بولت ژورنال روشی عالی است و به ما کمک می‌کند تکلیفمان را با زندگی روشن کنیم. ذهنمان آرام می‌شود و کمکمان می‌کند در این آرامش برای ساعات فراغت خود بهترین تصمیم‌ها را بگیریم. با ثبت برنامه‌ها می‌توانیم برای برخی از روزهای هفته فعالیت‌هایی را تنظیم کنیم که فقط باب دلمان هستند و شاید سود مالی ندارند و تکلیف دانشگاه و ... هم نیستند.
قسمت اول این یادداشت‌ها را در اینجا بخوانید: بولت ژورنال چیست؟
الزام به برنامه‌ریزی در کنار سودی که دارد یک آفت ترسناک نیز به همراه می‌آورد: تیک نخوردن!
شاید در ابتدا همه‌چیز ساده به نظر برسد؛ کارهای مهم و کم اهمیت خود را ثبت می‌کنیم، از اول صبح یکی یکی آنها را انجام می‌دهیم، چون می‌دانیم در هرروز دقیقا باید چه کاری را به انجام برسانیم از هر ساعت و لحظه‌ای هم استفاده کرده و تا انتهای شب همه را تیک می‌زنیم....
اما هیچ‌وقت قضیه به این سادگی پیش نمی‌رود. کسانی که مثل من مدتی طولانی را در پی برنامه‌ریزی و تنظیم زمان بوده‌اند، خیلی خوب این حرف را درک می‌کنند. همیشه موانعی ایجاد می‌شود که آن تیک‌های قشنگ و مبارک از ما دریغ شوند. و همین نکته بعد از مدتی ما را غرق «خودکم‌پنداری» شدیدی می‌کند.
همیشه لازم نیست اتفاقات بیرونی مانع از به انجام رسیدن فعالیت‌ها بشود. بلکه بسیاری از موانع ذهنی و درونی هستند:
حتی اگر از قبل برنامه ریخته‌اید و زمان کافی هم در اختیار دارید، باید به این نکته توجه کنید که فضای فکری شما در حال حاضر آماده تمرکز کردن روی چه اقداماتی است؟ مثلا اگر مشغول نوشتن یک رمان تاریخی هستید، نمی‌توانید از خود توقع داشته‌باشید بعد از نوشتن مقدار معینی از آن بلافاصله به سمت نوشتن یک مطلب توسعه فردی بروید. یا اگر از صبح تا عصر فعالیت بدنی خاصی نداشتید و اکنون هفته‌هاست که تحرکتان پایین است، اگر در چک لیست خود دو ساعت پیاده‌روی را ثبت کرده‌اید آمادگی مقاومت ذهنی را داشته باشید.
شاید بیست و چهار ساعته بودن یک روز شما را وسوسه کند خودتان را غرق در وظایفی کنید که تمایل دارید انجامشان بدهید. وقتی یک دفترچه لیستی تهیه می‌کنید و صفحات رنگی، جذاب و بلند آن را می‌بینید، وسوسه می‌شوید تمام صفحه را با وظایفی که مدت‌هاست ذهن شما را مشغول ساخته‌است پر کنید. این کار در ابتدا احساس بهره‌وری و مفید بودن به ما می‌دهد. اما توجه نداریم که انجام‌ندادن این وظایف چه ضربه‌ای به پیکر اراده ما می‌زند.
اگر یکی از وظایف امروزتان پختن کیک کاکائویی برای فرزند دلبندتان است، به این فکر کنید که چرا چند روز است انجام این کار را به تعویق می‌اندازید؟ احتمالا بارها سراغ رسپی کیک رفته و از پیچیدگی آن کلافه شده‌اید. شاید آن را چک کردید و فهمیده‌اید جوش شیرین یا کاکائوی تلخ به اندازه کافی ندارید. اگر همچنان وظیفه خود را ثبت می‌کنید و باز هم منتظرید معجزه‌ای شود تا تمام موارد لیست به انجام برسند، به شما وعده می‌دهم که فرزندتان هرگز به کیک کاکائویی و شما به احساس کامروایی نخواهید رسید.
