در این نوشته می خواهیم نَسک دیگری از پارسی میانه به نام اَندرزی اوشنَری داناک (andarz i ōšnar i dānāk) یا به فارسی امروزه اندرزِ اوشنرِ دانا را به شما بشناسانم. اوشنر دانای کیانی که نام وی در اوستا و زبان پهلوی با صفت بسیار دانا و پرخرد آمده است. به روایت دینکرد وی مشاور کی کاووس بوده و به روایت بُندَهِشن وی در زمان همین پادشاه کشته شده است.
بر پایه نوشته ها و گفته های پارسی میانه کی کاووس شاه کیانی وزیری دانا به نام اوشنر داشت، که این مرد همه خردمندی بود و با آموزش های بخردانه خود ایرانیان را پرورش داد، دانایی او دست آویز شد تا کاوس بر هفت کشور جهان دست بیابد. برای دنباله، می توانید دیباچه نَسک برگردان از ابراهیم میرزای ناظر را خوانش کنید.
به گویش پارسی میانه: تنها بند نخست - شاید کمی نادرستی داشته باشد، پس پوزش می خواهم.
پُرسید اَشاکَرد اوشنَری داناک کو اِوَگ تا ۱۰۰۰ ماریگ اِد رای سَخُنی پَد فِرَهَنگ بِ گُو
گویش فارسی امروزی: پنج بند نخست
پرسید شاگرد از اوشنرِ دانا که (از) یک تا هزار، هر ماریک(شماره)، این را به سخنی به فرهنگ بگو
اوشنر گفت: نخست هنر (برای) مردمان، خود نیک (است)
(آن) یک کار (که در) کردن (آن) پشیمانی نه بود، کِرفَه (است)
(آن) یک کار (که در) کردن (آن) مایه ورترین چیز، تخشائی (است)
(آن) یک کار (که برای) مردم فرخ ترین چیز، دانش و دهش (است)
کِرفَه به چَم و همسان واژه ثواب است که در برابر گناه است.
تُخشائی به چَم کوشش است.
استاد روان شاد و زنده یاد بهرام فره وشی در آغاز نَسک خود، فرهنگ فارسی به پهلوی گفته اند که بسیاری از واژگان از یاد رفته پارسی را، که اصل آنها در این فرهنگ یافت می شود، را می توان امروزه به کار ببریم. فارسی میانه مادر فارسی امروزی است و همانگونه که در بالا دید، واژگان امروزی بسیار نزدیک به پارسی میانه است.
پارسی‌گویانِ باستان زبانِ خویش را چه می‌نامیدند؟
اندرز اوشنر دانا - ویکی پدیا فارسی
برگردان نَسک بدست ابراهیم میرزای ناظر همراه با نوشته پهلوی
تنها نوشته برگردان از همان نَسک ابراهیم میرزای
دیگر نَسک های پارسی میانه
درخت آسوریگ یادگاری به پهلوی ولی پس از اسلام
کارنامه اردشیر بابکان یادگار دوران ساسانی
هَچ (hač) واژه ای است در فارسی میانه که همان اَز امروزی است. در اوستایی آن را هَچا می گویند. پس هَچ اَندِرزی اوشنری داناک به امروزه از اندرز اوشنر دانا خوانده می شود.
