قبل شروع: میخواستم یکم در مورد تاریخ روحانیت بنویسم. اما نشد. نیاز به تحقیق بیشتری داره. البته یه کوچولو نوشتم که هنوز در منتشرش نکردم. لینک پیش‌نویس رو اینجا میذارم. اگه کسی خواست بیاد بحث کنیم. اگه کسی کتابی در مورد تاریخ شیعه می‌شناسه، ممنون میشم معرفی کنه.
به این هم سر بزنید: https://t.me/hekmatmotlagh
و اینکه این متن در راستای برنامه اعلامی و در ادامه این متنه.
در این متن ادعا کردم قانون اجبار حجاب حداکثری مانع آزادی روح از قید و بند ظاهره و عامل گسترش بی‌عفتی. الان باید بگم مفاسدی که این قانون ایجاد می‌کنه فراتره: منع عقلانیت و حفظ جهل جمعی، حفظ تفرقه داخلی و ضربه به اصل اسلام و نظام.
البته قوه قضاییه به خیال خودش سعی کرده با هوشمندکردن سرکوب، از این مفاسد (بخصوص دو مورد آخر) جلوگیری کنه. نمیدونم دیدید یا نه، اما دیروز جزئیات جدیدی از لایحه حجاب و عفاف منتشر شد. نکته اصلی این لایحه اینه که در سطح خیابان، نوع سرکوب عوض شده. حکومت خودش به خوبی می‌دونه در سطح خیابان، هر نوع برخورد فیزیکی با افراد به قول خودش بی‌حجاب و بدحجاب ممکنه منجر به یه قیامِ فاقدِ نظمِ دیگه بشه؛ حتی اگه کار به قیام خیابانی نکشه، دو طرف موافق و مخالف نظام با مشاهده چنین برخوردهایی بیشتر از قبل از هم متنفر میشن. برای همین به سرکوب هوشمند روی آورده. سرکوب‌گر دیگه یه آدم مشخص و انضمامی نیست که تو خیابان جلوی فرد رو بگیره و به زور بخواد ارشادش کنه؛ در این لایحه، سرکوب‌گر یه سیستم هوشمنده که دیده نمیشه. برای همین، احتمال درگیری خیابانی پایین میاد.
اما باید بگم زهی خیال باطل. شاید حکومت بتونه با این شکل جدید سرکوب روسری رو به سر زنان برگردونه (که خود این هم جای شک بسیار داره) ولی نفرت درون فرد از حجاب زوری بر سر جای خودش باقی می‌مونه و حتی شدیدتر هم خواهد شد. حکومت با این لوایح مزخرف فقط باعث میشه فرد از درون از اسلام و دستوراتش و مسلمانان و ... متنفر باقی بمونه. این خشم و نفرت در درون فرد منتظر می‌مونه تا بالاخره در یه فرصت مناسب یه راه خروج پیدا کنه (و مطمئن باشید جهل کارگزاران و موافقان نظام این فرصت رو در اختیارش قرار میده).
حکومت با این لوایح آتش (نفرت از دین و تفرقه داخلی) رو خاموش نمی‌کنه، فقط زیر لایه‌ای از خاکستر پنهانش می‌کنه.
البته ممکنه طرح و نقشه حکومت این باشه که فعلا با این لایحه از گسترش درگیری‌های خیابانی جلوگیری کنه و بعد آخوندهاش رو بفرسته به مدارس و دانشگاه‌ها تا حقیقت اسلام و نظام اسلامی رو برای معترضان و مخالفان تبیین کنند.
اما باز هم باید بگم زهی خیال باطل. نظام شاید بتونه حقیقت اسلام و خدا و نظام اسلامی و خانواده و عفت و چیزهایی مثل این‌ها رو عقلانی و با کلام تبیین کنه، اما حجاب حداکثری رو نمی‌تونه و در نهایت، مجبور میشه از زور استفاده کنه و تمام این تلاش‌ها بر باد میره. این فقط مربوط به حجاب حداکثری نمیشه. مسأله مربوط به زنانه. هیچ عقل سلیمی نمی‌پذیره در جامعه‌ای که زن مستقلا قادره در تأمین معاش خودش بکوشه، برای مثال، دیه زن نصف مرد باشه یا اینکه زن در درون خانه گوش به فرمان مردش باشه.
این حرف‌ها رو زدم تا بگم اگه حکومت نخواد در مورد مسائل زنان (که حجاب حداکثری مظهرشه) از حرف زور خودش کوتاه بیاد، در گسترش عقلانیت و عفت و حفظ اسلام و تحقق وحدت ملی شکست می‌خوره. شکست می‌خوره، چون تسلیم حقیقت نبوده و
حقیقت اینه که امروز و در این جامعه فعلی، یه سری از قوانین اسلام تبعیض علیه زن به حساب میاد و برخلاف عقلانیته.
باز هم میگم، این قوانین زمان محمد تبعیض نبودند، امروز تبعیض به حساب میان. به این و این ارجاع میدم.
اما راهکار چیه؟
قانون اجبار حجاب حداکثری و سایر قوانین تبعیض‌آلود علیه زنان به دلیل مفاسدی که ایجاد می‌کنند، باطل‌اند و باید لغو بشن. اما قبلا هم گفتم (به «آیا کشف حجاب حداکثری حرام سیاسی است؟» نگاه کنید)، با توجه به وضعیت روانی فعلی جامعه و جهل هر دو طرف موافق و مخالف نظام، حکومت الان نمی‌تونه این قوانین باطل رو لغو کنه (پس شاید این لایحه برای وضعیت امروز چندان هم بد نباشه)؛ ولی اگه تسلیم حقیقت باشه، تا دو یا سه سال آینده می‌تونه.
تنها کاری که باید بکنه اینه که در همه جا شورا برقرار کنه. در مدرسه و دانشگاه و حوزه و مسجد و صداوسیما یه فضای امن برای مخالفان و معترضان ایجاد کنه تا وارد یه گفتگوی دوستانه و عقلانی با حامیان نظام بشن.
اما برای اینکه شورایی صورت بگیره، حامیان (علی‌الخصوص، فقهای نظام و مقلدان این فقها) وظیفه دارند دو کار رو انجام بدن: اول، عقلانیت اصول دین رو تنها با استفاده از کلام برای مخالفان و معترضان تبیین کنند و دوم، حاضر باشند از هر فرعی که امروز در تقابل با عدالت و عقلانیت و آزادیه، بگذرند.
تنها راهکار اینه که اول، حکومت خودش رو اصلاح کنه.
پ.ن: ببینیم این حکومت چقدر اسلامیه. اسلامی نباشه، هر چقدر هم که ظاهرسازی کنه، بالاخره مشخص میشه. یعنی حتی اگه بتونه با سروسامان دادن به وضعیت معیشتی عدالت اقتصادی رو برقرار کنه و از حجم نفرت و خشم مردم بکاهه، اگه به مسائل زنان رسیدگی نکنه، اسلامی نیست.
