همانطور که تونی بلر می گوید ، "هنر راهبری هنر نه گفتن است ، نه بله گفتن. بله گفتن آسان است. "
احساس تنهایی چه در محیط کار و چه در جامعه یک مشکل واقعی است. تحقیقات نشان می دهد که احتمال مرگ زودرس را 20٪ افزایش می دهد. یکی از معدود مطالعاتی که در مورد محل کار روی "تنهایی کاری و عملکرد کارکنان" تمرکز دارد نشان می دهد که احساس تنهایی باعث تضعیف عملکرد فردی ، عملکرد تیمی و احساس ارتباط بین کارکنان و سازمان آنها می شود.
رهبران و مدیران به طور منحصر به فردی در مبارزه با چنین تنهایی و جایگزینی آن با احساس ارتباط و وصل بودن قرار دارند. ارتباط - بین یک شرکت و هدف آن ، یک شرکت ، و کارمندان آن ، و یک شرکت و مشتریان آن - یک گنج است ، و رهبران حافظ و مباشر آن گنج هستند.
رهبران بطور خاص در مرکز پرورش و رشد اولین ارتباط قرار دارند. در واقع ، ممکن است نقشی مهم تر از راهبری در ایجاد اطمینان از همسویی یک شرکت با یک هدف مشخص و قانع کننده وجود نداشته باشد. راهبران سخاوتمندانه این موهبت را ایجاد می کنند که همه کارمندان بخشی از آن ارتباط و احساس تعلق را حس کنند. رهبران می توانند با تأیید چگونگی تأثیر هر نقشی در هدف یک شرکت ، به جلوگیری از احساس رهاشدگی و کنار گذاشته شدن کارمندان کمک کنند. متعهدترین کارمندان احساس می کنند در دقیقا در وسط چیزها هستند.
قدردانی می تواند مکمل سخاوت به عنوان راهی برای ایجاد ارتباط و مبارزه با تنهایی و انزوا باشد. تحقیقات نشان می دهد که صرف ابراز قدردانی ابزاری قدرتمند در پرورش ذهنیت مثبت است. وقتی به صورت عمدی استفاده شود ، می تواند یک عمل سازمانی تحول آفرین باشد.
پرورش ارتباط باید یک مأموریت اصلی راهبران باشد. وقتی روزانه به آن مأموریت عمل کنید ، انزوای اجرایی خود را کاهش خواهید داد. شما همچنین با تایید اهمیت هر کارمند و هر مشارکتی ، فرهنگی را تقویت خواهید کرد که تنهایی در محیط کار را کاهش می دهد.
برای مبارزه با تنهایی رهبری کارهایی است که می توانید انجام دهید.
به دنبال همقطاران جدید باشید. صحبت کردن با افرادی که در یک سطح با شما صحبت کنند بسیار اطمینان بخش است و متوجه می شوید که در چالش های پیش رویتان تنها نیستید. ببینید چه کسی در سازمان شما در هم سطح نقش راهبری شما است و به این فکر کنید که آیا حمایت خوبی از یکدیگر می کنید یا خیر.
اگر هیچ همتای مناسبی در سازمان شما وجود ندارد ، پس به فکر شرکت در گروه های شبکه سازی باشید که می توانید با دیگرانی که در یک سطح مشابه هستند ملاقات کنید.
همچنین باید اطمینان حاصل کنید که در خارج از کار با دوستان خود در ارتباط هستید. داشتن یک حلقه اجتماعی قوی در خانه می تواند به جبران هرگونه تنهایی که در محل کار احساس می کنید ، کمک کند.
در فرایند کوچینگ، نوبت شماست که به چالش های شخصی خود به عنوان یک راهبر بپردازید و واقعا درباره شما صحبت بشود ، بدون این که ترس از انتقاد داشته باشید یا اینکه به عنوان یک بازنده یا فرد ضعیف شناخته شوید.
به طور شگفت آوری بسیاری از مراجعان کوچینگ وقتی این فرصت را پیدا می کنند که با فردی بی طرف در مورد آنها بحث کنند، به راحتی می توانند مسائلی را که خواب را از ایشان گرفته بود از بین ببرند.
و کلام آخر این که ، راهبری شغلی است که در بطن خود تنها و انزوا را به همراه دارد. اما نیازی نیست که بار همه چیز را خودتان به تنهایی به دوش بکشید.
