زندگی‌های نزیسته!

این روزا خیلی از "زندگی‌های نکرده" صحبت میشه و آدما رو بر حذر میدارن تا جوری زندگی کنن که در آینده حسرت زندگی‌های نزیستشون رو نخورن.
اما چیزی که خیلی راجع بهش صحبت نمیشه حسرت "زندگی‌های کرده" ست.
درسته تو زبان جفتشون رو با حسرت نام‌گذاری میکنن اما چون جفتش یه اسم داره دلیل نمیشه جنسشون هم یکی باشه!
جنس حسرت زندگی‌های نکرده از افسوس و پشیمانی و جنس حسرت زندگی‌های کرده از ترکیب گم کردن و فراق هست.
به قول فاضل نظری: ای عمر چیستی که به هرحال عاقبت؛ جز حسرت گذشته در آینده‌ی تو نیست.
بله؛ این زمان هست که بی‌رحمانه می‌گذرد و برای ما حسرت به یادگار می‌گذارد؛ اما بیرحمی زمان از جنس دلسوزی‌ست؛ اینکه زمان دلش به حال آدمیزادی که به سکون مبتلا شده باشد می‌سوزد. زمان هست تا آدم به نقطه‌ی آسودگی نرسد! تا به حرکتش ادامه دهد.