اهداف رژیم توجه

توجه ما از چند طرف مورد تهاجم هست: اول، چیزهای سربار زیادی هست که باید بهش توجه کرد. هرچقدر به تعداد بیشتری بها بدیم، تمرکز بر موضوعات اصلی سخت‌تر می‌شوند. پس اولین و مهم‌ترین هدف، محدود کردن آگاهانه تعداد عوامل حواس‌پرتی‌ست. پس این سوال پیش می‌آید: چه چیزهایی ارزش توجه دارند؟

سوال دوم مربوط به کیفیت هست. در دنیای بینهایت اطلاعات و فرصت‌ها، با دانستن و کار کردن بیشتر رشد حاصل نمی‌شود؛ رشد با تمرکز بالا روی چیزهای کم پیدا می‌شود. پس هدف دوم یافتن منابع و ارتباطات غنی و مقوی‌ست.


هله هوله یا مقوی

اطلاعات هله هوله غیرقابل اعتمادند، سودمند نیستند، مهم نیستند. خانواده ما (بابا و دو تا مامان‌بزرگ‌هام) بنابه عادت همه چیز را برای روز مبادا نگه می‌دارند. این جوری یک انباری در خانه و یکی هم مغزمان برای انباشت اطلاعات «مبادا» داریم. به این عادت وسواس را هم اضافه کنید! خدا را شکر فنگ‌شویی به دادمان رسید و توانستیم نفس بکشیم. من هنوز این عادت اطلاعات جمع‌کنی را در لپ‌تاپم دارم.

اطلاعات هله هوله کوتاه مدت، جذاب، چشمک‌زن، و هیجان‌انگیزند. دقیقا مثل چیپس و کرانچی! ?

اطلاعات مقوی قابل‌اعتماد، ثمربخش و تاثیرگذارند. این جور اطلاعات تحلیلی، عمیق و مایه فکرند. معلوم نیست ما مردها در عکس ستاره‌ها چه می‌بینیم و چه فکری می‌کنیم! از همین جا می‌رسیم به روابط.

روابط هله‌هوله تقریبا ارتباط چهره به چهره ندارند، بدون اعتماد و سودمندی. در مقابل، روابط غنی قابل اعتمادند. من یک راه برای تست میزان اعتماد دارم. از دوستم می‌خواهم مبلغی به من قرض بدهد. نوع واکنش‌ش معلوم می‌کند چقدر رابطه عمیق و ریشه‌دارست. اعتماد را با یک سری فرمول‌ها محک بزنید.

هله‌هوله برای خوشی و دورهمی لازمه. برای فوتبال، چیپس و تخمه و پف فیل می‌چسبه.

بنظرم خلاص شدن از اطلاعات و روابط هله‌هوله از نظر احساسی سخت هست. اطلاعات آسان و جذابی‌ند. مخصوص آخر روز که خسته و کوفته‌ایم، به عنوان جایزه و آرام‌بخش مصرف می‌کنیم. هله‌هوله ها وظیفه کم کردن استرس‌ها و ناامنی‌ها دارند! پس کنار گذاشتن هله‌هوله‌ها یعنی دیدن ترس‌ها، احساسات بد، هوس‌ها و کسالت‌ها.

در مطلب بعدی مراحل رژیم توجه را شرح می‌دهم که شامل این‌ها هستند:

  • پاک‌سازی شبکه‌های اجتماعی
  • انتخاب منابع خبری و ارتباطات خوب
  • زمان‌بندی طفره رفتن‌ها و هوله رفتن
  • اجرا و پریدن در میدان عمل


این متن ترجمه آزادی‌ست از مقاله رژیم توجه به قلم مارک منسن.