قسمت دوم این یادداشت‌ها را از اینجا بخوانید: بولت ژورنال چه هدیه‌ای به ما می‌دهد؟
روزی که آغاز می‌شود، سرمایه بزرگی برای ما است. اما صرف انجام دادن یک سری فعالیت این سرمایه را به سود نمی‌رساند. مهم است که در آن سرمایه کاری انجام گیرد که ذهن و اراده ما نیز به همان اندازه رشد یابند. پس با نوشتن یک لیست غیرمعقول از وظایف طولانی خود را فرسوده نکنید:
آمادگی ذهنی عنصر مهمی در امر برنامه‌ریزی است. اگر حضور مقاومت ذهنی را پیش‌بینی نکنید برنامه‌ریزی را خواهید باخت. برای مقابله با مقاومت ذهنی باید آن را آماده کنید. مهم‌ترین راه آماده‌کردن ذهن ثبت وظایف مشابه برای یک روز است. مثلا اگر برای کنکور برنامه می‌ریزید درس‌های ادبیات یا عربی را در همان روزی که مشغول مطالعه دیفرانسیل و حسابان هستید نگذارید. یا اگر امروز در چک لیست خود نوشتن یک متن ادبی را نوشته‌اید، اقدام بعدی شما نمی‌تواند مطالعه تکلیف سنگین دانشگاهتان باشد.
در ابتدا به نظر می‌رسد انجام یک پروژه کوچک در هفته حتی سر یک سال هم راه به جایی نمی‌برد. با خود فکر می‌کنیم چطور ممکن است این قدم‌های کوچک برای اهداف بزرگی که در سر ما شکل گرفته‌اند مفید باشد؟ من که می‌خواهم بزرگترین نویسنده قرن بشوم، چگونه می‌توانم با نوشتن یک پست در هفته به این مقصد برسم؟
باور کنید شما ست گادین نیستید و آمادگی ذهنی او را برای به روزرسانی هرروزه وبلاگ ندارید. اما اگر یک پست در هفته را هم جدی نگیرید، در نهایت دستتان خالی خواهد بود. به علاوه تمرکز گوهری است که برای رسیدن به آن باید فعالیت‌های روزمره خود را تنظیم کنید. اگر ذهن خود را ناچار کنیم مدام از یک شاخه به شاخه دیگر بپرد، هرگز در یک مهارت خاص موفق نخواهد بود و نمی‌تواند به چیرگی کامل برسد.
اگر مدت‌هاست تمایل دارید ورزش کنید اما هربار این وظیفه در چک لیستتان تیک نمی‌خورد، مشکلی در انجام آن وجود دارد. نوشتن چک لیست بدون فراهم‌کردن تمهیدات و مقدمات لازم آن، مثل چک بی‌محل است. شما شیک‌ترین مبل یک گالری را انتخاب می‌کنید و با یک ورق چک آن را به دکوراسیون منزل خود اضافه می‌کنید. اما اگر پشتوانه این ورقه یک حساب پر پول نباشد، به دردسر خواهید افتاد.
صرف نوشتن وظایف اولین گام در شکل دادن معجزه است. اما برای تکمیل این پازل باید به آماده‌سازی لوازم شکل‌گیری وظایفمان بپردازیم. گاهی حتی دور از دسترس بودن یک کتاب ما را از مطالعه آن باز می‌دارد. پس اگر در چک لیست برنامه‌های خود خواندن آن را ثبت کرده‌اید از روز قبل کتاب را روی میز بگذارید. (مقدمه‌چینی گاهی به همین اندازه می‌تواند ساده باشد)
مهم‌ترین بخش یک بولت ژورنال ثبت وظایف روزانه است و اگر ما نتوانیم در این بخش به شکلی معقول برنامه بریزیم، خیلی زود آرزوی بولت ژورنالیست بودن را رها خواهیم کرد و از مواهب یک ذهن منظم و آماده محروم خواهیم شد.
در چک لیست روزانه خود:
