تاثیرگذارترین تعامل گران کسانی هستند که قبل از حرف زدن مکث میکنند و از خود میپرسند:
"چرا دارم دهانم را می گشایم؟"
تا زمانی که ندانیم خواهان چه نوع گفت و گویی هستیم و طرف مقابلمان خواهان چه نوع گفت و گویی است، در موضع ضعف قرار داریم.
شاید بخواهیم توصیه های کاربردی بکنیم اما طرف مقابلمان صرفا بخواهد احساساتش را به اشتراک بگذارد.
شاید ما بخواهیم درباره شایعات حرف بزنیم درحالی که طرف مقابلمان میخواهد برنامه ریزی کند.
اگر نوع گفت و گوی یکسانی نداشته باشیم، بعید است بتوانیم ارتباط برقرار کنیم.
بنابراین هدف اول در گفت و گوی یادگیرانه باید شناسایی نوع مکالمه ای باشد که به دنبالش هستیم و بعد یافتن نشانه هایی مبنی بر اینکه طرف مقابلمان چه میخواهد. این ممکن است به سادگی لحظه ای مکث کردن باشد تا برای خودمان شفاف سازی کنیم که میخواهیم چه بگوییم و آن را به چه نحوی مطرح کنیم.
گفت و گویی یادگیرانه ما را به سمت بهتر توجه کردن، بهتر شنیدن و طریح تر صحبت کردن سوق میدهد.
همچنین کمکمان میکند حرف هایی را ابراز کنیم که ممکن بود ناگفته باقی بمانند. چنین گفت و گویی طرفین را قانع میکند که ما همگی واقعا در پی درک یکدیگریم و راه های ارتباطی را روشن میکند.
اگر گفت و گوی مهمی در پیش داشته باشیم، بهتر است که وقت بگذاریم تا آنچه را میخواهیم بگوییم، فهرست کنیم و تصمیم بگیریم که با چه شیوه ای میخواهیم این حرف ها را به گوش مخاطبمان برسانیم.
از کتابِ خوب "ابر تعامل گرها" نوشته "چارلز دوهیگ"
اطلاعات و مطالب بیشتر
وبسایت: www.mehdisareminezhad.ir
وبلاگ مطالب علمی: saremimethod.viblog.ir
وبلاگ دل نوشته ها: mehdisareminezhad-nevesht.najiblog.ir
آپارات: مهدی صارمی نژاد
اینستاگرام: Mehdi_Saremi_Nezhad
لینکدین: Mehdi Sareminezhad
مقالات علمی: مهدی صارمی نژاد