ناهید یوسفی·۴ سال پیشتهران سمّیهوا در هوا، موجِ توفانِ سمّیصدا در صدا، صوتِ انسانِ سمّیبه روی زمین، سرزمینی ندارممن و پرسه در «شهر تهران» سمّیدلِ کوچه‌ها خسته از تنگ روحی…
ناهید یوسفی·۵ سال پیشپشت میز امضابازی می کنی فیگورت در دیدرس همگان یکی از ابروانت رو به بالا چشمانت گاهی تنگ و هر از گاهی درشت و متحیر پایت کوبنده بر زمین دستت رها در هوا
