نانوا هم جوش شیرین می زند...
یک نفر باید ما را ببخشد

نمی دانم سریال اولین شب آرامش را نگاه کرده اید یا نه. در قسمت 25 سکانسی است که پیمان در آخرین ثانیه های عمرش به علیرضا می گوید تو منو می بخشی؟ از طرف همه منو می بخشی؟ و علیرضا از طرف خودش و همه ی آن هایی که بدست پیمان مورد آزار و اذیت قرار گرفته اند، پیمان را می بخشد.
بعد پیمان در آرامشی که از این بخشش بدست آورده است می میرد.
همه ما به اندازه پیمان گناه کار نیستیم ولی نیاز داریم تا به خاطر بعضی از مسائل زندگی، یک نفر ما را ببخشد.
به خاطر اینکه در زندگی پیشرفت نکرده ایم
به خاطر اینکه در مدرسه و دانشگاه شاگرد زرنگی نبوده ایم
به خاطر اینکه جسارت کافی برای موفقیت در موقعیت های شغلی نداشته ایم
به خاطر این اینکه آدم جذاب و کاریزماتیک نبوده ایم و نیستیم
به خاطر اینکه در عشق شکست خورده ایم و نتوانستیم لایق آن باشیم
به خاطر اینکه اجتماعی نیستیم
به خاطر اینکه خوش سلیقه نیستیم
به خاطر اینکه هنوز در خانه پدری هستیم و نتوانسته ایم مستقل بشویم
به خاطر اینکه هوش مالی خوب و فوق العاده ای نداریم
به خاطر اینکه فرزند خوبی برای والدین مان نبوده ایم
به خاطر اینکه استعداد ندارم
و به خاطر هزاران دلیل دیگر که خوب نیستیم
یک نفر باید ما را ببخشد. کمک کند به آرامش برسیم و عذاب وجدان نداشته باشیم. شاید بگویید اولین نفری که باید ما را ببخشد این خود ما هستیم، اما من می گویم گاهی حتی قدرت همین کار را هم نداریم و نیاز داریم حداقل برای یک بار هم که شده، یک نفر ما را ببخشید.
30 شهریور 1401
مطلبی دیگر از این انتشارات
فلسفهی اسلامی: بلای خانمان سوز
مطلبی دیگر از این انتشارات
چطور در حین فستینگ هوس کردن رو کنترل کنیم؟
مطلبی دیگر از این انتشارات
بدهی ۱۰ هزار دلاری بابت شهرت در اینستاگرام
همونطور که گفتین راهش اینه که اول من خودم خودم رو ببخشم و به خاطر همه تلخیها و کمکاریها از خودم عذرخواهی کنم و بابت صبوریها و تحمل سختیها تشکر کنم.
همه ما نقاط قوت و ضعف زیادی داریم که باید منصفانه بشینیم و اون نقاط رو پیدا کنیم و بپذیریمشون.
من فاطمه با این نقاط ضعف و با این نقاط قوت شدم این فاطمه. با تمام وجود خودم رو میپذیرم و دوست خواهم داشت و تلاشم رو میکنم برای اینکه نقاط ضعفم رو خوب بشناسم و در مسیر اصلاحش باشم. البته باید حواس باشه دچار کاملگرایی نشم که نقطه ایستایی افراد همینجاست.
نگاه صفر و صدی آدم رو فلج میکنه.
به خودمون قول بدیم گاهی حتی با ۲۰ درصد انرژیمون هم حرکت رو آغاز کنیم ولو به اندازه قدم یک مورچه باشه که دیده نشه. همون قدمهای کوچیک یک سال بعد من رو چند قدم جلوتر از جای امروزم میبره.
موفق باشید.
منتظر نوشته های شادي بخشی که تجربه کردید هستم
غم انگیز بود....