معرفی کتاب پرنده به پرنده/ نوشتن و زندگی

این آمیزه‌ای جذاب و متوازن از خاطره‌نویسی، زندگی‌نامه‌نویسی، کتابِ راهنما نویسی و رمان‌نویسی است. هم برای نوشتن است و هم برای زیستن، چرا که نوشتن در زیستن ریشه دارد.

آن لاموت در کتاب پرنده به پرنده/ درس هایی چند درباره نوشتن و زندگی، سعی دارد تا از جزئیات ارزشمندی که در طی سال ها نویسندگی به آنها دست یافته پرده بردارد و تجربیاتش را در قالب طرح داستان در اختیار شما قرار دهد.

یک کتاب خوب برای هنرجویان نویسندگی و داستان‌نویسی لزوما کتابی نیست که آکادمیک باشد، بلکه این حوزه هم مانند هر علم، هنر، فن یا مهارت دیگری نیاز به انتقال تجربه دارد. کتاب پرنده به پرنده از آن لاموت یکی از کتاب‌هایی است که در آموزش نویسندگی تجربه‌ی مولف خود در نویسندگی را به خوبی به خواننده‌ی علاقه‌مند به نویسندگی منتقل می‌کند.

چیزی که کتاب را متمایز می کند، این است که تنها، کتابی دربارۀ نویسندگی نیست و بیشتر شبیه به زندگی‌نامه ای خواندنی است که در آن "لاموت" همانقدر که دربارۀ نویسندگی می گوید دربارۀ زندگی نیز می نویسد.

مطالب این کتاب به سه بخش عمده تقسیم بندی می شوند: بخش اول کتاب شما را با دنیای نویسندگی، بایدها و نبایدها و همچنین اصول و قوانینی آشنا می کند که اگر آن ها را رعایت کنید، مسیر نویسندگی را کوتاه تر و البته اثربخش‌تر طی خواهید نمود.

بخش دوم، مدل ذهنی یک نویسنده را نشان داده و نحوه ی صحیح فکر کردن به موضوعات و مسائل گوناگون را شرح دهد و آخرین بخش بر دیگران متمرکز است. به عبارت بهتر، "آن لاموت" در این بخش به شما نشان می دهد به عنوان یک نویسنده چگونه می توانید از دیگران کمک بگیرید و رشد بهتر و بیشتری را در فعالیت هایتان تجربه کنید.

چرا یک نویسنده باید سوژه‌ی خودش باشد؟

چرا یک نویسنده به هر دلیلی می‌تواند موضوع خود را توجیه کند؟

چرا نویسنده ذاتا باید آدم متفاوتی باشد؟

خواننده با خواندن این کتاب پاسخ این سوالات را می‌یابد. یک هنر بزرگ در نویسندگی همواره در اوج قرار دادن سوژه و مخاطب در عین فراز و نشیب روایت است. اینکه چطور خواننده را برای دانستن اتفاقت بعدی داستان یا نوشته‌ی خود تشنه و مشتاق نگه داریم.

پیام اصلی کتاب این است که نوشتن بیش از آنکه یک حرفه باشد، نوشدارویی برای التیام زخم‌های غیرارادی خاطرات نویسنده محسوب می‌شود.

لاموت شروع‌های غلط در نویسندگی را با این مثال توضیح می‌دهد که نقاشی را به یاد آورده که چیزی روی بوم کشیده و در نهایت متوجه می‌شود این طرح آن چیزی نبوده که در سر می‌پرورانده است. اینکه نقاش کارش را بلد نبوده یا طرحش خیلی افتضاح بوده در اینجا مسئله‌ی اصلی نیست. موضوع آن است که نقشی که او روی بوم آورده اصلا آنچیزی نبوده که نقاش می‌خواسته است.

در نویسندگی هم همینطور است. آنچه که از دل برآید لاجرم بر دل نشیند، به شرط آنکه نویسنده بتواند آنچه در دلش می‌گذرد را روی کاغذ بیاورد و پرده از ضمیر پنهانش بگشاید.

قسمت هایی از کتاب پرنده به پرنده:

«سی سال پیش برادر بزرگ‌ترم، که آن وقت ها ده سالش بود، در تلاش بود که مطلبی دربارۀ پرنده ها بنویسد و برای این کار سه ما هم وقت داشت. سه ماه گذشته بود و حال دیگر موعد تحویل کار، که فردای آن روز بود، فرا رسیده بود. ما برای گذراندن تعطیلات در کلبۀ خانوادگیمان در بولیناس بودیم، و برادرم پشت میز آشپزخانه نشسته بود. دور تا دورش پر بود از کاغذ و مداد و کتاب هایی دربارۀ پرندگان که لایشان هم باز نشده بود. در چنین وضعی، درحالی که بزرگی وظیفۀ پیش رو باعث شده بود خشکش بزند، می دیدی که هر لحظه ممکن است اشکش سرازیر شود. بعد پدرم آمد و کنارش نشت، دستش را دور شانۀ برادرم انداخت و گفت: "رفیق، پرنده به پرنده - دانه به دانه، یک به یک. هربار فقط دربارۀ یک پرنده بنویس و تمام.»

به هر حال خواندن کتاب پرنده به پرنده/ درس هایی چند درباره نوشتن و زندگی را که نشر بیدگل منتشر و
مهدی نصرالله زاده ترجمه کرده است به شما توصیه می‌کنم.

حتما بخوانید:

همچنین بخوانید:

بخوانید:‌ ۱۰۰ جمله قصار، ۱۰۰ روزنه جدید به زندگی

در بازار برده‌فروشان/ معرفی کتاب مجمع‌الجزایر گولاگ

چگونه درد و رنج را تحمل و معنا کنیم؟

از انفجار بزرگ تا مغز بزرگ!/ نگاهی به کتاب «انسان خردمند»

بخوانید: ۴۶ داستایوفسکی نوشته؛ بریده‌هایی از بهترین کتاب‌های نویسنده‌ی جنایات و مکافات

درباره‌ی جریان سیال ذهن یا «جریان سیال ذهن» چیست؟!