مدیران عزیز! صدای رفتارتان آن‌قدر بلند است که کسی صدای حرف‌هایتان را نمی‌شنود.
کارکنان اعمال شما را می‌نگرند و ارزش‌های پیدا و پنهان شما که رفتار و تصمیماتتان را جهت می‌دهد کشف می‌کنند و بر مبنای آن‌ها اقداماتشان را تنظیم می‌نمایند.
مراقبت کنید؛ اگر کلام و عملتان هماهنگ نباشد، حرف‌هایتان را هیچ‌کس به حساب نمی‌آورد و شما را بر مبنای تصمیماتتان قضاوت می‌کند. اگر گفتار و کردارتان همسو نباشد، شما را مدیری ریاکار به حساب خواهد آورد که شایستگی دنباله‌روی را ندارد.
مثلاً، اگر شبانه‌روز مدعی حمایت از نوآوری باشید ولی اجازه بیان و آزمایش نظرات جدید را به هر بهانه‌ای ندهید، حتی خلاق‌ترین کارکنانتان نیز سکوت خواهند کرد؛ یا اگر مدعی قانون‌گرایی و ضابطه‌مندی باشید ولی کار آشناها را خارج از روال جلو ببرید، کارکنانتان نیز چنین خواهند نمود. یا اگر مدعی صراحت باشید ولی انتقادات را نپذیرید، نزدیک‌ترین دوستانتان نیز پنهان‌کار خواهند شد.
خلاصه، مراقب اعمالتان باشید که جهت‌دهنده فرهنگ و شکل‌دهنده آینده سازمانتان است؛ و اگر سخنرانی‌هایتان به کارهایی که می‌کنید نیاید، کسی برایتان تره هم خرد نخواهد کرد.
