چیزی وجود دارد که اکنون در زندگی ام بیش از گذشته ارزش قائل هستم - آن سکوت است. آن لحظه هایی که میلیون ها سوال از من نمی پرسند، آن لحظاتی که واقعاً می توانم صدای باد را در بیرون بشنوم و پرندگان آواز می خوانند، آن لحظاتی که یک تلفن لرزان قطع نمی شود پیدا کردن آن لحظات در دهه بیست آسان است (من از آنها استفاده نکردم)، پیدا کردن آن لحظات به عنوان یک مادر و همسر کمی سخت تر است. در آن لحظات سکوت است که ذهنم را روشن می کند ، با طبیعت و خدا هماهنگی بیشتری پیدا می کنم، احساس آرامش می کنم و به طور معمول ایده جدیدی خواهم داشت یا الهام می گیرم. در دنیایی که به ما می‌گوید همیشه باید متصل باشیم و «انجام» «انجام» «انجام» و «حرف زدن» «حرف زدن»، در اینجا 5راه برای یافتن سکوت در زندگی روزانه‌تان برایتان اورده شده است:
دلیلی وجود دارد که راهبان عهد سکوت می بندند، این است که به خدا نزدیکتر باشند. با ادای آن نذر، یک عمر کار و نماز را تمرین می کنند. بسیاری از افراد مذهبی برای رسیدن به ذهنی خاموش بارها و بارها در سر خود دعا می کنند. راهبان مسیحی دعای عیسی را می خوانند: "خداوندا عیسی مسیح، پسر خدا، به من گناهکار رحم کن." راهبان تبتی با این جمله دعا می کنند: «انشالله همه موجودات شاد باشند و دلایل شادی داشته باشند. باشد که از رنج و اسباب رنج رها شوند.» دعا می تواند بخش زیبایی از زندگی باشد و با تمرین روزانه می توانید آن لحظات سکوت را داشته باشید و ذهن خود را از هیاهوی دنیا آرام کنید.
تنها صدای خدا سکوت است. -هرمان ملویل
یکی از بزرگترین لذت های زندگی من باغبانی است. برای من این یک ارتباط روحی با زمین است و وقتی می بینم چیزی که کاشته ام به سبزی یا گل تبدیل می شود، شگفت زده ام نمی کند. وقتی دستانم در خاک است، سکوت می کنم، ذهنم روشن است، و فکرم به «آخر چه خواهد شد» نیست، بلکه به آن دانه های کوچکی است که در زمین می کارم. شاید باغبانی کار شما نباشد، شاید دوست دارید پیاده روی یا ماهیگیری یا بادبانی یا گلف بازی کنید، چیزی پیدا کنید که شما را به بیرون از خانه می برد و خودتان می توانید از آن لذت ببرید. چیزی که در آن بتوانید بیشتر با طبیعت، درختان، حیوانات، آب هماهنگ باشید. وقتی طبیعت را رصد می کنیم، متوجه می شویم که چقدر بی اهمیت هستیم و چقدر زیباست که بخشی از این اکوسیستم باشیم.
وقتی به جای اینکه بعداً چه بگوییم یا به چه چیزی نیاز داریم فکر کنیم، وقتی روی نفس کشیدن و بازدم عمیق تمرکز می کنیم، می توانیم واقعاً ذهن خود را پاک کنیم. زمانی که بتوانیم به سادگی نفس بکشیم و بیرون بیاوریم، شروع به شنیدن صدای درون، قلب و روح خود می کنیم.
سکوت می تواند هدیه ای باورنکردنی در میان درگیری باشد. چه با همسرتان دعوا کنید یا یک همکار تصمیم بگیرد که با شما "بی ادبی های تصادفی" را انجام دهد، چیزی به جز "خود" شما نمی گوید که باید واکنش نشان دهید. سکوت به شما این امکان را می دهد که آنچه را که طرف مقابل می گوید بشنوید و در مورد آنچه واقعاً مورد نظر است و آنچه واقعاً در موقعیت مهم است فکر کنید. به موقعیتی فکر کنید که در آن به جای سکوت و تأمل، فوراً به آنچه گفته شد با کلمات یا متن واکنش نشان دادید. حالا به آن موقعیت فکر کنید و اگر سکوت می‌کردید چه اتفاقی می‌افتاد - شاید این درگیری به سادگی از بین می‌رفت، زیرا آنقدرها هم مشکل نبود یا شاید صحبت را رها می‌کردید و دوباره به آن بازمی‌گشتید. ذهن روشن تر و افکار بالغ تر.
خردمندان به این دلیل حرف می زنند که حرفی برای گفتن دارند. احمق ها حرف می زنند چون باید چیزی بگویند. -افلاطون
همه ما به خاطر داشتن مکالماتی که در آن «نیمه راه گوش می‌دهیم» مقصریم، به این معنا که موضوع کلی را که دوست یا همکارمان می‌گوید، مدام در نظر می‌گیریم و به این فکر می‌کنیم که بعداً چه می‌خواهیم بگوییم و چه زمانی می‌توانیم وارد آن شویم. این فرصت دیگری است که در آن می‌توانیم سکوت را تمرین کنیم و فقط با دهان خود سکوت نکنیم، بلکه در واقع به مکالمه‌ای که در آن لحظه اتفاق می‌افتد گوش دهیم، نه اینکه طرف مقابل را کنار بگذاریم و فکر نکنیم: «بعد باید چه بگویم؟»
سکوت خوابی است که خرد را تغذیه می کند - فرانسیس بیکن
با هدف صحبت کنید، با کلمات خود چیز خوبی را انجام دهید. وقتی صحبت می کنید چیزی بگویید که الهام بخش است، چیزی که مردم را می خنداند، چیزی که نشان دهنده خرد است، چیزی که نشان دهنده عشق است.
خردمندان به این دلیل حرف می زنند که حرفی برای گفتن دارند. احمق ها حرف می زنند چون باید چیزی بگویند. -افلاطون
